Odpowiedź:
Pismo Święte mówi nam, że Ojciec jest w niebie, a Syn po Jego prawicy (Mt 6:9; 23:9; Rz 8:34). Ale gdzie jest Duch Święty? Czy możemy przypisać Mu jakąś lokalizację?
Jako Bóg, Duch Święty jest wszechobecny. Jednocześnie jest On obecny w szczególny sposób w ludzie Bożym. Zgodnie z 1 Listem do Koryntian 6:19-20, Duch Święty mieszka w każdym wierzącym w Jezusa Chrystusa. Ciała chrześcijan są Jego świątynią (1 Koryntian 3:16).
Wiemy, że Duch Święty został posłany przez Ojca. Jezus pocieszał swoich naśladowców, zanim został ukrzyżowany, mówiąc: "Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem." (J 14:26); oraz: "Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki" (J 14:16). Obietnica Jezusa wypełniła się w Dziejach Apostolskich 2, kiedy Duch Święty zamieszkał w uczniach w Jerozolimie i dał im moc.
Duch Święty nie zawsze zamieszkiwał lud Boży. W Starym Testamencie Duch Święty pojawiał się sporadycznie. Zamiast zamieszkać w sercach ludzi, jak to miało miejsce po posłudze Chrystusa, Duch Święty tymczasowo zstępował na niektórych ludzi w Starym Testamencie, aby umożliwić im realizację Bożego planu. Zstąpił na Mojżesza, a następnie na siedemdziesięciu przywódców, których Mojżesz wybrał do pomocy (Liczb 11:16-17, 25). Zstąpił na króla Saula (1 Samuela 10:6; 19:23). Zstąpił na Dawida, gdy Samuel namaścił go na następnego króla (1 Samuela 16:13). Przyszedł do Balaama, aby dać mu proroctwo (Liczb 24:2).
W Starym Testamencie Duch Święty przychodził i odchodził. Po tym, jak Boże dzieło zostało wykonane przy określonej okazji lub gdy ludzie zaczęli być nieposłuszni Panu, Duch Święty odchodził. Odszedł od Saula (1 Samuela 16:14). Odszedł od Samsona (Sędziów 16:20). Jego napełniająca, wzmacniająca obecność nie była trwała w żadnej jednostce w tamtym czasie; raczej Duch "spoczywał" lub "przychodził" na jednostki, które miały do wykonania boskie zadanie. Bóg pracował inaczej z ludzkością przed przyjściem Jego Syna, Jezusa (Jana 3:16-18). Kiedy Bóg posiadał ziemską świątynię, było to miejsce, w którym Jego Duch mieszkał pośród Jego ludu (Wj 25:8; 2 Kronik 7:16). Ale kiedy Jezus umarł, zasłona w świątyni rozdarła się na dwoje (Mk 15:38). Bóg wprowadził nową "świątynię" dla swojego Ducha - ciało i duszę każdego wierzącego, który przyjmuje Jezusa jako Pana i Zbawiciela (J 1:12; Rz 10:9-10).
Ponieważ Duch Święty mieszka w nas, pomaga nam się modlić (Rz 8:26). On nas pociesza (Psalm 34:18; 2 Koryntian 1:4). I daje nam słowa, które możemy wypowiedzieć, gdy mówimy w Jego imieniu (Łk 12:12). Duch Święty jest wszędzie tam, gdzie udają się wierzący. To jeden z powodów, dla których chrześcijanie muszą być świadomi swoich działań i postaw. Ponieważ On żyje w nas, jesteśmy ostrzegani, by Go nie zasmucać ani nie gasić (Efezjan 4:30; 1 Tesaloniczan 5:19). Zabieramy Go ze sobą, dokądkolwiek idziemy, a On jest częścią wszystkiego, co robimy. Rozwijamy zdrową bojaźń Bożą, gdy żyjemy z ciągłą świadomością, że Duch Święty obserwuje i ocenia wszystko, co myślimy, mówimy i robimy (Job 28:28; Prz 9:10; 16:6).
