Odpowiedź:
"Duchy w więzieniu" wspomniane są w kontekście tego, co Jezus uczynił w czasie pomiędzy swoją śmiercią a zmartwychwstaniem. 1 Piotra 3.18-20 mówi, "Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz w duchu został przywrócony życiu. W nim też poszedł i zwiastował duchom będącym w więzieniu, które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której tylko niewielu, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę." Zauważ, że ciało Jezusa było martwe i oczekujące na zmartwychwstanie, ale duchowo był żywy w czasie, gdy jego ciało było złożone w grobie. W tle tych wydarzeń, zachęcamy do przeczytania naszego artykułu "Gdzie był Jezus przez trzy dni między śmiercią a zmartwychwstaniem?"
Wiemy trzy rzeczy na pewno odnośnie duchów wspomnianych w 1 Piotra 3.19. Są bezcieleśni, są uwięzieni i ich grzech został popełniony przed Potopem. Werset zdaje się również wskazywać, że Jezus odwiedził miejsce ich niewoli, aby przekazać im pewną nowinę. Kim są właściwie te duchy jest tematem kilku spekulacji na przestrzeni lat.
Uważamy, że duchy w więzieniu są upadłymi aniołami lub demonami. Duchami w więzieniu nie mogą być święte anioły, ponieważ nie zgrzeszyły i nie są uwięzione. Jasne jest, że nie wszystkie demony są uwięzione, ponieważ Nowy Testament podaje wiele przykładów aktywności diabelskich na ziemi. Zatem duchy w więzieniu to wybrana grupa demonów która, w przeciwieństwie do ich demonicznych sojuszników, jest przetrzymywana w niewoli.
Z jakiego powodu niektóre, a nie wszystkie, spośród demonów są uwięzione? Judy 1.6 mówi nam, ważną wskazówkę, że : "aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie, spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia" (tłum. Biblia Tysiąclecia). Są też upadłe anioły, które popełniły rażące przestępstwa; Judy 1.6 nie podaje szczegółów, ale grzech demonów wiąże się z tym, że nie zachowali swojej godności i odeszli z miejsc dla nich przeznaczonych. Ks. Objawienia 9.1-12, 14-15 oraz 2 Piotra 2.4 również mówią o grupie niegodziwych aniołów, które obecnie są związane.
Grzechem duchów uwięzionych mógł być ten opisany w 1 Ks. Mojżeszowej 6.1-4, który opisuje "synów Bożych" łączących się z "córkami ludzkimi" i wydających na świat rodzaj gigantów, Nefilim. Jeśli "synowie Boży" byli upadłymi aniołami, to grzech z 6 rozdziału 1 Ks. Mojżeszowej dotyczył aniołów opuszczających miejsce do którego należeli w akcie nieposłuszeństwa przed Potopem- i to byłoby zgodne z tym, co apostoł wspomina w 1 Piotra 3.19. Możliwe, że demony, które mieszkały razem z ludzkimi kobietami, zostały uwięzione przez Boga, aby uniemożliwić im powtórzenie tego grzechu i aby zniechęcić inne demony do spróbowania tego samego.
Zgodnie z 1 Piotra 3.19 Jezus "głosił" tym duchom w więzieniu. Greckie słowo przetłumaczone jako "głosił" oznacza "publicznie zadeklarować" albo "zwiastować." Jeśli duchami były demony, to Piotr mówi, że Jezus wszedł do Otchłani i zwiastował swoje zwycięstwo upadłym aniołom, które były tam uwięzione. One przegrały, a on wygrał. Krzyż przezwyciężył wszelkie zło (zobacz Kolosan 2.15).
Inny pogląd na temat tożsamości uwięzionych duchów zakłada, że są to ludzkie duchy tych, którzy zginęli podczas potopu za czasów Noego. W kwestii głoszenia im przez Chrystusa, istnieją dwie interpretacje: 1) Chrystus zwiastował im przenośnie, poprzez Noego gdy byli jeszcze w ciele; i 2) Chrystus głosił im dosłownie w czasie pomiędzy swoją śmiercią a swoim zmartwychwstaniem. Zgodnie z dwoma interpretacjami, nazwani są duchami, ponieważ byli w duchowej postaci gdy Piotr to pisał; nie byli już w ciele, ale w Hadesie.
