Odpowiedź:
Termin grzech pierworodny odnosi się do grzechu nieposłuszeństwa Adama w jedzeniu z drzewa poznania dobra i zła oraz jego skutków dla reszty rasy ludzkiej. Grzech pierworodny można zdefiniować jako "moralne zepsucie, które posiadamy w wyniku grzechu Adama, skutkujące grzesznym usposobieniem przejawiającym się w nawykowo grzesznym zachowaniu". Doktryna grzechu pierworodnego koncentruje się w szczególności na jego wpływie na naszą wewnętrzną naturę i naszą pozycję przed Bogiem. Istnieją trzy główne poglądy dotyczące tego wpływu:
Pelagianizm: Pogląd ten głosi, że grzech Adama nie miał żadnego wpływu na dusze jego potomków poza tym, że stanowił grzeszny przykład. Przykład Adama wpłynął na tych, którzy po nim również grzeszyli. Jednak według tego poglądu człowiek ma zdolność do zaprzestania grzeszenia, jeśli tylko zechce. Pelagianizm jest sprzeczny z wieloma fragmentami Pisma, które wskazują, że człowiek jest beznadziejnie zniewolony przez swoje grzechy (poza Bożą interwencją) i że jego dobre uczynki są "martwe" lub bezwartościowe w zasługiwaniu na Bożą łaskę (Ef 2:1-2; Mt 15:18-19; Rz 7:23; Hbr 6:1; 9:14).
Arminianizm: Arminianie wierzą, że grzech pierworodny Adama spowodował, że reszta ludzkości odziedziczyła zepsutą, grzeszną naturę, która powoduje, że grzeszymy w taki sam sposób, w jaki natura kota powoduje, że miauczy - przychodzi to naturalnie. Zgodnie z tym poglądem człowiek nie może sam przestać grzeszyć; nadprzyrodzona łaska Boża, zwana łaską uprzedzającą, w połączeniu z ewangelią, pozwala tej osobie zdecydować się na wiarę w Chrystusa. Nauka o łasce uprzedzającej nie jest wyraźnie zawarta w Piśmie Świętym.
Kalwinizm: Kalwinistyczna doktryna grzechu pierworodnego głosi, że grzech Adama spowodował nie tylko posiadanie przez nas grzesznej natury, ale także winy przed Bogiem, za którą zasługujemy na karę. Bycie poczętym z grzechem pierworodnym (Psalm 51:5) skutkuje odziedziczeniem przez nas grzesznej natury, tak niegodziwej, że Jeremiasz 17:9 opisuje ludzkie serce jako "podstępne ponad wszystko i nieuleczalne". Adam nie tylko został uznany za winnego, ponieważ zgrzeszył, ale jego grzech został przypisany nam, czyniąc nas winnymi i zasługującymi na jego karę (śmierć) (Rzymian 5:12, 19). Istnieją dwa poglądy na temat tego, dlaczego grzech Adama został nam przypisany. Pierwszy pogląd głosi, że rasa ludzka znajdowała się w Adamie w formie nasienia, a zatem kiedy Adam zgrzeszył, my zgrzeszyliśmy w nim. Jest to podobne do biblijnego nauczania, że Lewi (potomek Abrahama) płacił dziesięcinę Melchizedekowi w Abrahamie (Rdz 14:20; Hbr 7:4-9), mimo że Lewi urodził się dopiero setki lat później. Innym głównym poglądem jest to, że Adam służył jako nasz przedstawiciel, więc kiedy zgrzeszył, my również zostaliśmy uznani za winnych.
Zarówno poglądy arminiańskie, jak i kalwińskie nauczają o grzechu pierworodnym i postrzegają jednostki jako niezdolne do przezwyciężenia grzechu bez mocy Ducha Świętego. Większość kalwinistów naucza również o przypisanym grzechu; niektórzy arminianie zaprzeczają przypisaniu grzechu, a inni wierzą, że śmierć Chrystusa zanegowała skutki przypisania.
Fakt grzechu pierworodnego oznacza, że nie możemy zadowolić Boga na własną rękę. Bez względu na to, jak wiele "dobrych uczynków" czynimy, wciąż popełniamy grzech i wciąż mamy problem zepsutej natury. Musimy mieć Chrystusa; musimy narodzić się na nowo (Jana 3:3). Bóg zajmuje się skutkami grzechu pierworodnego w naszych sercach poprzez proces uświęcenia. Jak ujął to John Piper: "Problem naszego moralnego skalania i nawykowego grzeszenia został rozwiązany przez oczyszczenie nas przez działanie Ducha" ("Adam, Chrystus i usprawiedliwienie: część IV", wygłoszone 20.08.2000).
