Pytanie: Co to znaczy przejawiać pobożność, ale wypierać się jej mocy?
Odpowiedź:
W 2 Tymoteusza w rozdziale 3, apostoł Paweł opisał naturę ludzką w ostatnich dniach. W swoim opisie, wskazał na ludzi którzy „przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy”. Paweł nakazał więc: "Nie miej nic wspólnego z takimi ludźmi."
Paweł często używa kontrastu, aby podkreślić cechę, którą chce podkreślić. W 2 Tymoteusza 3:1–4 podaje Tymoteuszowi długą listę grzesznych zachowań i postaw, które są sprzeczne z wolą Bożą. W wersecie 5 mówi Tymoteuszowi, aby unikał tych, którzy ustami twierdzą, że są chrześcijanami – przejawiają „formę” pobożności – ale zachowują się jak niewierzący – zaprzeczają mocy pobożności.
Ci, którzy przybierają postać pobożności są tymi, którzy na zewnątrz są religijni. Przedstawiają siebie jako pobożnych, ale to wszystko jest na pokaz. Nie ma mocy w takiej religii, co dowodzi fakt, że ich życie nie jest przemienione. Mówią o Bogu a żyją w grzechu i dobrze im w tym układzie.
Ci fałszywi chrześcijanie są destrukcyjni. Paweł ostrzega, "albowiem z nich wywodzą się ci, którzy wdzierają się do domów i usidlają kobiety opanowane przez różne pożądliwości, które zawsze się uczą, a nigdy do poznania prawdy dojść nie mogą" (2 Tymoteusza 3.6-7). On porównuje ich do niegodziwych magików, którzy sprzeciwiali się Mojżeszowi i ostrzega, że ich głupie i skorumpowane umysły będą ostatecznie ujawnione (wersety 8-9).
Moc Boża, która powinna towarzyszyć pobożności jest ukazana przez Ducha Świętego czego skutkiem jest przemiana życia. Duch Święty przebywa w wierzącym (1 Koryntian 6.19) i uzdalnia go do przynoszenia określonego owocu: miłości, radości, pokoju, cierpliwości, uprzejmości, dobroci, wierności, łagodności i opanowania (Galacjan 5.22-23). To są atrybuty prawdziwego chrześcijanina, w przeciwieństwie do listy grzechów Pawła w 2 Tymoteusza 3.1–4.
Napomnienie Pawła skierowane do Tymoteusza jest zgodne z wyjaśnieniem Jakuba, jak rozpoznać prawdziwą wiarę (Jakuba 2.14-26). Prawdziwa wiara przejawia się w dobrych uczynkach, które pojawią się naturalnie. Jeśli osoba mówi, że jest chrześcijaninem, ale nie pokazuje dowodu tego w swoim życiu poprzez przynoszenie owocu Ducha Świętego, musimy dokonać rozeznania wobec niej i unikać tej osoby. Taka osoba może przybierać formę pobożności, ale zaprzecza mocy Bożej przez to, że nie poddaje się prowadzeniu Ducha Świętego. W rzeczywistości, jeśli wiara takiej osoby nie jest szczera, nie może być prowadzony mocą Bożą, ponieważ Duch Święty w nim nie przebywa.
"Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać" (1 Koryntian 2.14). Dana osoba może przejawiać formę pobożności, ale w swoim życiu zaprzecza Bożej mocy. Tylko wiara w Jezusa Chrystusa może przynieść usprawiedliwienie i przemianę, której tak rozpaczliwie potrzebuje (Kolosan 1.21-22; Rzymian 5.1-2).
