Pytanie: Czy katolickie wierzenia i praktyki są biblijne?
Odpowiedź:
Kwestia dotycząca każdego kościoła i jego praktyk powinna brzmieć: „Czy to jest biblijne?” Jeśli nauczanie jest biblijne (biorąc pod uwagę cały kontekst), powinno być przyjęte. Jeśli nie, powinno być odrzucone. Bóg jest bardziej zainteresowany tym, czy dany kościół wykonuje Jego wolę i jest posłuszny Jego Słowu niż tym czy jest on w sukcesji apostolskiej sięgającej do apostołów Jezusa. Jezus bardzo mocno przestrzegał przed opuszczaniem Słowa Bożego aby podążać za tradycjami ludzkimi. I znowu, pytanie jakie musimy sobie postawić brzmi: czy dane doktryny, praktyki albo tradycje są biblijne? Jak Kościół Rzymskokatolicki ma się do nauczania Słowa Bożego?
Zbawienie: Kościół Rzymskokatolicki naucza, że zbawienie jest przez chrzcielne odrodzenie oraz, że jest ono utrzymywane poprzez katolickie sakramenty jeżeli świadomy grzech, który zrywa stan łaski uświęcającej nie zostanie popełniony. Biblia uczy, że jesteśmy zbawieni przez łaskę, która jest otrzymywana poprzez prostą wiarę (List do Efezjan 2:8-9), oraz, że dobre uczynki są rezultatem przemienionego serca, które doświadczyło zbawienia (List do Efezjan 2:10; 2 List do Koryntian 5:17) oraz owocem nowego życia w Chrystusie (Ewangelia Jana 15).
Pewność zbawienia: Kościół Rzymskokatolicki naucza, że zbawienie nie może być zagwarantowane, ani że nie można być jego pewnym. Werset z pierwszego listu Jana (1 Jana 5:13) mówi, że list ten został napisany w celu zapewnienia wierzących o PEWNOŚCI ich zbawienia.
Dobre uczynki: Kościół Rzymskokatolicki mówi, że chrześcijanie są zbawieni poprzez wykonywanie pewnych uczynków (począwszy od chrztu) oraz, że zbawienie jest utrzymywane przez dobre uczynki (przyjmowanie sakramentów, spowiedź grzechów do księdza, itp.). Biblia mówi, że chrześcijanie są zbawieni przez łaskę poprzez wiarę, całkowicie niezależnie od uczynków (List do Tytusa 3:5; List do Efezjan 2:8-9; List do Galatów 3:10-11; List do Rzymian 3:19-24).
Chrzest: W Nowym Testamencie chrzest jest ZAWSZE praktykowany PO zbawiającej wierze w Chrystusa. Chrzest nie jest czymś co zbawia; to wiara w ewangelię zbawia (1 List do Koryntian 1:14-18; List do Rzymian 10:13-17). Kościół Rzymskokatolicki naucza chrzcielnego odrodzenia niemowląt, praktyki nigdy nie występującej w Biblii. Jedyną aluzją do chrztu niemowląt w Biblii, którą Kościół Rzymskokatolicki może sugerować, jest to, że cały dom strażnika więziennego żyjącego w Filipii został ochrzczony (Dzieje Apostolskie 16:33). Jednakże, kontekst nigdzie nie wspomina o niemowlętach. Werset z Dziejów Apostolskich 16:31 deklaruje, że zbawienie jest przez wiarę. Paweł mówił do całego domu w wersecie 32, i cały dom uwierzył (werset 34). Ten fragment tylko potwierdza, że chrzest jest tylko dla tych, którzy wierzą, a nie dla niemowląt.
Modlitwa: Kościół rzymskokatolicki naucza katolików nie tylko modlitwy do Boga, ale także do wznoszenia próśb do Marii i świętych, aby oni modlili się za nich. Jednakże Pismo naucza czegoś przeciwnego: możemy modlić się tylko do Boga (Mateusza 6:9; Łukasza 18:1-7).
Kapłaństwo: Kościół Rzymskokatolicki naucza, że jest różnica pomiędzy klerem a „ludźmi świeckimi”, podczas gdy Nowy Testament naucza, że wszyscy wierzący należą do kapłaństwa (1 List Piotra 2:9).
Sakramenty: Kościół Rzymskokatolicki naucza, że wierzący jest zaopatrywany w łaskę poprzez przyjmowanie sakramentów. Takie nauczanie nigdzie nie znajduje się w Biblii.
Spowiedź: Kościół Rzymskokatolicki naucza, że jeżeli wierzący nie jest przez coś powstrzymywany, to jedynym sposobem na otrzymanie odpuszczenia grzechów jest wyznawanie ich księdzu. W przeciwieństwie do tego, Pismo naucza, że wyznawanie grzechów ma być do Boga (1 List Jana 1:9).
Maria: Kościół Rzymskokatolicki naucza, między wieloma innymi rzeczami, że Maria jest Królową Niebios, zawsze dziewicą i współ-odkupicielką, która została wzięta do nieba wraz ze swoim ciałem. W Piśmie jest ona przedstawiona jako posłuszna, wierząca służebnica Boga, która została matką Jezusa. Żaden z innych atrybutów nauczanych przez Kościół Rzymskokatolicki nie ma żadnych podstaw w Biblii. Idea, że Maria jest współ-odkupicielką i innym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a człowiekiem jest nie tylko poza-biblijna (nauczana poza Biblią), ale jest również niebiblijna (przeciwna do nauki Pisma). Dzieje Apostolskie 4:12 deklarują, że Jezus jest jedynym odkupicielem. 1 List do Tymoteusza ogłasza, że Jezus jest jedynym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi.
Można by dawać wiele innych przykładów. Wymienione kwestie identyfikują Kościół Katolicki jako niebiblijny. Każda chrześcijańska denominacja posiada tradycje i praktyki, które nie są całkowicie wyraźnie wzięte z Pisma. To właśnie dlatego Pismo musi być standardem chrześcijańskiej wiary i praktyk. Słowo Boże jest zawsze prawdziwe i autorytatywne. Nie można tego samego powiedzieć o żadnej tradycji kościelnej. Naszą wytyczną powinno być: „Co mówi Pismo?” (List do Rzymian 4:3; List do Galatów 4:30; Dzieje Apostolskie 17:10). 2 List do Tymoteusza 3:16-17 deklaruje, „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany”.
