Pytanie: Indywidualizm versus kolektywizm- co mówi o tym Biblia?
Odpowiedź:
Indywidualizm można zdefiniować jako stawianie interesów jednostki nad interesami grupy. Koncepcja kolektywizmu jest taka, że potrzeby grupy mają pierwszeństwo względem potrzeb poszczególnych jej osób. Są całe kultury, które mają skłonność do przejawiania jednej z tych dwóch filozofii; na przykład Stany Zjednoczone w sensie historycznym zachęcały do indywidualizmu, podczas gdy kultura Korei Południowej skłania się bardziej w stronę kolektywizmu. Czy jedna lub druga jest gorsza od drugiej w świetle nauczania biblijnego? Odpowiedź nie jest prosta "Tak mówi Pan." Prawda jest taka, że Biblia podaje przykłady zarówno indywidualizmu jak i kolektywizmu.
Indywidualizm kładzie nacisk na robieniu tego wszystkiego co jest najlepsze dla "mnie", bez względu na efekty jakie przynosi to dla "grupy." Kolektywizm kładzie nacisk na robieniu tego wszystkiego co jest najlepsze dla "grupy", bez względu na to jaki efekt to wywiera na poszczególne osoby w tej grupie. Z perspektywy biblijnej, żadna z tych ideologii- gdy realizowana w całej swojej pełni- nie jest tym, co Bóg zamierzył. Ostatecznie, Bóg stworzył ludzi dla siebie samego (Ks. Izajasza 43.7), a nie z powodu ich samych lub z powodu innej osoby. Pobożnym celem byłoby robienie tego, co jest najlepsze dla Boga i Jego królestwa (Mateusza 6: 33a).
Istnieją wersety w Biblii, które ukazują kolektywizm do pewnego stopnia. Nieumyślne proroctwo Kajfasza, że "lepiej jest dla nas, by jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął" (Ew. Jana 11.50) jest jednym z przykładów kolektywizmu. W czasach wczesnego kościoła w Jerozolimie ludzie łączyli swoje zasoby i rozdawali potrzebującym, aby nikomu niczego nie brakowało (Dzieje Apostolskie 2.44-45; 4.32-35). W 2 Koryntian 8.12-14 Paweł zachęca kościół w Koryncie, aby wspierał kościół w Jerozolimie bo "chodzi o równość" (werset 13). Ważne jednak, aby zauważyć w tych fragmentach, że ludzie, którzy obdarowywali innych mogli dokonać swobodnego wyboru w tej kwestii. Ich obdarowywanie było całkowicie dobrowolne (Dzieje Apostolskie 5.4). Nikt nie był zmuszony do oddawania swoich zasobów dla dobra/ korzyści grupy, ale z własnej woli uczynili tak w akcie miłości wobec Pana i jego kościoła. Gdy osoba udzielała czegoś dla dobra grupy, ta osoba również była błogosławiona (2 Koryntian 9.6-8). Ta zasada Królestwa zawiera pewne elementy kolektywizmu, ale wykracza poza niego. Naszą motywacją służenia kościołowi nie jest jedynie korzyść dla kościoła jako kolektywu; naszą motywacją jest to, że takie postępowanie podoba się Bogu (Hebrajczyków 13.16).
Inne wersety w Biblii przedstawiają wartość i znaczenie podejścia indywidualnego. W jednej z przypowieści, Jezus podkreśla znaczenie wzrastania i dobrego służenia zasobami, jakimi nas Bóg obdarza, ponieważ indywidualnie jesteśmy odpowiedzialni (Ew. Łukasza 19.15). W Ew. Łukasza 15, Jezus opowiada nam historię pasterza, który opuszcza swoje stado, aby szukać jednej zgubionej owcy oraz historię kobiety, która przetrząsa każdy zakamarek swojego domu, aby znaleźć zgubioną monetę (zobacz Ew. Łukasza 15.3-10). Dwie przypowieści ilustrują wartość jaką Bóg przypisuje poszczególnym osobom ponad grupę. Podobnie jednak jak widzieliśmy w kolektywizmie, przykłady te ukazują koncepcję indywidualizmu tylko częściowo. Bóg wartościuje daną osobę ponad grupę niekiedy ponieważ to sprawia mu przyjemność i oddaje mu chwałę. Gdy Bóg jest uwielbiony, każdy odnosi korzyść, poszczególne osoby jak i cała grupa- zauważ, że w przypowieści z Ew. Łukasza 15, za każdym razem gdy coś co było zgubionego zostało odnalezione, każdy się cieszył (Ew. Łukasza 15.6,9).
Bóg ceni zarówno poszczególne osoby jak i kolektyw/ grupę ludzi. Biblia właściwie nie opowiada się ani za indywidualizmem ani za kolektywizmem jako właściwą ideologią. Zamiast tego, proponuje coś zupełnie innego, przedstawiając opis Ciała Chrystusa w 1 Koryntian 12. Paweł mówi, że poszczególni wierzący są częściami ciała, każdy odgrywa niesamowicie ważną i znaczącą rolę w budowania sukcesu ciała, aby funkcjonowało jak powinno (1 Koryntian 12.14, 27). Różne części ciała funkcjonują jedynie, gdy są częściami ciała jako całości. Kciuk może robić rzeczy jakich żadna inna część ciała nie może, ale tylko gdy jest częścią ręki! (zobacz 1 Koryntian 12.18-20). Podobnie, ciało jako całość jest niesamowitym organizmem, ale tylko jeśli wszystkie poszczególne części są potraktowane z troską (zobacz 1 Koryntian 12.25-26).
Dyskusja odnośnie tego, co Biblia mówi o indywidualizmie versus kolektywizmie bez wątpienia będzie dalej trwała; niemniej jednak, możemy się wszyscy uczyć od C.S. Lewisa w tym temacie, nieważne jakie przyjmujemy stanowisko: Odczuwam silne pragnienie by ci powiedzieć- i oczekuję, że masz silne pragnienie powiedzenia mi- który z tych dwóch błędów (indywidualizm czy kolektywizm) jest gorszy. To diabeł do nas dociera. On zawsze wysyła błędy parami- jako pary przeciwieństw. I zawsze zachęca nas, abyśmy poświęcili sporo czasu na myślenie, który z nich jest gorszy. Wiesz oczywiście dlaczego, prawda? On opiera się na twojej szczególnej niechęci wobec jednego błędu, aby stopniowo wciągnąć cię w przeciwny. Ale nie dajmy się zwieść. Musimy kierować swój wzrok na cel i przejść prosto pomiędzy tymi dwoma błędami. Nie mamy już wówczas żadnych problemów z którymkolwiek z nich (Chrześcijaństwo po prostu, książka 4, rozdział 6; własne tłum. cytatu)
