Odpowiedź:
Duchowe cudzołóstwo to niewierność Bogu. Jest to nadmierne zamiłowanie do rzeczy tego świata. Duchowe cudzołóstwo jest analogiczne do niewierności współmałżonka: "'Lecz jak kobieta niewierna swemu kochankowi, tak i wy byliście niewierni Mnie, domu Izraela' - mówi Pan" (Jeremiasza 3:20; zob. także Izajasza 1:21; 57:8; Ezechiela 16:30).
Biblia mówi nam, że ludzie, którzy wybierają przyjaźń ze światem, są "cudzołożnym ludem" mającym "wrogość wobec Boga" (Jakuba 4:4-5). "Świat" jest tutaj systemem zła pod kontrolą szatana (Jana 12:31; Efezjan 2:2; 1 Jana 5:19). System światowy, ze swoim wymyślonym i oszukańczym schematem fałszywych wartości, bezwartościowych dążeń i nienaturalnych uczuć, ma na celu zwabienie nas z dala od czystej relacji z Bogiem. Duchowe cudzołóstwo jest zatem porzuceniem Bożej miłości i przyjęciem światowych wartości i pragnień (Rz 8:7-8; 2 Tm 4:10; 1 J 2:15-17).
Duchowe cudzołóstwo obejmuje każdą formę bałwochwalstwa. W Starym Testamencie dzieci Izraela próbowały łączyć kult innych bogów, takich jak Baal, z kultem Boga (Sdz 3:7; 1 Krl 16:31-33; Jer 19:5). Czyniąc to, Izrael stał się jak cudzołożna żona, która pragnęła zarówno męża, jak i innego kochanka (Jeremiasza 9:2; Ezechiela 6:9; 16:32). W Nowym Testamencie Jakub definiuje duchowe cudzołóstwo jako twierdzenie, że kocha się Boga, jednocześnie pielęgnując przyjaźń ze światem (Jk 4:4-5). Osoba, która popełnia duchowe cudzołóstwo, to taka, która twierdzi, że jest chrześcijaninem, ale swoją prawdziwą miłość i przyjemność znajduje w rzeczach, które oferuje szatan. Dla wierzących miłość do świata i miłość do Boga są bezpośrednimi przeciwieństwami. Wierzący popełniający duchowe cudzołóstwo mogą twierdzić, że kochają Pana, ale w rzeczywistości są urzeczeni przyjemnościami tego świata, jego wpływami, wygodami, bezpieczeństwem finansowym i tak zwanymi wolnościami.
Koncepcja duchowego cudzołóstwa przeciwko Bogu jest głównym tematem Starego Testamentu (Izajasza 54:5; Jeremiasza 3:20; Ezechiela 16:15-19). Temat ten jest szczególnie dobrze zilustrowany w Księdze Ozeasza. Żona proroka, Gomer, symbolizuje niewierność dzieci Izraela (Ozeasza 2:2-5; 3:1-5; 9:1). Zaangażowanie Ozeasza w związek z Gomer symbolizuje wierną, cierpliwą miłość Boga do Jego błądzącego ludu.
Jezus powiedział: "Nikt nie może dwom panom służyć. Albo jednego będziesz nienawidził, a drugiego będziesz miłował, albo jednemu będziesz oddany, a drugim wzgardzisz" (Mateusza 6:24). Biblia zachęca nas: "Nie miłujcie świata ani niczego, co jest na świecie. Jeśli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie - pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha żywota - pochodzi nie od Ojca, lecz od świata" (1 Jana 2:15-16). Wierzący muszą powtórzyć słowa starego hymnu: "Świat za mną, krzyż przede mną; nie ma odwrotu".
"Jako dzieci posłuszne nie kierujcie się pożądliwościami, jakie poprzednio wami władały w czasie nieświadomości waszej, (15) lecz za przykładem świętego, który was powołał, sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym, (16) ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty." (1 Piotra 1:14-16). Duchowe cudzołóstwo jest jak próba przejścia przez płot jedną nogą w świecie, a drugą w niebie. Nie możemy mieć jednego i drugiego. Jak Jezus ostrzegł kościół w Laodycei: "Znam uczynki twoje, żeś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący! (16) A tak, żeś letni, a nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich." (Objawienie 3:15-16).
Miłość do świata jest przede wszystkim postawą serca i możemy odrzucić światowość poprzez kultywowanie nowego uczucia. Aby uniknąć duchowego cudzołóstwa, "tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; (2) o tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi. (3) Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu" (Kolosan 3:2).
