Odpowiedź:
W Biblii słowo żółć najczęściej odnosi się do substancji o gorzkim smaku, wytwarzanej z roślin takich jak piołun lub mirra. Najsłynniejsze biblijne użycie słowa żółć odnosi się do napoju podanego Jezusowi na krzyżu. Mateusza 27:34 mówi, że gdy Jezus był ukrzyżowany, rzymscy żołnierze "dali mu do picia wino zmieszane z żółcią". Ewangelia Marka 15:23 precyzuje, że gorycz wina wynikała z obecności mirry. Wino zmieszane z gorzkimi ziołami lub mirrą tworzyło miksturę, która tłumiła uczucie bólu. Mieszanka kwaśnego wina i żółci była często podawana cierpiącym, aby złagodzić ich ból przed śmiercią.
Jezus odrzucił tę miksturę z żółcią po tym, jak jej spróbował i zdał sobie sprawę, czym ona jest (Ew. Marka 15:23; Ew. Jana 19:29). W nadprzyrodzonym pokazie odwagi Syn Człowieczy odrzucił wszystko, co mogłoby złagodzić cierpienie, które znosił dla naszego zbawienia. Grzech przeciwko świętemu Bogu wymagał ekstremalnej kary, a aby całkowicie wypełnić swoją pozycję jako nasze zastępstwo, Jezus nie chciał niczego, co odsuwałoby tę karę. Na krzyżu Jezus stał się grzechem za nas (2 Koryntian 5:21). Przyjęcie wina z żółcią złagodziłoby karę za grzech, a Jezus przyszedł, aby ponieść cały ciężar Bożego gniewu przeciwko grzechowi, a nie po to, by wybrać łatwiejsze wyjście (Izajasza 53:10).
Fakt, że Jezus został ofiarowany z żółci, został przepowiedziany tysiące lat przed jego narodzinami. W Psalmie 69:21 zapisano te prorocze słowa: "Dodali żółci do pokarmu mego,A w pragnieniu moim napoili mnie octem". Ta prorocza wzmianka o żółci jest tylko jednym z dziesiątek mesjańskich proroctw Starego Testamentu, które wypełniły się w życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.
Piotr używa tego terminu w odniesieniu do Szymona czarownika w Dziejach Apostolskich 8:23. Ten czarnoksiężnik był świadkiem mocy Ducha Świętego i postrzegał ją jako środek do osiągnięcia korzyści finansowych. Szymon postrzegał Ducha Bożego jako super moc, którą mógł wykorzystać do własnych celów. W odpowiedzi na prośbę Szymona o Ducha Świętego, Piotr powiedział mu, aby się upamiętał, zanim spadnie na niego sąd Boży i zakończył tymi słowami: "widzę bowiem, żeś pogrążony w gorzkiej żółci i w więzach nieprawości". Żółć jest tutaj użyta w przenośni, aby wskazać na poważną wadę moralną Szymona, która powodowała gorycz w jego sercu.
Prawo Starego Testamentu również wspomina o żółci, kojarząc ją z bałwochwalstwem. Gdy Mojżesz potwierdza przymierze z nowym pokoleniem Izraelitów, którzy mieli wejść do Ziemi Obiecanej, przypomina im, że widzieli obrzydliwości okolicznych narodów - ich bożki z drewna i kamienia, srebra i złota. Następnie ostrzega lud, by strzegł się bałwochwalstwa, "aby nie wyrósł wśród was korzeń rodzący żółć i piołun" (Powtórzonego Prawa 29:18). Innymi słowy, bez względu na atrakcyjność bałwochwalstwa, będzie ono miało gorzkie, niesmaczne konsekwencje.
Jeremiasz użył terminu żółć, opisując swoje życie jako prześladowanego proroka i kogoś, kto był świadkiem zniszczenia Jerozolimy. W Lamentacjach 3:15 pisze: "Nasycił mnie goryczą, napoił piołunem". Wiele rozdziałów Biblii pokazuje, że lud Boży często kwestionował Jego dobroć, gdy cierpiał. Życie miało gorzki smak i wołali o to do Boga. Jeremiasz kontynuuje w wersetach 19-20, "Wspominanie własnej niedoli i udręki to piołun i trucizna. Moja dusza bezustannie to wspomina i trapi się we mnie".
Jednak Jeremiasz na tym nie kończy. Przez resztę rozdziału 3 autor przypomina nam, że nawet w czasach, gdy czujemy, że dano nam żółć do picia, jest powód do nadziei w Bogu:
"To biorę sobie do serca i w tym moja nadzieja, niewyczerpane są objawy łaski Pana, miłosierdzie jego nie ustaje. Każdego poranku objawia się na nowo, wielka jest wierność twoja. Pan jest moim działem, mówi dusza moja, dlatego w nim mam nadzieję." (Lamentacje 3:21-24).
