Odpowiedź:
Kadź z brązu, zwana także "misą z brązu" i "kadzią z mosiądzu", była jednym z elementów wyposażenia wymaganych przez Boga na zewnętrznych dziedzińcach przybytku i świątyni. Stała między świątynią a ołtarzem i przechowywała wodę do mycia (Wj 30:18).
Pierwsza kadź z brązu została wykonana dla przybytku, ruchomego namiotu wzniesionego na pustyni po wyjściu Izraelitów z Egiptu. Misa z brązu służyła Aaronowi i jego synom (kapłanom) do obmywania rąk i nóg przed wejściem do przybytku, "aby nie pomarli" (Wj 30:20). Kapłani musieli również umyć ręce i nogi, zanim zbliżyli się do ołtarza z ofiarą pokarmową (werset 21). Bóg oświadczył, że będzie to dla nich ustawa na zawsze. Obmywanie kapłanów miało być przestrzegane przez Aarona i jego potomków przez wszystkie wieki, tak długo, jak długo trwało ich kapłaństwo. Bóg chciał, aby Jego lud zrozumiał znaczenie czystości.
Księga Wyjścia 38:8 mówi nam, że brązowa misa i jej podstawa z brązu zostały wykonane z luster przyniesionych przez "kobiety, które służyły przy wejściu do Namiotu Spotkania". Ówczesne kobiety nie miały szklanych luster, tak jak my dzisiaj. Używały polerowanego mosiądzu i innych metali. W Księdze Hioba 37:18 jest mowa o "zwierciadle z brązu". Służące kobiety przekazały swoje zwierciadła do przybytku, aby wykorzystać je do stworzenia misy z brązu.
Po tym, jak Żydzi zakończyli swoją wędrówkę po pustyni, przybytek został zastąpiony świątynią w Jerozolimie, zbudowaną przez króla Salomona. Kadź z brązu w świątyni została wykonana przez brązownika o imieniu Hiram z Tyru, który wykonał również filary z brązu, które stały przy wejściu do przedsionka świątyni (1 Krl 7:13-14). "Morze z lanego metalu" (1 Krl 7:23), nazwane tak ze względu na swój ogromny rozmiar, zajęło miejsce misy w przybytku, ale jego funkcja była taka sama - obmywanie kapłanów.
Ta druga kadź była znacznie większa niż ta w przybytku: miała 15 stóp średnicy u góry i około 47 stóp w obwodzie, a jej głębokość wynosiła 7,5 stopy (1 Krl 7:23). Głębokość wody w brązowej kadzi wydaje się wskazywać, że kapłani całkowicie się w niej zanurzali, a nie tylko myli ręce i stopy. Na brzegu misy wyrzeźbione były kwiaty, a na zewnątrz dookoła wyrzeźbiono lub wycięto woły. Wanna stała na postumencie z dwunastu wołów z brązu, po trzy zwrócone w każdym kierunku kompasu. Na dziedzińcu świątynnym znajdowało się również dziesięć mis z brązu służących do obmywania ofiar (2 Kronik 4:6), ale Morze, czyli brązowa kadź, służyła jedynie do obmywania kapłanów.
Kiedy Babilończycy splądrowali Jerozolimę w 605 r. p.n.e., "kolumny spiżowe w przybytku Pana, jak i podwozia, i spiżową kadź, która była w przybytku Pana, porozbijali Chaldejczycy i spiż z nich wywieźli do Babilonu." (Jeremiasza 52:17). Brązowa kadź musiała zostać odbudowana na potrzeby świątyni Zerubbabela.
Nie ma biblijnych opisów brązowej kadzi jako części świątyni Heroda, ale historycy uważają, że brązowa kadź spoczywała na dwunastu bykach z brązu i znajdowała się między ołtarzem a świątynią, zgodnie z instrukcjami Mojżesza. Kiedy Rzymianie splądrowali Jerozolimę w 70 r. n.e., świątynia została całkowicie zniszczona, a jej wyposażenie, w tym kadź, zostało skradzione lub zniszczone.
Znamienne jest to, że spiżowa kadź była ostatnim przedmiotem, z którym można było się zetknąć przed wejściem do przybytku (Wj 40:6-7). Przed wejściem w Bożą obecność należy się oczyścić. Kapłani lewiccy musieli nieustannie się obmywać, aby przygotować się na obecność Świętego Boga, ale Jezus Chrystus wypełnił całe Prawo (Mt 5:17). Kiedy Chrystus umarł, Jego lud został oczyszczony raz na zawsze przez Jego krew przelaną na krzyżu. Nie potrzebujemy już rytualnego obmycia wodą, aby stanąć przed Bogiem, ponieważ Chrystus "dokonał oczyszczenia z grzechów" (List do Hebrajczyków 1:3). Teraz możemy "zbliżyć się z ufnością do tronu łaski" (Hbr 4:16), mając pewność, że jesteśmy dla Niego przyjemni, ponieważ jesteśmy duchowo czyści.
