Odpowiedź:
Natura grzechu jest tym aspektem, który sprawia że buntujemy się przeciwko Bogu. Gdy mówimy o naturze grzechu, odnosimy się do faktu, że mamy naturalną tendencję do grzechu; mając wybór by czynić wolę Bożą lub swoją własną, w naturalny sposób decydujemy się robić swoje rzeczy.
Istnieje wiele dowodów na istnienie grzechu. Nikt nie musi uczyć dziecka kłamstwa czy tego by było egoistą; a raczej, długo zajmuje nauczenie dzieci mówienia prawdy i stawiania innych przed siebie. Grzeszne zachowanie przychodzi naturalnie. Wiadomości przepełnione są tragicznymi przykładami źle postępującej ludzkości. Gdziekolwiek są ludzie, jest problem. Charles Spurgeon powiedział, "Tak jak sól nadaje smak każdej kropli Atlantyku, tak grzech wpływa na każdy atom naszej natury. To jest smutne, ale grzech jest w nas, tak obficie, że jeśli nie możesz tego dostrzec, jesteś zwiedziony."
Biblia wyjaśnia powód tego problemu. Ludzkość jest grzeszna, nie tylko w teorii czy w praktyce, ale z natury. Grzech jest częścią każdej cząstki naszej istoty. Biblia mówi o "grzesznym ciele" w Rzymian 8.3. To nasza "grzeszna natura", tworzy listę grzechów z Kolosan 3.5. Rzymian 6.6 mówi o "ciele rządzonym grzechem." Nasze istnienie w ciele na tym świecie jest uformułowane przez naszą grzeszną, zepsutą naturę.
Natura grzechu jest uniwersalna dla ludzkości. Każdy z nas ma grzeszną naturę, która oddziałuje na każdą naszą sferę życia. To jest doktryna o całkowitym zepsuciu i jest ona biblijna. Wszyscy zbłądziliśmy [każdy z nas] (Ks. Izajasza 53.6). Paweł przyznaje, że "Wiemy bowiem, że zakon jest duchowy, ja zaś jestem cielesny, zaprzedany grzechowi" (Rzymian 7.14). Paweł w swojej grzesznej naturze podlegał "zakonowi grzechu" (Rzymian 7.25). Salomon potwierdza, "Zaiste, nie ma na ziemi człowieka sprawiedliwego, który by tylko dobrze czynił i nie grzeszył" (Ks. Kaznodziei Salomona 7.20). Apostoł Jan być może najdosadniej to ujmuje, "Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma" (1 Jana 1.8).
Nawet dzieci mają grzeszną naturę. Dawid żałował z powodu tego, że został poczęty w grzechu: "Bo w nieprawości na świat przyszedłem, w grzechu poczęła mnie moja matka" (Psalm 51.7; tłum. Biblia Warszawsko- Praska). W innym miejscu Dawid stwierdza, "Niegodziwcy, od łona matki weszli na drogę zła, od urodzenia błądzą, zakłamani!" (Psalm 58.4; tłum. Biblia Poznańska).
Skąd pochodzi natura grzechu? Pismo Święte mówi, że Bóg stworzył ludzkość dobrą i bez grzesznej natury: "I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich" (1 Ks. Mojżeszowa 1.27). Jednak, 1 Ks. Mojżeszowa rozdział 3 relacjonuje nieposłuszeństwo Adama i Ewy. Przez to jedno działanie, grzech wkroczył w ich naturę. Od razu dopadło ich poczucie wstydu i niedoskonałości, przez co ukryli się przed obliczem Bożym (1 Ks. Mojżeszowa 3.8). Gdy mieli dzieci, obraz Adama i jego podobieństwo zostało przeniesione na jego potomstwo (1 Ks. Mojżeszowa 5.3). Natura grzechu przejawiała się sama od początku w genealogii: pierwsze dziecko Adama i Ewy, Kain stał się pierwszym mordercą (1 Ks. Mojżeszowa 4.8).
Z pokolenia w pokolenie, natura grzechu jest przekazywana na całą ludzkość: "Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli" (Rzymian 5.12). Ten werset również przedstawia niepokojącą prawdę, że natura grzechu prowadzi nieubłaganie do śmierci (zobacz także Rzymian 6.23 oraz Efezjan 2.1).
Innymi konsekwencjami natury grzechu są wrogość wobec Boga oraz ignorancja wobec jego prawdy. Paweł mówi, "Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą" (Rzymian 8.7-8). Również to, że "człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać" (1 Koryntian 2.14).
Jest tylko jedna Osoba w historii świata, która nie miała natury grzechu: Jezus Chrystus. Jego narodziny z dziewicy pozwoliły mu na to, aby przyjść do naszego świata omijając przekleństwo przekazane przez Adama. Jezus żył życiem bezgrzesznym, pełnym absolutnej doskonałości. On był, "Święty i Sprawiedliwy" (Dzieje Apostolskie 3.14), "który nie znał grzechu" (2 Koryntian 5.21). To pozwoliło Jezusowi, aby został ukrzyżowany na krzyżu jako doskonałe zastępstwo, "drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego" (1 Piotra 1.19). Jan Kalwin ujął to w następującej perspektywie, "Z pewnością Chrystus jest o wiele potężniejszy aby zbawić, aniżeli Adam aby zniszczyć."
To poprzez Chrystusa jesteśmy narodzeni na nowo. "Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest" (Ew. Jana 3.6). Gdy rodzimy się z Adama, dziedziczymy naturę grzechu; ale gdy rodzimy się na nowo w Chrystusie, dziedziczymy nową naturę: "Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe" (2 Koryntian 5.17).
Nie tracimy naszej natury grzechu, gdy przyjmujemy Chrystusa. Biblia mówi, że grzech pozostaje w nas i że ta walka z naszą starą naturą będzie trwała nadal, tak długo jak jesteśmy w tym świecie. Paweł płakał nad swoją osobistą walką w Rzymian 7.15-25. Ale mamy pomoc w tej walce- boską pomoc. Duch Boży zaczyna przebywać w każdym wierzącym i zapewnia moc, jakiej potrzebujemy, aby przezwyciężać skłonności natury grzechu w nas. "Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć, gdyż z Boga się narodził" (1 Jana 3.9). Bożym ostatecznym planem dla nas jest całkowite uświęcenie gdy ujrzymy Chrystusa (1 Tesaloniczan 3.13; 1 Jana 3.2).
Dzięki skończonemu dziełu na krzyżu, Jezus zaspokoił Boży gniew wobec grzechu i zapewnił wierzącym zwycięstwo nad naturą grzechu: "On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli" (1 Piotra 2.24). W swoim zmartwychwstaniu, Jezus ofiaruje życie dla każdego związanego zepsutą cielesnością. Ci, którzy są narodzeni na nowo mają teraz taki nakaz: "Podobnie i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, a za żyjących dla Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym" (Rzymian 6.11).
