Odpowiedź:
Izraelici są fizycznymi potomkami Abrahama przez Izaaka i Jakuba. Bóg zmienił imię Jakuba na Izrael w Księdze Rodzaju 32:28. Od tego momentu jego synowie i inni potomkowie byli nazywani "synami Izraela" lub "Izraelitami".
Jakub (lub Izrael) miał dwunastu synów, ojców dwunastu plemion Izraelitów. Właściwie każdy członek jednego z plemion Izraela był nazywany "Izraelitą". Takie użycie słowa Izraelita często spotykamy w Starym Testamencie (np. Księga Wyjścia 5:19; Księga Kapłańska 24:10; Księga Nehemiasza 9:2). Słowo Izraelita występuje jeszcze kilka razy w Nowym Testamencie: Jezus nazywa Natanaela "Izraelitą" w Ewangelii Jana 1:47, a Paweł nazywa siebie "Izraelitą" w Liście do Rzymian 11:1.
Słowo Izraelita jest często używane synonimicznie z terminami Hebrajczyk i Żyd. Istnieją pewne techniczne różnice między tymi słowami, ale w większości przypadków taka zamiana terminów jest akceptowalna. Czasami odnosimy się do Izraelitów lub Żydów jako do "ludu wybranego przez Boga". Określenie to jest bezpośrednio związane z przymierzem zawartym przez Boga z Abrahamem w Księdze Rodzaju 12:1-3.
Izraelici byli również odbiorcami innych przymierzy z Bogiem: Przymierza Mojżeszowego (Wj 19-24), Przymierza Palestyńskiego (lub Ziemskiego) (Pwt 29:1-29), Przymierza Dawidowego (1 Kronik 17:11-14) i Nowego Przymierza (Jeremiasza 31:31, 33). Nowe Przymierze zostało rozszerzone, dzięki łasce Bożej, na każdego - zarówno Żyda, jak i poganina - kto uwierzył w Jezusa Chrystusa (Rzymian 10:12).
W Nowym Testamencie słowo Izraelita nabiera innej konotacji, związanej z duchowym stanem człowieka. Jezus nazwał Natanaela "prawdziwym" Izraelitą (Jana 1:47). Kilka lat później Jezus spotkał się z Zacheuszem, który był Izraelitą z urodzenia, i powiedział o nim: "Dziś zbawienie przyszło do tego domu, bo i ten człowiek jest synem Abrahama" (Łk 19:9). Łączymy to z nauczaniem Pawła, że "ci, którzy mają wiarę, są dziećmi Abrahama" (Galacjan 3:7), aby dojść do wniosku, że zbawienie nie opiera się na fizycznym pochodzeniu, ale na wierze w Mesjasza. Istnieje różnica między Izraelitą z urodzenia (bez wiary) a Izraelitą "w rzeczywistości" (posiadającym wiarę Abrahama). Nikodem, przywódca Izraelitów, musiał narodzić się na nowo (Jana 3:3).
Bóg obiecał błogosławić Izraelitom, gdy będą przestrzegać Prawa Mojżeszowego. Przez lata Bóg używał Izraelitów w zadziwiający sposób, jak podsumowuje Paweł: "Izraelitów, do których należy synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice, do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen. " (Rzymian 9:4-5). Bóg obiecał również, że cała ludzkość będzie błogosławiona przez ród Abrahama (Rdz 12:3). Jezus Chrystus jest wypełnieniem tego powszechnego błogosławieństwa.
