Odpowiedź:
Słowo lojalność przywodzi na myśl silne poczucie przynależności i solidarności. Wiąże się z nim idea szczerej wierności połączonej z niezachwianym oddaniem i poczuciem obowiązku. W Biblii pojęcie lojalności jest czysto relacyjne. Oznacza to, że cała nasza istota jest komuś oddana (Ks. Jozuego 24.15). Taka lojalność jest wyrażana zarówno w sferze boskiej, jak i ludzkiej, zgodnie z dwoma pierwszymi przykazaniami: "Miłuj Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej" oraz "Miłuj bliźniego swego jak siebie samego" (Ew. Marka 12.29-31; por. Ew. Jana 15.13; 1 Jana 3.16).
Bóg określił sedno lojalności poprzez swoją relację przymierza ze swoim ludem: "A tak wiedz, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, który do tysiącznego pokolenia dochowuje przymierza i okazuje łaskę tym którzy go miłują i strzegą jego przykazań" (5 Ks. Mojżeszowa 7.9; tłum. Biblia Warszawska). Poprzez swoje przymierze, lud Boży jest zapewniony o Jego niekończącej się miłości, od której żaden wierzący nigdy nie może być oddzielony (Rzymian 8.35-39). Bóg obiecuje nam swoją lojalność i zaangażowanie. Chociaż przymierza Boga z człowiekiem są jednostronne - obiecuje On, że sam je wypełni - nadal istnieje napomnienie do lojalności ze strony człowieka. Bóg wyraźnie powiedział, że "jeżeli zapomnisz Pana, Boga twego, i pójdziesz za innymi bogami, będziesz im służył i oddawał im pokłon, to oświadczam wam, że niechybnie zginiecie" (5 Ks. Mojżeszowa 8.19). Ci, którzy okazują się nielojalni, to ci, którzy udowadniają, że do Niego nie należą (1 Jana 3.24). Ale dla wierzących mamy obietnicę, że nawet "jeśli my nie dochowujemy wiary, On pozostaje wierny, albowiem samego siebie zaprzeć się nie może" (2 Tymoteusza 2.13; tłum. Biblia Warszawska).
W naszych wzajemnych relacjach jesteśmy wezwani do niezachwianej lojalności. Paweł mówi o swoim "lojalnym towarzyszu" w Filipian 4.3. Ta nieznana osoba to prawdopodobnie Tytus lub Sylas, ale kimkolwiek był, był to ktoś, kto wiernie pracował z Pawłem. Jest też Ruth, która jest ucieleśnieniem lojalności, o czym świadczy jej całkowite oddanie i poczucie obowiązku wobec teściowej: "Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie; albowiem dokąd ty pójdziesz i ja pójdę; gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój - lud mój, a Bóg twój - Bóg mój" (Ks. Rut 1.16; tłum. Biblia Warszawska).
Dla prawdziwych wierzących lojalność przejawia się w naszym oddaniu Jezusowi i Jego ewangelii (Ew. Marka 8.35; Rzymian 1.16). Jest to uznanie, że Jezus Chrystus jest naszym jedynym źródłem autorytetu i zbawienia (Ew. Mateusza 28.18; Ew. Jana 14.6). Oddaniem i zaangażowaniem powinniśmy odzwierciedlać postawę apostoła Piotra, który powiedział: "Jeśli kto mówi, niech mówi jak Słowo Boże. Jeśli kto usługuje, niech czyni to z mocą, której udziela Bóg, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jego jest chwała i moc na wieki wieków. Amen" (1 Piotra 4.11; tłum. Biblia Warszawska).
Jako uczniowie Jezusa demonstrujemy naszą lojalność i ofiarną wierność wobec Niego, postępując zgodnie z Jego poleceniem: "Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój i naśladuje mnie" (Ew. Marka 8.34). Ale nawet jeśli nie uda nam się być całkowicie lojalnymi i wytrwałymi wobec Niego, mamy Jego zapewnienie, że On będzie lojalny wobec nas: "A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" ( Ew. Mateusza 28.20).
