Pytanie: Co mówi Biblia na temat modlitwy o chorych?
Odpowiedź:
Stary Testament ma bardzo niewiele przykładów uzdrowienia ludzi po bezpośredniej modlitwie do Boga o uzdrowienie. Zazwyczaj prośba o uzdrowienie jest zanoszona przez proroka, który wówczas modlił się o uzdrowienie i był kanałem dla Bożej mocy do dokonywania cudu uzdrowienie czy nawet zmartwychwstania. Dawid modlił się, aby jego synek został uzdrowiony, ale Bóg nie spełnił jego prośby (2 Ks. Samuela 12.16-17). Kiedy prorok Izajasz powiedział Ezechiaszowi, że umrze, modlił się o więcej czasu, aby Bóg dał mu jeszcze piętnaście lat życia (2 Ks. Królewska 20).
Jeśli niezdolność do posiadania dzieci jest uważana za chorobę, to są liczne przypadki modlitwy o „uzdrowienie”, a następnie spełnienie prośby przez Boga.
W ewangeliach Jezus uzdrowił bardzo wielu ludzi, którzy Go o to prosili. W Dz. Apostolskich wielu ludzi jest uzdrowionych po tym jak prosili apostołów o ich uleczenie, podobnie jak w starotestamentowego wzorcu szukania uzdrowienia u proroka Bożego. Żaden z tych przypadków wydaje się nie mieć dzisiaj bezpośredniego zastosowania dla nas.
W Filipian w rozdziale 1 Paweł mówi, że Epafrodyt był chory, nawet bliski śmierci, ale Bóg zlitował się nad nim i uzdrowił go (wersety 25-29). Możemy założyć, że Paweł modlił się o uzdrowienie Epafrodyta, ale nie jest to wyraźnie powiedziane. W 1 Tymoteusza 5.23 Paweł wspomina, że Tymoteusz cierpi na nawracającą chorobę, która wydaje się być związana z żołądkiem, i zaleca picie niewielkiej ilości wina z wodą. Nie mówi Tymoteuszowi, żeby prosił o uzdrowienie. W 2 Koryntian w 12 rozdziale Paweł modli się, aby "cierń w jego ciele" został usunięty, ale Bóg odmawia uczynienia tego. W skutek czego, Paweł mówi, że będzie się radował w swoich słabościach- słowo, które normalnie używane jest do różnych chorób. W tym przypadku, Paweł modlił się o uzdrowienie, ale jego prośba została odrzucona. Zamiast go uzdrowić, Pan powiedział Pawłowi, aby polegał na jego łasce (werset 9).
Jedyna wyraźna, biblijna instrukcja związana z modlitwą o uzdrowienie znajduje się w Jakuba 5.13-16, "Cierpi kto między wami? Niech się modli. Weseli się kto? Niech śpiewa pieśni. Choruje kto między wami? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, namaściwszy go oliwą w imieniu Pańskim. A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni. Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego."
Jakub podaje konkretne wskazówki. Osoba, która jest chora powinna inicjować spotkanie i prosić starszych o modlitwę o uzdrowienie. Starsi namaszczają chorą osobę olejkiem i ofiarują modlitwę wiary i Bóg obiecuje "podnieść ich." Ponieważ jednak bezpośredni kontekst dotyczy wyznania grzechów i przebaczenia, może się zdarzyć, że rozpatrywana choroba jest wynikiem konkretnego grzechu. Bez względu na to, procedura ta jest grupowym wysiłkiem angażującym przywódców kościoła. Dodatkowo, to starsi są tymi, którzy są powołani do zaangażowania wiary w ich modlitwę. Zalecenie to, wydaje się, pomija twierdzenie, że niektórzy „uzdrowiciele” nie mogą uzdrowić, ponieważ chory nie ma wystarczającej wiary.
Na początku wydaje się, że list Jakuba 5.13-16 gwarantuje uzdrowienie za każdym razem, ale musimy skonfrontować to z wykładnią całego Pisma Świętego. Są inne fragmenty odnośnie modlitwy, które, gdy są traktowane w odosobnieniu, również wydają się oferować czek "in blanco” od Boga:
Ew. Marka 11.24, "Dlatego powiadam wam: Wszystko, o cokolwiek byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a spełni się wam."
Ew. Mateusza 21.22, "I wszystko, o cokolwiek byście prosili w modlitwie z wiarą, otrzymacie."
Ew. Jana 14.13, "I o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu."
Ew. Jana 15.7, "Jeśli we mnie trwać będziecie i słowa moje w was trwać będą, proście o cokolwiek byście chcieli, stanie się wam."
Ew. Jana 16.23, "A w owym dniu o nic mnie pytać nie będziecie. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam."
Wersety te trzeba zrozumieć w szerszym kontekście ciągłej modlitwy zgodnej z Bożą wolą, jak 1 Jana 5.14 mówi, "Taka zaś jest ufność, jaką mamy do niego, iż jeżeli prosimy o coś według jego woli, wysłuchuje nas." Warunek modlenia się zgodnie z Bożą wolą jest podobny do instrukcji modlenia się "w imieniu Jezusa." Modlitwa w imieniu Jezusa jest modleniem się o rzeczy, które uwielbią i wywyższą Jezusa. Pragnienie rzeczy niezgodnych z wolą Bożą nie przysparza czci Jezusowi.
Jezus dostarcza przykład modlenia się zgodnie z Bożą wolą. W Ogrodzie Getsemane, modlił się, aby "tego kielicha" (ukrzyżowania) można było uniknąć, lecz "nie moja, lecz twoja wola niech się stanie" (Ew. Łukasza 22.42). Jezus nie uniknął krzyża, bo to było Bożą wolą by go wycierpiał.
Biorąc wszystkie nauki o uzdrowieniu i modlitwie razem, należy modlić się o uzdrowienie lub o jakąkolwiek inną rzecz, której czujemy, że potrzebujemy lub pragniemy. Jednak zawsze musimy świadomie przyznać, że poddajemy się Bożemu sądowi, że da nam to co dla nas najlepsze, a często nie wiemy co jest dla nas najlepsze lub co wpisuje się w Jego wielki plan. Modlenie się "nie moja, lecz twoja wola niech się stanie" nie jest spowodowane brakiem wiary jak niektórzy nauczają; raczej jest ostatecznym wyznaniem wiary w Bożą dobroć i Jego plan i cele. Nie ma dowodu w Piśmie Świętym, że Bożą wolą zawsze jest to, aby uzdrawiać. W rzeczywistości, mamy mnóstwo przykładów w Piśmie Świętym Bożego nieuleczania ludzi. Czasem Jego wolą jest to, abyśmy przeszli trudny czas lub chorobę, abyśmy osiągnęli wyższy poziom duchowego zdrowia, niż gdybyśmy inaczej mogli uzyskać.
