Odpowiedź:
Pismo Święte odnosi się do wartości empatii, którą widzimy, że została ukazana w kilku opowiadaniach biblijnych. Empatia jest zdolnością współodczuwania uczuć innej osoby, myśli czy postaw. Apostoł Piotr radzi chrześcijanom "bądźcie wszyscy [...] współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni" (1 Piotra 3.8). Apostoł Paweł również zachęcał do empatii, gdy napominał braci "weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi" (Rzymian 12.15; tłum. Biblia Warszawska).
Empatia łączy się ze współczuciem, które jest węższym (pojęciem) w swoim zakresie i ogólnie uważane jest za mające bardziej osobisty wydźwięk. Miłosierdzie, współczucie i empatia wszystkie łączą się z posiadaniem pasji (uczucia) dla innej osoby z powodu jego czy jej cierpienia. Prawdziwa empatia to poczucie rzeczywistego uczestnictwa w cierpieniu innej osoby.
Apostoł Jan zapytał, "Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boża?" (1 Jana 3.17; tłum. Biblia Warszawska). Litość w tym wersecie jest powiązana z empatią i obie wymagają działania. Jako chrześcijanie mamy nakaz, aby kochać naszych sąsiadów i mieć głęboką miłość do swoich współbraci (Ew. Mateusza 22.39; 1 Piotra 4.8). Chociaż mamy intencję kochania siebie wzajemnie, często tracimy okazję do ulżenia innym w bólu. Może tak być, ponieważ nie jesteśmy świadomi potrzeb innych; lub być może nie ćwiczymy się w empatii. Empatia jest kluczem, który może otwierać drzwi do naszej uprzejmości i współczucia.
W Biblii jest kilka przykładów empatii w działaniu. Jezus był zawsze wrażliwy na prośby innych. Mateusz mówi nam jak Jezus, "widząc lud, użalił się nad nim, gdyż był utrudzony i opuszczony jak owce, które nie mają pasterza" (Ew. Mateusza 9.36). Przy innej okazji, Jezus zauważył wdowę, która miała pochować swojego jedynego syna. Czując jej ból, podszedł do konduktu żałobnego i wzbudził z martwych młodego mężczyznę (Ew. Łukasza 7.11-16). Żyjąc ludzkim życiem, nasz Pan mógł i obecnie współczuje we wszystkich naszych słabościach (zobacz Hebrajczyków 4.15).
Słowo współczucie opisuje głębokie miłosierdzie Boże. Bóg jest najlepszy w empatii: "Bo On wie, jakim tworem jesteśmy, Pamięta, żeśmy prochem" (Psalm 103.14). On osobiście odczuwa ból swojego ludu: "Policzyłeś moje tułactwa; zbierz moje łzy w Twój pojemnik, bo czyż nie są zapisane w Twojej księdze" (Psalm 56.9; tłum. Nowa Biblia Gdańska). Jakże pocieszająca jest świadomość, że Bóg rejestruje wszystkie nasze łzy i wszystkie nasze zmagania! Jak dobrze pamiętać o Bożym zaproszeniu, by wszystkie nasze troski złożyć na Niego, „bo On ma o was staranie” (1 Piotra 5.7; tłum. Biblia Warszawska)!
