Odpowiedź:
Biblia opisuje niebo czy stan wieczności dość szczegółowo w Ks. Objawienia w rozdziałach 21-22. Nigdzie w tych rozdziałach nie ma wzmianki o możliwości popełnienia grzechu. W rzeczywistości, mamy obietnicę, że w stanie wieczności, nigdy nie doświadczymy śmierci, smutku, płaczu czy bólu (Ks. Objawienia 21.4)- brak tych rzeczy jest pozytywnych dowodem na to, że również nie ma grzechu, skoro te rzeczy są efektem grzechu (zobacz Rzymian 6.23).
Grzesznik nie będzie w niebie, ale w jeziorze ognia (Ks. Objawienia 21.8). Nic nieczystego nie wejdzie do nieba (Ks. Objawienia 21.27). Poza niebem są ci, którzy grzeszą (Ks. Objawienia 22.15). Proroctwo Starego Testamentu również zapewnia nas, że Królestwo Boże wyklucza grzeszność:
"I będzie tam droga bita, nazwana Drogą Świętą.
Nie będzie nią chodził nieczysty; będzie ona tylko dla jego pielgrzymów.
Nawet głupi na niej nie zbłądzi.
Nie będzie tam lwa i zwierz drapieżny nie będzie po niej chodził, tam się go nie spotka.
Lecz pójdą nią wybawieni" (Ks. Izajasza 35.8-9).
Zatem odpowiedź brzmi: nie, nie będzie możliwe, abyśmy zgrzeszyli w niebie.
Bóg chce naszego uświęcenia (1 Tesaloniczan 4.3); to znaczy, że On chce uczynić nas świętymi i wolnymi od grzechu. Nasze uświęcenie ma trzy fazy: uświęcenie pozycyjne, które ratuje nas przed karą za grzech w momencie zawierzenia Chrystusowi; uświęcenie progresywne, które ratuje nas od mocy grzechu, gdy wzrastamy w Chrystusie i uświęcenie całkowite, które ratuje nas od obecności grzechu, gdy wchodzimy do obecności Chrystusa. "Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest" (1 Jana 3.2). Innymi słowy, proces w którym Bóg nas uświęca związany jest z usprawiedliwieniem, dojrzewaniem i uwielbieniem.
Uwielbienie jakie Bóg obiecuje swoim dzieciom (Rzymian 8.30) z konieczności obejmuje bezgrzeszność, ponieważ istoty grzeszne nie mogą być uwielbione. Niebo, miejsce Bożej chwały, jest bezgrzeszne. Paweł modli się w 1 Tesaloniczan 5.23; tłum. Biblia Warszawsko- Praska, "A Bóg, Dawca pokoju, niech ześle na was pełnię świętości..." i łączy chwalebny wygląd Chrystusa z naszym osobistym uświęceniem. "Gdy się Chrystus, który jest życiem naszym, okaże, wtedy się i wy okażecie razem z nim w chwale" (Kolosan 3.4). Stan uświęcenia będzie naszych ostatecznym oddzieleniem od grzechu, całkowitym uświęceniem w każdym aspekcie. Nie będziemy mogli zgrzeszyć w niebie.
Jakuba 1.14 udziela nam innego zapewnienia, że nie zgrzeszymy w niebie: "Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą." W tym grzesznym świecie, stykamy się codziennie z pokusą, a Jakub wskazuje na dwie siły, które skłaniają nas do grzechu: nasze własne złe pragnienia (nasza grzeszna natura) oraz pokusa (plany szatana). Żadnej z tych sił nie będzie w niebie. Nasza grzeszna natura zostanie wykorzeniona w naszym uwielbieniu, a kusiciel zostanie wysłany do jeziora ognistego, gdzie nie będzie mógł wyrządzić nam żadnej krzywdy (Ks. Objawienia 20.10).
Nauczanie biblijne jest takie, że niebo czy stan wieczności to absolutna świętość. Nie będzie tam możliwości popełnienia grzechu, zostaniemy odziani w sprawiedliwość (Ks. Objawienia 19.8) i zostaniemy na wieki zapewnieni o stanie błogości. Dzieło, które Bóg obiecał w nas dokonać zostanie ukończone (Filipian 1.6). Nasze uwolnienie zostanie dokończone, ponieważ wybrani są odkupieni- ich ciało, dusza i duch- do chwały Baranka (Ks. Objawienia 5.6-10).
