Odpowiedź:
Piekło stało się kontrowersyjnym tematem w ostatnich latach, nawet wśród chrześcijan. Jednak kontrowersje te są całkowicie wywołane przez człowieka. Odrzucenie rzeczywistości piekła wynika z ludzkiej niezdolności połączenia miłości Bożej z wieczną karą lub z jawnym odrzuceniem Słowa Bożego. Nawet niektórzy z podających się za chrześcijan doszli do niebiblijnych wniosków. Niektórzy próbowali przedefiniować piekło, stworzyć stan przejściowy, którego nie znajdujemy w Piśmie Świętym lub w całości zaprzeczyć istnieniu piekła. Czyniąc tak, ignorują ostrzeżenie Jezusa z Ks. Objawienia 22.19 (tłum. Biblia Tysiąclecia): "A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa, to Bóg odejmie jego udział w drzewie życia i w Mieście Świętym — które są opisane w tej księdze."
Piekło wspomniane jest 167 razy w Biblii, czasami nazywane Gehenną, Hadesem (Krainą Umarłych), otchłanią, wieczną zagładą lub drogą do krainy umarłych (Ks. Przypowieści Salomona 7.27; Ew. Łukasza 8.31; 10.15; 2 Tesaloniczan 1.9); ["droga do krainy umarłych" w innych tłumaczeniach pojawia się także "droga do Szeolu"- Biblia Tysiąclecia czy "droga do zaświatów"- Biblia Warszawsko- Praska- informacja dodana przez tłumacza]. Jezus mówił o niebie i piekle jako o rzeczywistych miejscach (Ew. Mateusza 13.41-42; 23.33; Ew. Marka 9.43-47; Ew. Łukasza 12.5). Historia jaką opowiedział Jezus o bogatym człowieku i Łazarzu była rzeczywistym wydarzeniem pokazującym rzeczywistość dwóch wiecznych miejsc przeznaczenia (Ew. Łukasza 16.19-31). Niebo jest miejscem przebywania Boga (2 Kronik 30.27), gdzie Jezus poszedł "aby przygotować miejsce" dla tych, którzy go kochają (Ew. Jana 14.2). Piekło zostało przygotowane "diabłu i jego aniołom" (Ew. Mateusza 25.41). A ponieważ każdy człowiek jest grzesznikiem, każda osoba została już skazana na piekło (Rzymian 3.10; 5.12; Ew. Jana 3.18). Wszyscy zasługujemy na piekło jako sprawiedliwą karę za nasz bunt przeciwko Bogu (Rzymian 6.23).
Jezus jasno wskazał, że "jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego" (Ew. Jana 3.3). On również wyraźnie wskazywał, że piekło jest wieczną karą dla tych, którzy nie są mu posłuszni (Ew. Mateusza 25.46). 2 Tesaloniczan 1.8-9 mówi, że na końcu Bóg wymierzy "karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa." Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego." Jan Chrzciciel powiedział o Jezusie, "W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do spichlerza, lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym" (Ew. Mateusza 3.12).
Ew. Jana 3.18 wyjaśnia najprostszymi słowami, kto pójdzie do nieba i kto pójdzie do piekła: "Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego." Zatem, ci którzy pójdą do piekła są konkretnie tymi osobami, które nie wierzą w imię Jezusa. "Wierzyć" to coś więcej aniżeli intelektualne rozpoznanie prawdy. Wierzyć w Chrystusa w kwestii zbawienia oznacza zmianę osoby/ podmiotu posłuszeństwa. Przestajemy uwielbiać samych siebie, porzucamy swój grzech i zaczynamy uwielbiać Boga całym swoim sercem, duszą, myślą i z całej siły (Ew. Mateusza 22.36-27; Ew. Marka 12.30).
Bóg pragnie, aby każda osoba spędziła z nim wieczność (Ew. Mateusza 18.14; 2 Piotra 3.9), ale On szanuje naszą wolną wolę (Ew. Jana 4.14). Każdy, kto tego pragnie może iść do nieba (Ew. Jana 1.12). Jezus już zapłacił cenę za nasze zbawienie, ale musimy przyjąć ten dar i przenieść własność naszego życia na niego (Ew. Łukasza 9.23). Niebo jest doskonałe i Bóg nie może wziąć tam nikogo, kto nalega na to, aby trzymać się swojego grzechu. Musimy poddać się jemu, aby nas oczyścił z naszego grzechu i uczynił nas sprawiedliwymi w jego oczach (2 Koryntian 5.21). Ew. Jana 1.10-12 wskazuje nam problem i rozwiązanie: "Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego."
Możemy ufać Jezusowi w kwestii zapłaty za nasz grzech lub możemy wybrać, aby zapłacić samemu za swoje grzechy- ale musimy pamiętać, że karą za nasz grzech jest wieczność w piekle. C.S. Lewis powiedział o tym w ten sposób: "Na końcu są tylko dwa rodzaje ludzi: ci, którzy mówią Bogu: „Bądź wola Twoja", i ci, którym na koniec Bóg powie: „Bądź twoja wola."
