Odpowiedź:
Szóstego dnia stworzenia, Bóg uczynił coś czego nie zrobił wcześniej. Gdy stworzył świat i wszystko co w nim jest, On jedynie przemówił aby to wszystko zaistniało (1 Ks. Mojżeszowa 1). Ale szóstego dnia, sięgnął po glinę i uformował człowieka. Później "ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą" (1 Ks. Mojżeszowa 2.7). Tchnienie Boże stworzyło wieczną duszę w człowieku. Bóg uczynił ludzkość na swój obraz; to znaczy, Adam i Ewa byli bardziej do Niego podobni niż cokolwiek innego, co stworzył (1 Ks. Mojżeszowa 1.27). Ludzie będą żyli na wieki, tak jak Bóg. On powiedział pierwszej parze, aby się rozradzali i rozmnażali i napełniali ziemię, czyniąc ją sobie poddaną (werset 28). On stworzył ich dla konkretnego celu i wszyscy ludzie, którzy przyszli po nich, również zostali stworzeni dla określonego celu.
W całej Biblii porozrzucane są wskazówki dotyczące powodów, dla których Bóg nas stworzył. Naszą pierwszą wskazówkę znajdujmy w Ogrodzie Eden. 1 Ks. Mojżeszowa 2.15 mówi, że Bóg wziął człowieka, którego stworzył i osadził go w ogrodzie, aby się nim opiekował. Bóg stworzył opiekuna Jego ziemi. On dał człowiekowi władzę nad wszystkimi rzeczami i określił pracę do wykonania (1 Ks. Mojżeszowa 1.28). Pierwszym zadaniem człowieka było nazwanie wszystkich zwierząt (1 Ks. Mojżeszowa 2.19-20). Bóg sam mógł nazwać zwierzęta, ale cieszył się pracą z Adamem w sposób w jaki kochający ojciec cieszy się, gdy ogląda swojego przedszkolaka nabywającego jakąś umiejętność. Zatem zostaliśmy stworzeni do pracy, ale nie pracy w sposób w jaki my często to definiujemy. Praca została zaprojektowana jako satysfakcjonujący sposób, w jaki doświadczamy Boga, pracując w harmonii z Nim, aby osiągnąć Jego cele.
Wiemy z Psalmu 139.13-16, że każdy z nas został uformowany przez Boga, gdy byliśmy w łonach naszych matek. Jesteśmy Jego dziełem, stworzeni przez Niego dla wyjątkowych celów (Efezjan 2.10). Bóg jest ostatecznie zaangażowany w nasze stworzenie: "Doszło mnie słowo Pana tej treści: Wybrałem cię sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświęciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię" (Ks. Jeremiasza 1.4-5). Samo to stwierdzenie powinno nas zadziwiać. Pan Bóg Wszechmogący, Stwórca wszechświata, wybiera nas indywidualnie, a następnie stwarza nas dokładnie takimi, jakimi chce, abyśmy byli. Pismo Święte jasno wskazuje, że każda istota ludzka została stworzona przez Boga dla Jego przyjemności i dla Jego celu (Kolosan 1.16).
Jeśli zamierzamy wypełnić nasz cel, musimy zapoznać się z Biblią. Biblia mówi nam o tym kim jest Bóg, kim my jesteśmy i jak powinniśmy przeżywać nasze życie. Wielu ludzi próbuje znaleźć cel w radości, przyjemności czy popularności, ponieważ nie są świadomi, że Bóg ma większy cel dla ich życia. Smutne jest to, że kończą przepełnieni pustką i frustracją. Ale nie muszą. Bóg dał nam swoje Słowo (Biblię), abyśmy mogli uczyć się tego kim On jest i kim my jesteśmy. Gdy radzimy się odnośnie kierunku naszego życia, otworzyliśmy mapę drogi, która prowadzi do naszego celu.
Jedną z rzeczy, której się uczymy jest to, że Bóg nas kocha i udowadnia swą miłość przez posłanie Jego Syna, Jezusa, aby pokazać nam jaki On jest (Ew. Jana 14.9). Chociaż Bóg nas kocha, nasz grzech oddziela nas od Niego (Rzymian 3.23; 6.23). Jezus przyszedł na świat i zaoferował siebie w nasze miejsce. On przyjął karę na którą zasłużyliśmy przez nasz grzech (2 Koryntian 5.21). Bóg wzbudził Go z martwych trzy dni później, udowadniając, że Jezus jest Panem wszystkiego, włączając w to śmierć (Rzymian 10.9-10). Później Bóg oświadczył, że każdy kto składa wiarę w Jezusie otrzyma przebaczenie i nawiąże z Nim relację (Ew. Jana 3.16-18). Zatem, Bożym pierwszym pragnieniem dla każdego człowieka jest to, abyśmy Go poznali poprzez wiarę w Jego Syna. Gdy wiemy kim On jest, możemy odkryć to kim my jesteśmy.
Bożym celem dla każdego Jego dziecka jest to, abyśmy byli rodziną. On chce, abyśmy byli jak Jezus (Rzymian 8.29). Zatem On daje nam dary duchowe, które uzdalniają nas do służenia mu w ponadnaturalny sposób (1 Piotra 4.10; 1 Koryntian 12.7-11). Gdy uczymy się chodzić w harmonii z Bogiem i używać naszych darów, by służyć innym, żyjemy według naszego przeznaczenia.
Bóg stworzył nas dla celu, ale ten cel będzie wyglądał inaczej dla każdej osoby, ponieważ każdy z nas jest wyjątkowy. Bycie stworzonym na obraz Boży oznacza, że zostaliśmy stworzeni, aby być odbiciem Bożej chwały- jedynym w swoim rodzaju lustrem, które odzwierciedla różne aspekty Jego natury. Lustro nie spełnia żadnego innego celu niż odbijanie czegoś innego. Lustro jest bezużyteczne, gdy jest pokryte błotem; podobnie gdy jesteśmy pokryci grzechem i odwracamy się od Boga, nie żyjemy zgodnie z celem dla którego zostaliśmy stworzeni. Lecz gdy odpowiadamy na Bożą ofertę zbawienia i pozwalamy Jego Duchowi Świętemu, aby nas oczyszczał, zwracamy się do naszego Stworzyciela i Jego chwała odbija się w naszym życiu. To nie jest nasze światło czy piękno, które świat musi zobaczyć, ale Jego (Ew. Jana 8.12; 9.5).
Ks. Micheasza 6.8 mówi nam czego Bóg od nas oczekuje: "Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem." Bóg stworzył nas, abyśmy z nim chodzili, rozmawiali z nim, odkrywali Jego atrybuty i błogosławili z tej perspektywy świat. Żyć sprawiedliwie to trzymać się wyższych standardów niż te za jakimi podąża nasza stara, grzeszna natura (1 Koryntian 10.31). Zabiegamy, aby uczyć się Bożych przykazań, aby móc je przestrzegać. Okazujemy miłosierdzie innym stając się "kanałem" tego samego miłosierdzia i łaski jakie nas uratowały (Tytusa 3.5). Oferujemy przebaczenie tym, którzy nas zranili i pozostawiamy Bogu sąd ostateczny (1 Koryntian 4.5). Pokornie chodzimy z Bogiem, gdy pozostajemy blisko Niego na dobre i na złe, dziękując mu za każdy dobry dar i uciekając do Niego, gdy czujemy się wystraszeni (1 Tesaloniczan 5.18; Ks. Przyp. Salomona 18.10). Gdy chodzimy w pokorze z naszym Bogiem, przechowujemy skarby w niebie, gdy zabiegamy o to, aby Go znać i podążać Jego wolą. Przeżywając nasze życia na ziemi w Jego chwale, możemy pewnego dnia wkroczyć do Jego obecności wiedząc, że wypełniliśmy cel dla którego nas stworzył (1 Tymoteusza 6.18-19; Ew. Mateusza 6.20; Ew. Łukasza 19.17).
