Odpowiedź:
Jaką wartość ma budowanie głębokich relacji w kościele między wierzącymi jak w rodzinie? Dzieje Apostolskie 2:42 można uznać za podstawowe stwierdzenie odnoszące się do najistotniejszej działalności Kościoła: „Poświęcili się nauczaniu apostołów i wspólnocie, łamaniu chleba i modlitwie". Biblia kładzie nacisk na rodzinę kościelną z następujących powodów:
Razem studiujemy Słowo Boże — rodzina kościelna zapewnia spójne nauczanie Biblii. Często odbywa się to w małych grupach, podczas studiów biblijnych, nauczania pastora, lekcji w szkole niedzielnej i tak dalej. Rodzina kościelna wezwana jest do duchowego wzrostu, pobudzając siebie wzajemnie. 2 Tymoteusza 3.16 mówi, "Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości."
Oddajemy Bogu cześć podczas wspólnego uwielbienia — istnieje czynnik jednoczący wierzących, gdy wspólnie oddają Bogu cześć, niezależnie od tego, czy dzieje się to poprzez muzykę, głoszenie czy służbę. Psalm 34.3 podkreśla wezwanie do zbiorowego uwielbienia: „Wysławiajcie Pana ze mną! Wywyższajmy wspólnie imię jego!"
Stajemy się odpowiedzialni wobec innych — Kościół zapewnia praktyczne ramy odpowiedzialności. Kiedy relacje się zacieśniają i nawiązują przyjaźnie, jest ktoś, kto cię zachęci, napomni w razie potrzeby czy będzie się z tobą cieszył. W Księdze Przypowieści Salomona 27.17 czytamy: „Żelazo ostrzy się żelazem, a zachowanie swojego bliźniego wygładza człowiek". Odpowiedzialność jest niezwykle ważna w bitwie o zwyciężenie z grzechem, a rodzina kościelna jest doskonałym miejscem do znalezienia osoby, z którą można się modlić, rozmawiać lub której można się zwierzyć.
Znajdujemy wsparcie w czasie prób — gdy nadchodzą próby, wsparcie innych ma kluczowe znaczenie. W potrzebie będziecie chcieli, aby wasi bracia i siostry w Chrystusie podtrzymywali was w modlitwie i pomagali w praktycznych potrzebach, takich jak posiłki, sprzątanie i opieka nad dziećmi. Galacjan 6. 2 zachęca: "Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy."
Zyskujemy okazję do służby dla innych — nie tylko otrzymujemy wsparcie w kościele; również obdarowujemy tym innych. Waszym powołaniem w kościele jest zaangażowanie się w innych, a nie tylko przyjmowanie darów od innych. Kiedy jesteśmy w bliskiej społeczności z innymi wierzącymi, wiemy, kiedy inni potrzebują naszego wsparcia i modlitwy. Możemy włączyć się i pomóc w praktyczny sposób. List do Efezjan 6.7 mówi: „Służcie z całego serca, jakbyście służyli Panu, a nie ludziom".
Czynimy innych uczniami — przychodzi czas, kiedy musimy nauczyć się karmić, a nie tylko być karmionym przez innych (Hebrajczyków 5.12). Możemy ewangelizować, nauczać, zachęcać i „wychowywać" naszą rodzinę kościelną. "A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Ew. Mateusza 28.18-20).
W czasach, gdy kultura staje się coraz bardziej zeświecczona, warto być w rodzinie ludzi wierzących wyznających podobne poglądy. Ci bracia i siostry mogą zachęcić cię w Twojej wierze, odpowiedzieć na twoje pytania dotyczące problemów duchowych lub wesprzeć w trudnych chwilach. Rodzina kościelna może również dać ci możliwość służenia i nauczania innych. "Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża" (Hebrajczyków 10.25).
