Odpowiedź:
Biblia wspomina o zaczynie lub drożdżach w kilku kontekstach. W niektórych kontekstach odniesienie do zaczynu jest oczywiście dosłowne; w innych kontekstach zaczyn nabiera symbolicznych konotacji.
Zakwas powoduje wyrastanie ciasta, ale proces ten wymaga czasu. Izraelici, gdy Bóg uwolnił ich z niewoli egipskiej, nie mieli czasu do stracenia, więc w pośpiechu upiekli i zjedli płaski (przaśny) chleb na podróż: "A z ciasta, które wynieśli z Egiptu, napiekli niekwaszonych placków, gdyż nie zdążyło się zakwasić, zostali bowiem wypędzeni z Egiptu, a nie mogąc zwlekać nie przygotowali sobie zapasów." (Wj 12:39).
Aby upamiętnić swoje wybawienie z Egiptu, Bóg poinstruował Izraelitów, aby obchodzili tydzień ucztowania po Święcie Paschy (14 dzień 1 miesiąca w kalendarzu żydowskim). Nazywało się to "Świętem Przaśników". W tym czasie Izraelitom nakazano usunąć z domów wszelki zakwas i nie spożywać chleba zawierającego zakwas (Wj 12:15; 13:6-7).
W innych miejscach Prawa Mojżeszowego zakwas reprezentuje grzech lub zepsucie. Prawo zabraniało składania ofiar z ziarna zakwaszonego (Kpł 2:11). W rzeczywistości nie wolno było palić drożdży na ołtarzu w żadnej ofierze. Ofiara zbożowa dla Aarona i jego synów (kapłanów) również nie mogła zawierać zakwasu i miała być spożywana w miejscu świętym (Kpł 6:17).
O zaczynie wspomina również Nowy Testament. W Ewangelii Mateusza 16:6-12 Jezus porównał fałszywe nauczanie faryzeuszy, saduceuszy i herodian do zaczynu. Faryzeusze przyszli do Jezusa, aby Go wypróbować (werset 1), ale Jezus dostrzegł ich prawdziwe intencje i stan ich serc. Później ostrzegł swoich uczniów przed uleganiem ich naukom (werset 12), które porównał do zaczynu. Niewielka porcja "zaczynu" fałszu może przeniknąć serce i umysł człowieka. W Ewangelii Łukasza 12:1 Jezus precyzuje, że zaczynem faryzeuszy jest "obłuda". Pozorowanie pobożności bez prawdziwej świętości jest jak zaczyn, który stopniowo wzrasta i szerzy zepsucie, nadymając człowieka próżnością. Kłamstwo i obłuda mogą zatruć cały charakter człowieka.
Paweł ostrzegał kościół w Koryncie przed tolerowaniem grzechu pośród nich, używając zaczynu jako metafory (1 Koryntian 5:1-8). W zborze był człowiek, który dopuszczał się niemoralności seksualnej. Paweł powiedział im, aby usunęli tego człowieka ze swojej społeczności, ponieważ jego wpływ, podobnie jak zaczyn, przeniknie cały kościół. " Czy nie wiecie, że odrobina kwasu cały zaczyn zakwasza?" pyta Paweł (werset 6). Następnie wskazuje na Paschę i Święto Przaśników: " Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus." (werset 7).
W jednej z przypowieści Jezusa o królestwie niebieskim, używa On zaczynu w innym znaczeniu: "Podobne jest Królestwo Niebios do kwasu, który wzięła niewiasta i rozczyniła w trzech miarach mąki, aż się wszystko zakwasiło" (Mt 13:33). W tym przypadku zaczyn nie jest używany jako symbol zła; zaczyn jest raczej symbolem królestwa, które stopniowo i potajemnie przeniknie społeczeństwo. Tak jak kobieta używa najmniejszej odrobiny zaczynu w cieście, tak ewangelia zaczyna się od małych początków. Tak jak zaczyn po cichu przenika do całej partii ciasta, tak ewangelia będzie miała głęboki wpływ na wszystkie sektory społeczeństwa.
