Pytanie: Co powinienem/ powinnam zrobić, gdy Bóg mówi 'nie'?
Odpowiedź:
Uwielbiamy prawdę, że Bóg odpowiada na modlitwy (1 Jana 5.14-15). Ale to co uwielbiamy najbardziej to sytuacja w której On zgadza się z naszymi prośbami i mówi "tak." Ale czasami Boża odpowiedź brzmi "nie" lub "jeszcze nie." Jako dobry Ojciec, Bóg nie udzieli nam tego co nie jest korzystne dla nas w perspektywie długoterminowej, nawet gdy usilnie błagamy. Boże odpowiedzi "tak" budują naszą wiarę i pewność w modlitwie. Ale jak mamy odpowiedzieć, gdy On mówi "nie"?
Zaakceptowanie Bożego "nie" może być niewygodną sytuacją. Istnieją wersety, które zdają się wskazywać, że o cokolwiek poprosimy w wierze otrzymujemy (np. Ew. Marka 11.24; Ew. Mateusza 21.22). Jeśli oddzielimy te wersety i zbudujemy wokół nich teologię, może to wstrząsnąć wiarą, gdy rzeczy nie dzieje się tak, jak się spodziewaliśmy. Mądrzej jest zrobić krok w tył i rozważać o "całej woli Bożej" (Dz. Apostolskie 20.27). Za każdym razem, gdy budujemy całą doktrynę wokół jednego czy dwóch wersetów, zmierzamy w kierunku kłopotów.
Kilka razy w Piśmie Świętym, Bóg nie uczynił tak jak ktoś prosił. On jest Bogiem i On widzi rzeczy, których my nie widzimy. Król Dawid błagał Pana życia o swojego i Batszeby nowonarodzonego syna. Dawid pościł i modlił się przez kilka dni, ale siódmego dnia dziecko zmarło (2 Ks. Samuela 12.16, 18). Bóg powiedział "nie." Dawid odpowiedział w sposób, który jest przykładem dla nas wszystkich. On zaakceptował to, że to co zrobił Bóg jest sprawiedliwe i dobre, "poszedł do świątyni Pana, aby mu oddać pokłon" (werset 20). Miał nadzieję na inny wynik. Ale Bóg jest Bogiem i On ma prawo podjąć decyzje życia i śmierci. W swoim żalu, Dawid nie stał się zgorzkniały wobec Pana ani też nie odwrócił się od Niego. Odpowiedzią Dawida wobec Bożego "nie" było głębsze uwielbienie i poddanie, nawet w jego bólu serca.
Nowy Testament podaje wiele przykładów momentów w których Bóg powiedział "nie" swoim sługom. Apostoł Paweł miał podróżować po Azji Mniejszej, aby głosić ewangelię, ale Bóg powiedział „nie” (Dz. Apostolskie 16.6-9). Paweł myślał, że zrozumiał plan Boży. Wierzył, że miał kontynuować pracę misyjną w Azji. Ale Duch Święty powiedział "nie." Ze względu na pragnienie Pawła by słuchać i być posłusznym, bez względu na koszty, opuścił Azję Mniejszą i udał się do Macedonii. Tam założył kościoły, które wpłynęły na cały świat. Jego odpowiedź na Boże "nie" była natychmiastowym posłuszeństwem i zmianą kierunku.
W swoim życiu osobistym, Paweł był nękany przez to co nazywał cierniem w jego ciele, "jakby posłaniec szatana, by mnie policzkował" (2 Koryntian 12.7). Paweł błagał Pana przy trzech oddzielnych okazjach, aby zabrał "cierń" od niego, ale Bóg powiedział "nie." W tej próbie, Paweł nauczył się polegać jeszcze mocniej na Bożej łasce i żyć dla chwały Bożej znosząc trudności. Jego odpowiedź na Boże "nie" było wywyższeniem Boga w jego słabościach (werset 9). Zamiast poddać się frustracji czy dojść do wniosku, że Bóg się nie troszczy, Paweł postanowił: "dlatego mam upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa; albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny" (werset 10).
To czego się uczymy z przykładów biblijnych jest to, że Bóg nigdy nie przestaje być Bogiem. On jest suwerenny: "Wspomnijcie na sprawy dawne, odwieczne, że Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę. Przywołuję ze Wschodu ptaka drapieżnego, a z ziemi dalekiej męża, który wykona mój zamysł; jak powiedziałem, tak to wykonuję, jak postanowiłem, tak to czynię" (Ks. Izajasza 46.9-11).
Przy wielu okazjach Bóg może powiedzieć "tak" dla naszych próśb, ponieważ wpasowują się one do planu jaki On realizuje dla naszego życia (Rzymian 8.28). On powiedział "tak" dla prośby Mojżesza, aby zobaczyć Bożą chwałę (2 Ks. Mojżeszowa 33.17). Powiedział "tak" dla prośby Salomona, by otrzymał mądrość (1 Ks. Królewska 3.11-13). I Jezus powiedział "tak" dla każdego, kto prosił Go o uzdrowienie i pomoc (Ew. Mateusza 8.16). Ale nasze wypełnione wiarą prośby nie zastępują suwerennych rządów Boga. Gdyby był związany naszymi modlitwami- jak niektórzy nauczają, w rezultacie przestałby być Bogiem. My bylibyśmy bogami poprzez dyktowanie mu Jego postępowania. Nigdzie w Piśmie Świętym nie widzimy takiego precedensu.
Bóg często mówi "nie" dla rzeczy, które pragniemy zobaczyć. Ci, którzy są niedojrzali w wierze czasami używają tego jako wymówki do porzucenia Go całkowicie: "Bóg nie uleczył mojego dziecka"; "Bóg nie uratował mojego małżeństwa"; "Bóg nie dał mi tej pracy, której potrzebowałam." Jeśli postrzegamy to, że Bóg jest zobowiązany do spełnienia naszych próśb tak, jak dżin spełnia życzenia, wtedy będziemy przerażeni, gdy Bóg nie „wykona” tego dla nas. Decydujemy czy pozwalamy na "nie" od Boga, aby zburzyć naszą wiarę lub ją zbudować; "nie" od Boga może nauczyć nas, aby trwać- nawet jeśli nie rozumiemy (Jakuba 1.3).
Często w okresach, w których Bóg mówi „nie”, jesteśmy zmuszeni gorliwie o Niego zabiegać. Boże "nie" często potrząsa małe pudełko w którym próbujemy Go trzymać i pozwalamy prawdziwemu Bogu objawić nam siebie. On mówi "nie", gdy jest to częścią Jego większego planu. On mówi "nie", gdy nasz brak wiary wskazuje, że tak naprawdę nie wierzymy, że jest tym kim mówi, że jest (Hebrajczyków 11.6). On mówi "nie", gdy nasze prośby są zakorzenione w egoizmie (Jakuba 4.3) lub gdy "tak" by nas zraniło. I mówi "nie", gdy, podobnie jak Paweł, musimy nauczyć się, że Jego łaska dla nas jest wystarczająca. Biblijne przykłady sług Bożych, którzy doświadczyli Bożego "nie" pomagają nam nauczyć się właściwej odpowiedzi, gdy Bóg mówi nam "nie."
