Odpowiedź:
Urząd arcykapłana był wysokim stanowiskiem wśród Izraelitów. W Starym Testamencie terminy arcykapłan i najwyższy kapłan są czasami alternatywnymi tłumaczeniami tego samego hebrajskiego wyrażenia (porównaj 2 Kronik 26:20). Wydaje się, że w czasach Jezusa urząd arcykapłana był odróżniany od urzędu najwyższego kapłana. Ewangelia Marka 14:53 wymienia kilka grup osób zaangażowanych w aresztowanie Jezusa: "I przywiedli Jezusa do arcykapłana, i zeszli się wszyscy arcykapłani i starsi, i uczeni w Piśmie". Wspomniani przez Marka arcykapłani byli wysokimi rangą członkami kapłaństwa, którzy zasiadali w Sanhedrynie. Arcykapłan jest wymieniony w Dziejach Apostolskich 19:14: Scewa.
Kapłaństwo zostało ustanowione przez Boga po tym, jak dzieci Izraela opuściły Egipt podczas Exodusu. W Księdze Liczb 3:12-13 Pan oddzielił całe plemię Lewiego do specjalnej służby. Z Lewitów wywodzili się kapłani, a wśród kapłanów był najwyższy kapłan i, w Łukasza 19:47, "arcykapłani".
Główni kapłani pochodzili z plemienia Lewiego. Mojżesz, Aaron i Miriam byli Lewitami, podobnie jak tysiące innych mężczyzn i kobiet. Bóg wskazał, że najwyższy kapłan musiał być bezpośrednim potomkiem Aarona. Wszyscy kapłani byli lewitami, ale nie wszyscy lewici byli kapłanami. Tylko niektórzy Lewici należeli do kapłaństwa Aarona. W Księdze Wyjścia 29:7-9 czytamy: "Potem weźmiesz olej namaszczenia, wylejesz na jego głowę i namaścisz go. Następnie każesz podejść jego synom i przyodziejesz ich w tuniki, przepaszesz ich pasem, Aarona i jego synów, na głowy ich włożysz zawoje, i do nich będzie należało kapłaństwo na mocy wieczystej ustawy. I wprowadzisz w urząd Aarona i jego synów". Tylko arcykapłan, czyli główny kapłan, mógł wejść do Miejsca Najświętszego raz w roku w Dniu Pojednania (Jom Kippur). Pozostali kapłani Aarona służyli w rotacyjnych "turach", dzięki czemu mogli pełnić służbę w Miejscu Najświętszym i składać ofiary (zob. Łukasza 1: 8-9).
Pozostali Lewici (nie pochodzący od Aarona) służyli w inny sposób. Inni synowie Lewiego byli zaangażowani w przenoszenie arki i różnych części przybytku. Po zbudowaniu świątyni Lewici byli zaangażowani w opiekę nad nią. Księga Liczb 3 zawiera informacje na ich temat.
Dzieje Apostolskie 23 pokazują, że kapłaństwo nie funkcjonowało w sposób opisany w Pięcioksięgu. Na przykład Sanhedryn nie był koncepcją Mojżeszową, podobnie jak idea wielu "arcykapłanów". Sanhedryn został prawdopodobnie zapoczątkowany około 70 r. p.n.e. przez Aleksandra Janneusza, hasmonejskiego króla Judei. Ostatecznie Sanhedryn składał się z 70 lub 71 starszych i uczonych, w tym arcykapłana (zwykle przewodniczącego tego ciała), innych kapłanów lewickich, saduceuszy i faryzeuszy. Celem Sanhedrynu było działanie jako trybunał przy podejmowaniu decyzji dotyczących Prawa.
W Dziejach Apostolskich 23:2 Paweł jest sądzony. Ananiasz jest zidentyfikowany jako arcykapłan odpowiedzialny za postępowanie. Następnie werset 14 wspomina o "arcykapłanach i starszych". "Arcykapłanami" byli prawdopodobnie saduceusze i inni członkowie Sanhedrynu. Różne tłumaczenia Biblii odnoszą się do "arcykapłanów" w liczbie mnogiej. Niektóre przekłady nazywają ich "czołowymi kapłanami" lub "książętami kapłanów". Do arcykapłanów należał prawdopodobnie Ananiasz i inni kapłani, którzy posiadali pewną władzę polityczną i wpływy.
