Odpowiedź:
Kotwice to urządzenia żeglarskie, które zapewniają stabilność statkom podczas silnych sztormów, chroniąc je przed kołysaniem na morzu. Na przestrzeni dziejów kotwice były bardzo potrzebne żeglarzom. W Biblii kotwica jest używana jako symbol naszej nadziei w Jezusie, która daje nam stabilność i niezłomność w życiu. W starożytności kotwica była wykorzystywana w dziełach sztuki i rycinach jako symbol chrześcijaństwa. Kotwice pojawiają się w rzymskich katakumbach na grobowcach chrześcijan, pokazując ich niezachwianą nadzieję na życie wieczne.
Słowo kotwica występuje tylko w Nowym Testamencie. W niektórych fragmentach odnosi się do dosłownej kotwicy, ale w innych jest używane jako metafora. Kotwice są wspomniane w opisie podróży Pawła do Rzymu podczas silnej burzy i późniejszego rozbicia statku (Dz 27:13, 17, 29-30, 40). Mówi się również, że Jezus i Jego uczniowie zakotwiczyli swoją łódź w Genezaret (Mk 6:53).
Biblia używa kotwicy w przenośni, aby zobrazować nadzieję, którą mamy jako kotwicę naszej duszy: "również Bóg, chcąc wyraźniej dowieść dziedzicom obietnicy niewzruszoności swego postanowienia, poręczył je przysięgą, abyśmy przez dwa niewzruszone wydarzenia, co do których niemożliwą jest rzeczą, by Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę do pochwycenia leżącej przed nami nadziei. Jej to trzymamy się jako kotwicy duszy, pewnej i mocnej, siegającej aż poza zasłonę, gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus, stawszy się arcykapłanem według porządku Melchisedeka na wieki." (List do Hebrajczyków 6:17-20). Według Bible Knowledge Commentary, żeglarze często rzucali kotwicę w mniejszej łodzi z dala od statku, gdzie można było ją zrzucić (Victor, 1983, s. 797), i jest to dobry obraz Jezusa, naszego poprzednika, który wstąpił do nieba i uczynił naszą nadzieję bezpieczną. Zamiast kotwicy sięgającej morza, kotwica chrześcijanina sięga nieba, gdzie Jezus nieustannie wstawia się za nami (Hbr 6:20; Rz 8:34). Jesteśmy zakotwiczeni w Świętym Świętych.
Zgodnie z Listem do Hebrajczyków 6:19, kotwicą naszych dusz jest nadzieja na Boże dziedzictwo w Chrystusie. W przeciwieństwie do opartej na uczuciach, przepełnionej wątpliwościami definicji nadziei powszechnej w naszym świecie, nadzieja chrześcijanina jest "mocną i godną zaufania kotwicą". Nasza nadzieja jest "mocna i bezpieczna", ponieważ opiera się na Jezusie i Bożych obietnicach. Nasza nadzieja zakotwicza nas w burzliwych okresach życia. Otrzymaliśmy kotwicę dla duszy, trwałą nadzieję "pewną i niewzruszoną". Wszystko inne jest ulotne i zmienne, ale Jezus pozostaje taki sam (Hbr 13:8).
Kiedy burze życia zalewają chrześcijanina strachem, zmartwieniem lub wątpliwościami, może on trzymać się Bożych obietnic i znaleźć stabilność w zbawieniu, które zapewnił Jezus. Bez względu na to, co się dzieje, Boże obietnice pozostają. On nie chce, by Jego dzieci dryfowały; chce, by były umocowane w bezpiecznym miejscu. Tak samo jak kotwica stanowi podstawę statku, chroniąc go przed dryfowaniem na morzu, tak samo nasza nadzieja w Jezusie utrzymuje nas na ziemi i zapewnia bezpieczeństwo podczas trudnych, niepewnych i często bolesnych życiowych burz.
