Odpowiedź:
Słowo revellings ("hałaśliwe imprezowanie" lub "biesiadowanie") znajduje się w dwóch miejscach w Biblijnej Wersji Króla Jakuba. List do Galacjan 5:19-21 wymienia hulanki na liście uczynków ciała. Pierwszy List Piotra 4:3 wymienia hulanki jako część stylu życia "pogan", czyli tych, którzy nie znają Boga i żyją tak, jakby On nie istniał. Bardziej współczesne wersje Biblii tłumaczą greckie słowo "hulanki" jako "biesiady" (Biblia Warszawska), "wyuzdane zabawy" (Biblia Warszawsko-praska) czy "pijackie orgie" (Przekład dosłowny). Oryginalne greckie słowo, komos, niesie ze sobą konotację "puszczania wodzy fantazji". Kiedy ludzie "szaleją", angażują się w "hulanki".
W Liście do Galacjan 5 Paweł ostrzega kościoły w Galacji, aby porzuciły wszelkie "uczynki ciała", w tym grzechy seksualne, grzechy nienawiści wobec innych oraz grzechy "pijaństwa" i "biesiadowania". Ci, którzy czynią takie rzeczy, nie odziedziczą królestwa Bożego. W przeciwieństwie do tego, Paweł wymienia owoce Ducha - miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i samokontrolę. Ci, którzy przyszli do Chrystusa w wierze po przebaczenie grzechów, mają w sobie Ducha Świętego, który jest siewcą i kultywatorem boskich owoców. Ci, którzy nie mają Chrystusa i Ducha, przejawiają uczynki ciała, w tym pijackie biesiady.
Czy to oznacza, że wszystkie imprezy są zabronione? Wcale nie. Ale imprezy charakteryzujące się obżarstwem, nieumiarkowanym piciem, lubieżnością lub niekontrolowanym zachowaniem jakiegokolwiek rodzaju są sprzeczne z działaniem Ducha Świętego. Chrześcijanin unika tego rodzaju "biesiad". Postrzega uczynki ciała jako coraz mniej pociągające, a owoce Ducha coraz bardziej pożądane. Serce, raz dotknięte przez Ducha, nie cieszy się już uczynkami ciała tak jak wcześniej, a tęsknota za takimi aktywnościami maleje. Nie należy lekceważyć trzeźwego ostrzeżenia Pawła, że ci, którzy oddają się uczynkom ciała, nie odziedziczą królestwa Bożego.
Apostoł Piotr podejmuje ten sam temat w swoim pierwszym liście. Wyjaśnia, że hulanki i inne cielesne grzechy są charakterystyczne dla przeszłego zachowania. Ci, którzy teraz podążają za Chrystusem, mają inny styl życia. "Spędziliście wystarczająco dużo czasu w przeszłości" robiąc to, mówi (1 Piotra 4:3). Teraz twoi dawni koledzy "dziwią się temu, że wy nie schodzicie się razem z nimi na takie lekkomyślne rozpusty, i oczerniają was." (werset 4). I tym właśnie są "hulanki" - lekkomyślne i dzikie.
Wyznaczona jest granica między zachowaniem chrześcijanina i niechrześcijanina. Chrystus wzywa nas, abyśmy "powiedzieli 'nie' bezbożności i światowym namiętnościom oraz prowadzili w obecnym wieku życie opanowane, uczciwe i pobożne" (Tt 2:12).
