Odpowiedź:
Wyrażenie "doktryny łaski" jest użyte jako zamiennik terminu "kalwinizm", aby odsunąć uwagę od Jana Kalwina i zamiast tego skupić się na tym, czy pewne punkty są biblijnie i teologicznie słuszne.
Chrześcijanie reformowani wierzą, że wszystkie z pięciu doktryn łaski pochodzą bezpośrednio z Pisma Świętego i że dokładnie opisują nauczanie Biblii na temat Soteriologii- Doktryny Zbawienia. Poniżej krótki opis każdego z nich.
Całkowite Zepsucie
Na skutek upadku Adama, cała rasa ludzka jest skażona; wszyscy potomkowie Adama są duchowo martwi w swoich przewinieniach i grzechach (Efezjan 2.1, 5). Kalwiniści szybko wskazują, że nie oznacza to, że wszyscy ludzie są tak źli, jak mogliby być. Ta doktryna mówi raczej, że w efekcie upadku ludzkości przez Adama, wszyscy ludzie są radykalnie zdeprawowani od wewnątrz i ich zepsucie wpływa na każdą dziedzinę ich życia.
Bezwarunkowe wybranie
Ze względu na to, że człowiek jest martwy z powodu grzechu, nie jest zdolny (i uparcie niechętny), aby zainicjować zbawczą odpowiedź Bogu. W świetle tego, Bóg, jeszcze przed założeniem świata, łaskawie wybrał określonych ludzi do zbawienia (Efezjan 1.4-6). Ci ludzie składają się z mężczyzn i kobiet z każdego plemienia, języka, rasy i narodu (Ks. Objawienia 5.9). Wybranie i predestynacja są bezwarunkowe; nie są one uzależnione od odpowiedzi człowieka na łaskę Bożą (Rzymian 8.29-30; 9.11; Efezjan 1.11-12), ponieważ człowiek w swoim upadłym stanie nie jest w stanie i nie chce pozytywnie zareagować na zbawienie oferowane przez Chrystusa.
Ograniczone odkupienie
Celem śmierci odkupieńczej Chrystusa nie było tylko zbawienie człowieka i nie chodziło jedynie o uczynienie ludzi zdolnymi do zbawienia, a tym samym uzależnienie zbawienia ludzkości od odpowiedzi człowieka na łaskę Bożą. Celem odkupienia było raczej zapewnienie uwolnienia określonych ludzi (Efezjan 1.4-6; Ew. Jana 17.9). Wszyscy ci, których Bóg wybrał i za których umarł Chrystus będą zbawieni (Ew. Jana 6.37-40, 44). Wielu reformowanych chrześcijan woli termin "określone odkupienie" jako że czują, że to wyrażenie jest bardziej adekwatne co do istoty tej doktryny. Nie chodzi tak bardzo o to, że odkupienie Chrystusa jest ograniczone jak o to, że jest szczególne, zamierzone dla określonych ludzi- Bożych wybrańców.
Nieodparta łaska
Bóg wybrał określonych ludzi, aby stali się odbiorcami odkupieńczego dzieła Chrystusa. Ludzie ci są przybliżani do Chrystusa przez łaskę, która jest nieodparta. Gdy Bóg powołuje, człowiek odpowiada (Ew. Jana 6.37, 44; 10.16). Nauczanie to nie oznacza, że Bóg zbawia człowieka wbrew jego woli. Bóg raczej zmienia serca zbuntowanych niewierzących, tak by on teraz pragnął pokutować i być zbawionym. Boże wybranie będzie jemu przybliżone i ta łaska, która ich zbliża jest w rzeczywistości nieodparta. Bóg zastępuje kamienne serce niewierzącego sercem mięsistym (Ks. Ezechiela 36.26). W teologii reformowanej, odnowienie poprzedza wiarę.
Wytrwanie świętych
Określeni ludzie Boży są wybrani i przybliżeni do Niego poprzez Ducha Świętego, ci wytrwają w wierze. Nikt spośród tych, których wybrał Bóg nie zostaną zgubieni; są na wieki w Nim zabezpieczeni (Ew. Jana 10.27-29; Rzymian 8.29-30. Efezjan 1.3-14). Niektórzy teologowie reformowani wolą używać terminu "wytrwałość świętych" ponieważ uważają, że ten dobór słów dokładniej opisuje, w jaki sposób Bóg jest bezpośrednio odpowiedzialny za zachowanie swoich wybrańców. Jasne jest w Piśmie Świętym, że Chrystus stale wstawia się za swoim ludem (Rzymian 8.34; Hebrajczyków 7.25). To nadal daje wierzącym pewność, że ci, którzy należą do Chrystusa, są na zawsze Jego.
Te pięć doktryn tworzy razem doktryny łaski, nazwane tak dlatego, że podsumowują doświadczenie zbawienia jako rezultat łaski Boga, który działa niezależnie od woli człowieka. Żadne staranie czy działanie człowieka nie może dodać czegoś do łaski Bożej, aby przynieść odkupienie duszy. Bo naprawdę tak jest, "łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił" (Efezjan 2.8-9).
