Odpowiedź:
W najbardziej ogólnym sensie, grzesznikiem jest osoba, która popełnia grzech (Ew. Łukasza 18.13). Greckie słowo tłumaczone jako "grzesznik" w Biblii niesie koncepcję osoby, która "chybia znaku", tak jak w strzale, która chybia celu. Zatem, grzesznik chybia Boży znak i w rzeczywistości chybia zasadniczy punkt jej czy jego życia.
Zwykle myślimy o grzeszniku jako o kimś, kto jest bardzo niemoralny, zły lub niegodziwy. Ale Biblia mówi nam, że każda osoba jest grzesznikiem: "gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej" (Rzymian 3.23). Przez pierwotny akt nieposłuszeństwa Adama, wszyscy ludzie dziedziczą grzeszną naturę (Rzymian 5.12-14) i zostali uznani za winnych grzechu Adama (Rzymian 5.18). Tylko Jezus Chrystus był bez grzechu: "On grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach jego" (1 Piotra 2.22).
W ujęciu teologicznym, właściwe jest rozumienie słowa grzesznik nie jako moralistyczne określenie lub osąd, ale raczej jako słowo relacyjne. Każdy, kto jest oddzielony od Boga przez grzech jest grzesznikiem. Słowo grzesznik określa zerwaną więź z Bogiem. Grzesznicy są tymi, którzy złamali Boże prawo (1 Jana 3.4). Grzesznicy są niewolnikami grzechu (Ew. Jana 8.34). Stają przed sądem Bożym (Judy 1.14-15). Są na drodze śmierci i zniszczenia (Ks. Ezechiela 18.20; Jakuba 1.5).
Przepaść między grzesznikami a Bogiem mogła zostać zniwelowana jedynie poprzez akt odkupienia Pana – przez Samego Boga przechodzącego na ludzką stronę przepaści w osobie Jezusa Chrystusa (który jest „Bogiem z nami”) i Ducha Świętego, którego Jezus posłał na swoje miejsce. Z perspektywy ludzkiego podziału, najmilsi, najbardziej cnotliwi ludzie są grzesznikami, i najpodlejsi, najgorsi ludzie są także grzesznikami. Wszyscy są grzesznikami. Ale Bóg kocha grzeszników i posłał swojego Syna, aby za nas umarł (Rzymian 5.8).
Ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa mają odpuszczone grzechy i otrzymują życie wieczne: "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony" (Ew. Jana 3.16-17).
Biblia obrazuje grzeszników w różnych stanach i trybach istnienia. Ludzie, którzy nie żyją zgodnie z Bożym prawem są uznawani za grzeszników (Psalm 1). Ci, którzy nie byli wierni przymierzu Izraela z Bogiem i zabiegali o innych bożków opisani są jako grzesznicy przez proroków (Ks. Ozeasza 1-3).
Religijni Żydzi uznawali pogan za grzeszników (Galacjan 2.15) jak również każdego, kto nie przestrzegał tradycji i rytualnych zaleceń faryzeuszy. Niegodziwcy, którzy łamią prawo nazwani są w Biblii grzesznikami (1 Tymoteusza 1.9). Ludzie skażeni określonymi przestępstwami czy cechami byli postrzegani jako grzesznicy (Ew. Łukasza 15.2; 18.13; 19.7). Grzesznik był terminem używanym odnośnie pogan (Ew. Mateusza 26.45), szczególnie grzesznych (Galacjan 2.17) oraz kobiet ze złą reputacją (Ew. Łukasza 7.37).
Gdy Jezus stał się człowiekiem, zakwestionował dominujące w swoich czasach poglądy odnośnie grzeszników, zwłaszcza elity religijnej. Jezus zachwiał status quo zawiązując bliską relację z grzesznikami: "A zbliżali się do niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby go słuchać. (2) Faryzeusze zaś i uczeni w Piśmie szemrali i mówili: Ten grzeszników przyjmuje i jada z nimi" (Ew. Łukasza 15.1-2). Faryzeusze w zamian oskarżyli Jezusa o bycie grzesznikiem (Ew. Jana 9.24).
Misja Chrystusa na ziemi, Jego wypełnienie Bożego wiecznego celu, dotyczyła odnowienia i zbawienia grzeszników. Jezus powiedział, "Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, co się źle mają; nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, lecz grzeszników" (Ew. Marka 2.17; zobacz także 1 Tymoteusza 1.15). Nic nie przynosi więcej radości sercu Pana czy większej radości w niebie niż to, gdy grzesznik jest przywrócony do właściwej relacji z Bogiem (Ew. Łukasza 15.7, 10).
Jako grzesznicy, wszyscy chybiamy celu. Wszyscy stajemy się winni jako oskarżeni: "Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma" (1 Jana 1.8). Grzech- bunt przeciwko Bogu, nieposłuszeństwo, naruszenie Bożego prawa- musi być ukarane. Grzesznicy nie mogą zapłacić kary za grzech bez ostania się przy życiu, ponieważ kara wymaga śmierci (Rzymian 6.23). Tylko bezgrzeszny Jezus Chrystus, doskonałość bez skazy osiąga boski cel. Chrystus w pełni zapłacił za grzech. Poprzez Jego śmierć na krzyżu, Jezus spełnił Bożą sprawiedliwość, doskonale usprawiedliwiając i uwalniając od potępienia wszystkich grzeszników, którzy przyjmują Go przez wiarę (Rzymian 3.25).
