Czy ikonografia religijna jest uważana za bałwochwalstwo? Co to jest ikona?
Odpowiedź:
Mówiąc ogólnie, ikonografia religijna to artystyczne przedstawienie postaci religijnych, często przy użyciu symboliki. W chrześcijaństwie ikonografia obejmuje takie tematy, jak Chrystus, Maria lub święci. Ikona to obraz, zwykle malowany na drewnie, który ma być czczony jako obiekt sakralny. Ikony mogą być również rycinami, mozaikami lub haftami. Chociaż ludzie, którzy używają ikon w swoim kulcie, zaprzeczyliby, że praktykują bałwochwalstwo, trudno jest zrozumieć, w jaki sposób "czczenie" przedmiotu jako "świętego" różni się od bałwochwalstwa.
Chociaż katolicy również czczą obrazy religijne, ikonografia jest najczęściej kojarzona z Kościołem Wschodnim lub Prawosławnym, który naucza, że używanie ikon podczas modlitwy pomaga czcicielowi poznać Boga, zjednoczyć się ze świętymi i rozwinąć owoc Ducha. Kiedy prawosławny chrześcijanin wchodzi do swojego kościoła, zapala świecę, czyni znak krzyża, a następnie całuje ikony Chrystusa, Theotokos (Maryi) i świętych. Sanktuarium kościoła będzie zawierać wiele innych "świętych ikon", jak się je nazywa. Prawosławni chrześcijanie również powinni mieć ikony w domu, a miejsce, w którym są one przechowywane, jest miejscem, w którym odmawiane są rodzinne modlitwy. Ikony są postrzegane jako ilustracja Wcielenia Chrystusa, który opuścił swoją duchową siedzibę, aby zamieszkać w materialnym świecie. Pobożni wierzą również, że ikona jest oknem do nieba, a ich cześć przechodzi prosto do nieba, gdzie jest odbierana przez osobę przedstawioną na ikonie. Niektórzy twierdzą, że ikony ułatwiają dokonywanie cudów.
Jan Kalwin i inni protestanccy reformatorzy byli ikonoklastami; to znaczy domagali się usunięcia ikon z kościołów i domów. Według reformatorów czczenie ikon i innych artefaktów religijnych było bałwochwalstwem i mieli rację. Każde całowanie ikony, kłanianie się przed nią lub modlenie się do niej jest z pewnością bałwochwalstwem. Członkowie Kościoła prawosławnego podkreślają, że nie czczą farby i drewna, ale przyznają, że oddają cześć, adorację i szacunek świętym i Marii przedstawionym na ikonach. Modlą się do mężczyzn i kobiet; przypisują ikonom duchową moc, której one nie posiadają. Jest to niebiblijne.
Nie ma nic złego w tworzeniu lub podziwianiu sztuki religijnej per se. Oglądanie obrazu przedstawiającego scenę biblijną w galerii sztuki i podziwianie techniki artysty nie może być uważane za bałwochwalstwo. Posiadanie obrazu Jezusa lub aniołów w domu również nie jest bałwochwalstwem. Ikonografia może być studiowana jako forma sztuki, a ikony mogą być postrzegane jako fascynujące przykłady historycznej sztuki religijnej. Ale używanie ikon do wspomagania kultu lub postrzeganie ich jako "okna do nieba" jest zdecydowanie bałwochwalstwem.
Biblia surowo zabrania bałwochwalstwa (Kpł 26:1; Pwt 5:9). Tylko Bóg zasługuje na to, by Mu się kłaniać i oddawać Mu cześć. Ikony nie są orędownikami przed tronem łaski, podobnie jak święci, których przedstawiają. Ludzie w niebie nie mają mocy wysłuchiwania naszych modlitw ani spełniania naszych próśb. Tylko Jezus Chrystus i Duch Święty mogą wstawiać się za nami przed Ojcem (Rzymian 8:26-27, 34). Powinniśmy trzymać się jak najdalej od wszystkiego, co mogłoby prowadzić do bałwochwalstwa.
