Jakie jest znaczenie słowa "doskonały" w 1 Koryntian 13:10?
Odpowiedź:
Pierwszy List do Koryntian 13:10 mówi: "lecz gdy nastanie doskonałość, to, co cząstkowe, przeminie" (Biblia Warszawska). Bibia Tysiąclecia ujmuje to w ten sposób: "Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe". Rzeczy "częściowe" lub "cząstkowe" to dary proroctwa, wiedzy i języków (wersety 8-9). Nadejdzie czas, gdy dary te ustaną, ponieważ zastąpi je coś lepszego ("to, co doskonałe"). Doskonałe oznacza "kompletne" - niekompletne zostanie zastąpione kompletnym. Istnieje pewna debata na temat tego, czym jest nadejście "doskonałości". Dwa najpopularniejsze poglądy to ukończenie Biblii i uwielbienie wierzących w niebie.
Naszym zdaniem "doskonałą" rzeczą, która ma nadejść, jest uwielbienie wierzących w niebie, a właściwie stan wieczny. Ukończenie Biblii nie położyło kresu darowi proroctwa ("mówienia" lub głoszenia) ani wiedzy (rozumienia Pisma Świętego). Kościół jest dziś nieustannie budowany przez napełnionych Duchem kaznodziejów i nauczycieli, którzy korzystają z tych darów. Na razie jednak nasze zrozumienie jest ograniczone: "Po części wiemy i po części prorokujemy" (1 Koryntian 13:9). Kiedy dotrzemy do nieba, "częściowe" rzeczy ustąpią miejsca "doskonałym", a głoszenie i nauczanie nie będą już potrzebne.
A co z darem języków, który jest wymieniony obok proroctwa i wiedzy w 1 Koryntian 13:8 (ale nie w wersecie 9)? Dokładne sformułowanie wersetu 8 może zawierać wskazówkę: proroctwa mają "ustać"; wiedza ma "przeminąć"; a języki mają "ustać" (w przeciwieństwie do miłości, która "nigdy nie ustaje"). Paweł używa jednego greckiego czasownika w odniesieniu do zakończenia proroctwa i wiedzy oraz zupełnie innego greckiego czasownika w odniesieniu do zakończenia języków. Wynika z tego, że proroctwo i wiedza zostaną "unieczynnione lub zniesione" przez zewnętrzną siłę, ale dar języków ustanie sam z siebie. Tak więc, gdy nadejdzie doskonałość, proroctwo i wiedza zostaną aktywnie zakończone, ale języki już się skończą.
Pierwszy List do Koryntian 13:11-12 mówi: " Gdy byłem dziecięciem, mówiłem jak dziecię, myślałem jak dziecię, rozumowałem jak dziecię; lecz gdy na męża wyrosłem, zaniechałem tego, co dziecięce. (12) Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany". Kiedy zobaczymy się twarzą w twarz? Kiedy poznamy w pełni, tak jak jesteśmy w pełni poznani? Nastąpi to, gdy odejdziemy z tego życia i wejdziemy do chwalebnej obecności Boga w niebie (zob. 1 Jana 3:2). Kiedy zostaniemy uwielbieni w niebie, nadejdzie doskonałość i naprawdę porzucimy dziecinne nawyki.
