Odpowiedź:
Motywacja jest definiowana jako "to, co popycha nas do działania; to, co zmienia, prowokuje lub pobudza naszą istotę". Biblia ma wiele do powiedzenia na temat motywacji. Motywacja chrześcijan różni się od motywacji niewierzących. Po pierwsze, nasza motywacja lub inspiracja pochodzi od Boga, a nie od rzeczy tego świata. Dawid mówił o swojej motywacji w psalmach: "Pragnę czynić wolę twoją, Boże mój, A zakon twój jest we wnętrzu moim" (Psalm 40.9). Później napisał: "Kogóż innego mam w niebie, jeśli nie ciebie? I na ziemi w nikim innym nie mam upodobania!" (Psalm 73.25).
Świat jest zmotywowany przez własne ego i dążenie do wywyższenia siebie, syndrom "wszystko zależy ode mnie", który jest definiowany przez samostanowienie, samoobsesję i samouwielbienie. Biblia nie uczy nas, abyśmy skupiali się na sobie. W rzeczywistości naucza czegoś wręcz przeciwnego. Jezus powiedział: "Kto zaś jest największy pośród was, niech będzie sługą waszym, a kto się będzie wywyższał, będzie poniżony, a kto się będzie poniżał, będzie wywyższony" (Ewangelia Mateusza 23.11-12; tłum. Biblia Warszawska; Ewangelia Łukasza 9.48). Jako naśladowcy Chrystusa jesteśmy wezwani do zaparcia się samych siebie, wzięcia swojego krzyża i naśladowania Go (Ewangelia Mateusza 16.24). Krzyż był narzędziem śmierci, a przesłanie Jezusa dla nas jest takie, że tylko ci, którzy umrą dla siebie, będą prawdziwie Go naśladować. Robimy to, nie czyniąc niczego z próżności i zarozumiałości, ale zamiast tego uważając innych za lepszych od siebie (Filipian 2.3).
Jezus dał przykład naszej motywacji w tym życiu: "Moim pokarmem jest pełnić wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła." (Ew. Jana 4.34). Jezus starał się podobać Ojcu i my również powinniśmy kierować się tą samą troską. Zawsze wypełniał wolę Ojca, motywowany tym, by podobać się Jemu poprzez posłuszeństwo (Ew. Jana 8.29). Jego posłuszeństwo objęło całą drogę aż do krzyża, gdzie uniżył samego siebie i "stał się posłuszny aż do śmierci" (Filipian 2.8). Nasza motywacja powinna być taka sama jak Jego - posłuszeństwo, dzięki któremu udowodnimy, że naprawdę jesteśmy Jego. "Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie" (Ew. Jana 14.15).
Apostoł Paweł mówił o tym, co motywowało go do znoszenia cierpienia, którego doświadczał: "dla mnie życiem jest Chrystus..." (Filipian 1.21; por. 2 Koryntian 11.23-28). To nie pieniądze, nie sława ani bycie najlepszym apostołem motywowały Pawła. To życie dla Chrystusa przewyższało wszystko (Filipian 4.12-13). Nasza motywacja jako wierzących wynika z tęsknoty za pokojem z Bogiem (Rzymian 5.1; Filipian 4.7), za Jego łaską i nadzieją (Rzymian 5.2; 1 Jana 5.13). Chrześcijanin patrzy na życie przez pryzmat przyszłości - przebywania w obecności i chwale Boga (Ew. Jana 17.24), to jest nasza prawdziwa motywacja.
