Pytanie: Kalwinizm kontra arminianizm: który z tych poglądów jest właściwy?
Odpowiedź:
Kalwinizm i arminianizm są dwoma systemami teologicznymi, które starają się wytłumaczyć relację między suwerennym Bogiem a ludzką odpowiedzialnością za przyjęcie zbawienia. Termin kalwinizm pochodzi od Jana Kalwina, który był francuskim teologiem i żył w latach 1509-1564. Arminianizm to nazwa powstała od Jakuba Armenszoon’a (lub Arminiusza), holenderskiego teologa, który żył w latach 1560-1609.
Oba systemy mogą zostać streszczone w pięciu punktach. Kalwinizm zakłada całkowite zdeprawowanie, podczas gdy arminianizm zakłada częściowe zdeprawowanie. Całkowite zdeprawowanie zakłada, że ludzkość została splamiona grzechem w każdej dziedzinie, zatem ludzie są niezdolni do przyjścia do Boga ze swojej własnej woli. Częściowe zdeprawowanie zakłada, że wszystko w człowieku naznaczone jest grzechem, ale nie do takiego stopnia, żeby ludzie nie mogli uwierzyć w Boga z własnej woli.
Kalwinizm uznaje bezwarunkowe wybranie podczas gdy arminianizm uznaje warunkowe wybranie. Bezwarunkowe wybranie uznaje, że Bóg wybiera ludzi, którym da zbawienie, jedynie na podstawie swojej woli, a nie na podstawie jakichkolwiek zasług osoby wybranej. Warunkowe wybranie uznaje, że Bóg wybiera, kto zostanie zbawiony, na podstawie swojej wcześniejszej wiedzy na temat tego, kto uwierzy w to, że zbawienie mamy przez Chrystusa.
Kalwinizm uznaje częściowe zadośćuczynienie, podczas gdy arminianizm uznaje całkowite zadośćuczynienie. Jest to najbardziej kontrowersyjny z pięciu punktów. Nauczanie o częściowym zadośćuczynieniu mówi, że Jezus umarł na krzyżu jedynie za wybranych. Całkowite zadośćuczynienie jest wierzeniem, że Jezus umarł za wszystkich, ale że Jego śmierć nic nie daje do momentu, kiedy dana osoba uwierzy.
Kalwinizm mówi o łasce, której nie można się oprzeć, natomiast arminianizm mówi o łasce, której można się oprzeć. Łaska której nie można się oprzeć, mówi o tym, że kiedy Bóg powołuje kogoś do zbawienia, ta osoba na pewno zostanie zbawiona. Nauczanie o łasce, której można się oprzeć, mówi, że łaska Boża powołuje wszystkich ludzi do zbawienia, ale wielu ludzi opiera się jej i odrzuca to powołanie.
Kalwinizm naucza, że wszyscy święci zachowają swoje zbawienie, natomiast arminianizm uznaje, że zbawienie jest warunkowe. Wytrwałość świętych to koncepcja mówiąca o tym, że osoba, która jest wybrana przez Boga, będzie trwała w wierze i nigdy nie zaprze się Chrystusa i się od Niego nie odwróci, przez co straciłaby zbawienie.
Zatem w debacie kalwinizmu przeciwko arminianizmowi, kto ma rację? Ciekawe jest to, że w ciele Chrystusa istnieje wiele różnych mieszanek kalwinizmu z arminianizmem. Istnieją pięcio-punktowi kalwiniści, i tacy, którzy w pięciu punktach są wyznawcami arminianizmu. Są też tacy, którzy są w trzech punktach kalwinistami, a w dwóch punktach uznają arminianizm. Wielu wierzących dochodzi do pewnego rodzaju wymieszania tych dwóch punktów widzenia. Ostatecznie naszym poglądem jest to, że oba systemy nie potrafią do końca wyjaśnić tego, czego nie da się wytłumaczyć. Ludzie nie umieją w pełni wytłumaczyć tego typu koncepcji. Owszem, Bóg jest całkowicie suwerenny i wie wszystko. Owszem, człowiek jest powołany do tego, by podjąć decyzję, czy uwierzy, że Chrystus dał mu zbawienie. Te dwa fakty wydają się nam sprzeczne, ale w Bożym zamyśle mają one doskonały sens.
