Odpowiedź:
Moc Ducha Świętego to moc Boża. Duch, trzecia Osoba Trójcy, pojawia się w wielu miejscach Pisma Świętego jako Osoba poprzez którą i z udziałem której, przejawiają się potężne działania. Jego moc po raz pierwszy widoczna jest w dziele stworzenia, bo to jego mocą świat powstał (1 Ks. Mojżeszowa 1.1-2; Joba 26.13). Duch Święty udzielał mocy ludziom żyjącym w czasie Starego Testamentu, aby mogli wypełniać Bożą wolę: "Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Począwszy od tego dnia duch Pański opanował Dawida." (1 Ks. Samuela 16:13; zobacz również 2 Ks. Mojżeszowa 31:2–5; 4 Ks. Mojżeszowa 27:18). Mimo, iż Duch nie przebywał w Bożych ludziach stale w czasach Starego Testamentu, to jednak działał przez nich i obdarzał ich mocą do osiągania rzeczy, których nie byliby w stanie dokonać sami. Wszystkie atuty siły Samsona pochodzą całkowicie od Ducha, który go opanowywał (Ks. Sędziów 14:6, 19; 15:14).
Jezus obiecywał Ducha jako stale prowadzącego nauczyciela, znak zbawienia i pocieszyciela dla wierzących (Ew. Jana 14.16-18). On również obiecał, że moc Ducha Świętego uzdolni jego naśladowców do głoszenia ewangelii na cały świat: "...ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi." (Dzieje Apostolskie 1.8). Zbawienie dusz jest ponadnaturalnym dziełem, które może się wydarzyć jedynie poprzez moc Ducha Świętego działającego w świecie.
Gdy Duch Święty zstąpił na wierzących podczas Świąt Pięćdziesiątnicy, to nie było to ciche wydarzenie, lecz potężne. "Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić." (Dzieje Apostolskie 2.1-4). Od razu po tym, uczniowie zaczęli przemawiać do tłumów zebranych w Jerozolimie na Święto Pięćdziesiątnicy. Ci ludzie wywodzili się z różnych narodowości i tym samym mówili wieloma, rożnymi językami. Wyobraź sobie ich zaskoczenie i zdziwienie, gdy uczniowie mówili do nich w ich języku narodowym (wersety 5-12)! Oczywiste jest, że uczniowie nie mogliby czegoś takiego osiągnąć sami z siebie bez poświęcenia wielu miesięcy czy nawet lat nauki. Moc Ducha Świętego objawiła się względem wielu zebranych tam ludzi owego dnia, w efekcie czego doszło do nawrócenia około 3000 osób (werset 41).
Podczas ziemskiej służby, Jezus był napełniony Duchem Świętym (Ew. Łukasza 4.1), prowadzony Duchem Świętym (Ew. Łukasza 4.14), i uzdolniony przez Ducha Świętego do dokonywania cudów (Ew. Mateusza 12.28). Gdy Jezus wstąpił do nieba, Duch Święty wyposażył również apostołów do dokonywania cudów (2 Koryntian 2:12; Dzieje Apostolskie 2:43; 3:1–7; 9:39–41). Moc Ducha Świętego objawiła się pośród wszystkich wierzących wczesnego kościoła poprzez wykorzystanie darów duchowych takich jak mówienie językami, prorokowanie, nauczanie, dar mądrości i wiele innych.
Wszyscy ci, którzy pokładają swoją wiarę w Jezusa Chrystusa są od razu i na stałe obdarzeni obecnością Ducha Świętego (Rzymian 8.11). I mimo, iż niektóre dary duchowe zanikły (np. mówienie językami czy dar proroctwa), to jednak Duch Święty nadal pracuje w życiu i poprzez życie ludzi wierzących, aby wypełnić Bożą wolę. Jego moc nas prowadzi, przekonuje, naucza i uzdalnia do czynienia jego dzieła i zwiastowania Ewangelii. Potężna moc Ducha Świętego jaka zamieszkuje w nas jest niesamowitym darem, którego nigdy nie powinniśmy lekceważyć.
