Pytanie: Jak mogę uniknąć dopuszczania kogoś do popełniania grzechu?
Odpowiedź:
„Umożliwienie” grzechu to ośmielenie kogoś do trwania w grzechu, wzmocnienie jego zdolności do popełnienia grzechu lub ułatwienie mu grzeszenia. Opowiadając się za sprawiedliwością, chcemy uniknąć dopuszczania się grzechów innych. Relacje międzyludzkie mogą być złożone i istnieje wiele sytuacji, które mogą prowadzić do mimowolnego udziału w popełnieniu grzechu przez drugą osobę. W małżeństwie jeden małżonek może być poprowadzony do grzechu chcąc zadowolić drugą stronę. Przyjaciele i rodzina są narzędziami, które szatan często używa, aby zachęcić nas do udziału w grzechu, którego innym razem byśmy uniknęli (1 Koryntian 15.33; Ks. Przyp. Salomona 22.24). Jednak nikt nie ma mocy, aby sprawić by inna osoba zgrzeszyła. Grzech jest stanem serca (Ew. Mateusza 15.18-19). I każdy z nas jest odpowiedzialny za wybory jakich dokonuje i stan naszych własnych serc (Rzymian 14.12; Ew. Mateusza 12.36).
Umożliwienie komuś popełnienie grzechu jest tym samym, co pośrednie uczestnictwo w tym grzechu, a 1 Tymoteusza 5.22 (tłum. Biblia Warszawsko- Praska) mówi: "i nie miej nic wspólnego z grzechami innych ludzi." Jeśli Biblia przedstawia nam przykazanie, to znaczy, że mamy moc by być posłusznymi. Często nie uświadamiamy sobie, że mamy prawo i odpowiedzialność do ustawiania osobistych granic, które chwalą Boga. Uczenie się ustanawiania zdrowych granic dla siebie samych jest kluczowe do życia zwycięskim życiem jakiego chce dla nas Jezus (Ew. Jana 10.10; Rzymian 8.37). Granice definiują gdzie nasze odpowiedzialności się zaczynają i kończą. Jeśli znamy granice, jesteśmy odpowiedzialni za wzmacnianie ich. Na przykład, jeśli kolega nalega, abyś podprowadził samochód podczas napadu, nie musisz tego robić. Decyzja została podjęta, gdy dokonałeś pierwszego wyboru by naśladować Chrystusa. Jezus mówi, że kradzież jest zła, zatem nie dopuść do kradzieży. Uczestnictwo w grzechu nie jest opcją dla chrześcijanina (Rzymian 6.1-2; 1 Jana 3.9).
Unikanie grzechu wymaga, abyśmy poszukiwali mądrości od Boga. Dzięki Bogu, mamy obietnicę Jakuba 1.5, "A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana." Gdy otrzymujemy Bożą mądrość odnośnie danej sytuacji, naszą odpowiedzialnością jest pójście dalej w oparciu o tą mądrość. Jednym sposobem by zdobyć odwagę w podejmowaniu właściwych decyzji jest pytanie siebie samych co byśmy zrobili, gdyby Jezus stał tuż obok nas. Jeśli nie poruszymy się naprzód z Jezusem, to nie jest to dobra decyzja, bez względu na to kto nas zachęca do takiego uczestnictwa.
Jednym ze sposobów, w jaki umożliwiamy innym popełnienie grzechu jest ratowanie ich od słusznych konsekwencji tych grzechów. Bóg używa konsekwencji do uczenia nas lekcji, których inaczej byśmy nie otrzymali. Gdy chrześcijanin przyzwala swojemu przyjacielowi namówić go, by udał się w miejsce, o którym wie, że doprowadzi go to do grzesznego zachowania z ich strony, uczestniczy w grzechu innych. Dajemy innym wolność do podejmowania ich własnych wyborów, ale musimy im również pozwolić zebrać konsekwencje tych wyborów (Galacjan 6.7). Często umożliwiamy popełnienie grzechu przez innych z powodu fałszywego poczucia współczucia wobec nich lub dlatego, że chcemy być potrzebni. Jest miejsce na łaskę, ale stałe ochranianie kogoś przed naturalnymi konsekwencjami grzechu, pozbawia tą osobę mądrości jakiej Bóg chciał jej/ jemu udzielić. Nigdy nie jest łatwo patrzeć na ukochaną osobę, która doświadcza trudności, ale czasami te trudnością są tym, co Bóg chce użyć, aby nauczyć ważnej życiowej lekcji.
Czasami umożliwienie/ ułatwienie popełnienia grzechu może nastąpić w subtelny sposób. Kiedy kiwamy głową, słuchając plotek, zamiast je odrzucać, dopuszczamy do popełnienia grzechu. Jeśli dajemy pieniądze przyjacielowi, gdy podejrzewamy że używa ich do niewłaściwych rzeczy, dopuszczamy do popełnienia grzechu. Nawet jeśli pomagamy w opłaceniu niezbędnych rachunków, możemy nadal umożliwiać popełniania grzechu, gdy wiemy, że nasz przyjaciel doświadcza takiej potrzeby, ponieważ roztrwonił własne pieniądze na hazard/narkotyki/materialistyczne samozadowolenie/ itd. Zapraszanie przyjaciół na wspólne oglądanie filmu wiedząc, że to może wywołać niektóre grzeszne kwestie, również czyni nas odpowiedzialnym za umożliwienie popełnienia grzechu. Nie musimy stać na straży czyichś grzechów, ale jeśli jesteśmy świadomi ich zmagań, z pewnością nie powinniśmy zapraszać ich do kuszących sytuacji; raczej powinniśmy im towarzyszyć w pomocy.
Tak jak inni mają wolność, aby podejmować własne decyzje, my również mamy wolność wyboru, i możemy wybrać by nie uczestniczyć w grzechu innych. Wiele razy przyzwalamy, aby inni pociągnęli nas do popełnienia przez nich grzechu z powodu strachu przed utratą relacji. Czyniąc tak, przyzwoliliśmy tej osobie zająć miejsce Boga w naszych sercach. Gdy pragniemy kogoś bardziej niż pragniemy Boga, dopuściliśmy się cudzołóstwa (2 Ks. Mojżeszowa 20.3; 34.14). Możemy uniknąć umożliwienia popełnienia czyjegoś grzechu poprzez podjęcie ostatecznej decyzji odnośnie tego kto prowadzi nasze życie. Jeśli oddaliśmy nasze życie Chrystusowi, to On jest ostatecznym autorytetem odnośnie każdej decyzji (2 Koryntian 10.5; Dz. Apostolskie 5.29). Jeśli Jezus nie ułatwia komuś popełnienia grzechu, my też nie powinniśmy.
