Odpowiedź:
Jarzmo to drewniana poprzeczka zakładana na szyje dwóch zwierząt i mocowana do pługa lub wozu. Jarzmo pozwala dwóm zwierzętom dzielić się ładunkiem i ciągnąć razem. Jarzma były używane w czasach biblijnych głównie z bykami lub wołami do orania pól i ciągnięcia wozów. Połączone w jarzmo zwierzęta musiały być zbliżone wielkością i wagą, aby wóz lub pług mogły ciągnąć równomiernie.
W Biblii jarzmo jest czasami określane metaforycznie, aby opisać ciężar zadania lub obowiązku. Na przykład król Reoboam próbował zaszczepić sobie szacunek, grożąc swoim poddanym "ciężkim jarzmem" (1 Krl 12:11). Zerwanie jarzma często symbolizowało wolność od ciemiężców (Izajasza 10:27) lub początek nowego etapu w życiu, tak jak wtedy, gdy Elizeusz porzucił swoje rolnicze życie, aby podążać za Eliaszem (1 Królewska 19:19-21).
Ludzie w czasach Jezusa z łatwością rozumieli analogie wykorzystujące jarzmo. Wiedzieli, co Jezus miał na myśli, gdy mówił: "Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie." (Mt 11:28-30). "Łatwe" jarzmo oznaczało, że dźwigany ciężar nie był ciężki, ponieważ Jezus Chrystus szedł z nami.
Inne miejsce w Piśmie Świętym wykorzystuje obraz jarzma, aby zniechęcić chrześcijan do wchodzenia w intymne relacje z niewierzącymi: "Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością? Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym? Jakiż układ między świątynią Bożą a bałwanami? Myśmy bowiem świątynią Boga żywego ..." (2 Koryntian 6:14-16). Być "w jarzmie" oznacza być w wiążącej relacji. Ostrzeżenie zawarte w tym fragmencie mówi, że chrześcijanin nie powinien wchodzić w kompromitujące osobiste lub zawodowe układy z niechrześcijaninem. Dwa zwierzęta spętane nierównym jarzmem walczyłyby ze sobą i z jarzmem. Kiedy Izraelici uganiają się za bożkami, mówi się, że wiąrzą się jarzmem z Baalem (Psalm 106:28; Liczb 25:5). Wierzący Nowego Testamentu powinni być oddzieleni od świata.
Chrześcijanin patrzy na świat z innej perspektywy niż niewierzący. Stajemy się obywatelami innego królestwa, gdy przez wiarę przyjmujemy Bożą ofertę zbawienia (Rz 10:9-10). Chrześcijanin dążący do Boga i niechrześcijanin dążący do świata będą podążać w różnych kierunkach. List do Filipian 3:18-20 podkreśla tę różnicę w lojalności: "Wielu bowiem z tych, o których często wam mówiłem, a teraz także z płaczem mówię, postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego; końcem ich jest zatracenie, bogiem ich jest brzuch, a chwałą to, co jest ich hańbą, myślą bowiem o rzeczach ziemskich. Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa".
s
Chrześcijanie żyją, aby czcić i chwalić naszego Króla, Jezusa (1 Koryntian 10:31). Ci, którzy są ze świata, żyją po to, by zadowolić samych siebie i dostosować się do standardów tego świata. Kiedy chrześcijanie wiążą się z niewierzącymi umowami lub przymierzami, biorą na swoje barki jedną stronę jarzma. Mogą wierzyć, że zmierzają ku sprawiedliwości i chwale Boga, ale ich współtowarzysze jarzma mają inne poglądy. Będą oni raczej szarpać się nawzajem, niż przesuwać ładunek we właściwym kierunku. Powinniśmy uważać, czyje jarzmo przyjmujemy i z kim się łączymy.
