Odpowiedź:
"Pięćdziesiątnica" jest zarówno istotna w Starym jak i w Nowym Testamencie. Pięćdziesiątnica jest właściwie grecką nazwą festiwalu znanego za czasów Starego Testamentu Świętem Tygodni (3 Ks. Mojżeszowa 23.15; 5 Ks. Mojżeszowa 16.9). Greckie słowo oznacza "pięćdziesiąt" i odnosi się do pięćdziesięciu dni, które upływały od złożenia ofiar Paschy. Święto Tygodni było uroczystością wieńczącą zbiory, żniwa. Najciekawsze jednak jest wykorzystanie tego w Ks. Joela i Dziejach Apostolskich. Odnosząc się do proroctwa Joela (Joela 2.8-32) oraz do ostatnich słów Chrystusa na temat obietnicy zesłania Ducha Świętego zanim wstąpi do nieba (Dzieje Apostolskie 1.8), Pięćdziesiątnica jest początkiem powstania ery kościoła.
Jedyne relacje biblijne dotyczące wydarzeń Zielonych Świąt przedstawione są w Dziejach Apostolskich w rozdziale 2.1-3. Pięćdziesiątnica jest wspomnieniem Ostatniej Wieczerzy; w obu przypadkach uczniowie zebrali się wspólnie w domu po to, aby potwierdzić ważne wydarzenie. Podczas Ostatniej Wieczerzy, uczniowie są świadkami zakończenia ziemskiej służby Mesjasza gdy prosi ich, aby czynili te rzeczy na pamiątkę jego śmierci aż do momentu jego ponownego przyjścia. Podczas Zielonych Świąt, uczniowie są świadkami narodzin nowotestamentowego kościoła wraz z wylaniem Ducha Świętego na wierzących. Zatem, przebywanie uczniów w pokoju na górze podczas Zielonych Świąt jest początkiem działania Ducha Świętego oraz zakończeniem ziemskiej służby Chrystusa tuż przed jego ukrzyżowaniem.
Opis ognia i wiatru pojawiających się w opisie Zielonych Świąt, przewijają się także przez cały Stary i Nowy Testament. Powiew wiatru podczas Zielonych Świąt to "pochodzący z nieba szum", "gwałtowny wicher." Biblijne odniesienia do siły wiatru zawsze wskazywały na Bożą kontrolę. 2 Ks. Mojżeszowa 10.13; Psalm 18.42 oraz Ks. Izajasza 11.15 w Starym Testamencie oraz Ew. Mateusza 14.23-32 w Nowym Testamencie to niektóre przykłady. Większe znaczenie wiatru aniżeli siły powiewu, jest wiatr będący synonimem życia, o czym czytamy w Starym Testamencie (Ks. .Joba 12.10) czy wiatru jako ducha w Nowym Testamencie (Ew. Jana 3.8). Podobnie jak Adam otrzymał tchnienie życia fizycznego (1 Ks. Mojżeszowa 2.7), tak też drugi Adam, Jezus, przynosi tchnienie życia duchowego. Koncepcja życia duchowego przekazywanego przez Ducha Świętego jest szczególnie wyraźnie przedstawiona w postaci wiatru podczas Pięćdziesiątnicy.
Ogień jest często łączony w Starym Testamencie z obecnością Bożą (2 Ks. Mojżeszowa 3.2; 13.21-22; 24.17; KS. Izajasza 10.17) oraz jego świętością (Psalm 97.3; Ks. Malachiasza 3.2). Podobnie w Nowym Testamencie, ogień utożsamiany jest z obecnością Boga (Hebrajczyków 12.29) oraz oczyszczeniem jakie może przynieść w życiu człowieka (Ks. Objawienia 3.18). Boża obecność i świętość manifestuje się w językach jakby z ognia podczas Zielonych Świąt. Rzeczywiście, ogień łączony jest z postacią samego Chrystusa (Ks. Objawienia 1.14; 19.12); to połączenie w naturalny sposób dotyczy Ducha Świętego wylanego podczas Zielonych Świąt, który będzie nauczał i przypominał wszystkie nauki Chrystusa (Ew. Jana 16.14).
Innym aspektem Pięćdziesiątnicy jest cud przemawiania w obcych językach, dzięki czemu ludzie z różnych zakątków świata mogli zrozumieć przesłanie ewangelii udzielone przez apostołów. Tym samym Piotr mógł śmiało i odważnie zwiastować ewangelię społeczności żydowskiej. Jego kazanie było na tyle mocne, że słuchacze "przejęli się do głębi serca" (Dzieje Apostolskie 2.37) i otrzymali od Piotra zalecenie, aby się nawrócili i dali się ochrzcić (Dzieje Apostolskie 2.38). Opis wydarzeń kończy się nawróceniem trzech tysięcy osób, które zostały włączone do społeczności ludzi wierzących, dzieląc się chlebem i trwając w modlitwie, czemu towarzyszyły znaki i cuda, a wszyscy mieli wszystko wspólne.
