Co Biblia mówi o mówieniu za dużo / byciu gadatliwym?
Odpowiedź:
Biblia ostrzega nas przed nadmierną gadatliwością. W rzeczywistości Biblia mówi, że głupca można rozpoznać po jego wielu słowach (Kaznodziei 5:3). Księga Kaznodziei 10:14 dodaje, że głupiec "mnoży słowa".
Biblia odradza używanie nadmiaru słów tam, gdzie wystarczyłoby kilka. "Nawet głupiec, gdy milczy, uchodzi za mądrego, za roztropnego, gdy zamyka usta." (Przysłów 17:28). Ci, którzy czują się zmuszeni do wypowiadania każdej myśli w swojej głowie, zwykle wpadają w kłopoty.
Księga Przysłów 10:8 opisuje nadmiernie gadatliwą osobę jako "bełkoczącego głupca", "kłótliwego głupca" lub "paplającego głupca", który popadnie w ruinę. Taka osoba jest przeciwstawiona tej, która jest "mądra sercem" i która "przyjmuje przykazania". Antytetyczny paralelizm z Księgi Przysłów 10:19 ostrzega, że zbyt wiele mówienia w naturalny sposób prowadzi do grzechu: "Gdy słów jest wiele, nie brak przestępstwa, lecz kto powściąga wargi, jest roztropny".
Mądra osoba nie chce za dużo mówić. Raczej boi się Pana, słucha Pana i jest Mu posłuszny. Podąża za przykładem Marii, "która siedziała u stóp Pana, słuchając tego, co mówił" (Łk 10:39). Kiedy nasze usta są pełne naszych własnych słów, mamy mało czasu lub zainteresowania słowami Boga. Zbyt wiele mówienia zwykle oznacza zbyt mało słuchania.
Współczesna kultura oferuje wiele możliwości, dzięki którym możemy wyrażać siebie werbalnie. Media społecznościowe, blogi, telefony komórkowe i radia pozwalają nam utrzymywać ciągły strumień rozmów. Ale ile z naszych rozmów jest naprawdę budujących lub ważnych (zob. Efezjan 4:29)? Mówienie tego, co należy powiedzieć, jest ważne, ale mówienie zbyt wiele łatwo prowadzi do mówienia tego, czego nie należy mówić.
Powściągliwość naszych ust jest oznaką mądrości i pokory. Gadatliwi ludzie często nie poświęcają czasu na staranne dobieranie słów pomiędzy kolejnymi wypowiedziami. Chrześcijanie powinni być świadomi tego, że nadmierna gadatliwość jest szkodliwa dla naszego świadectwa w świecie, jak przypomina nam Jakub: "Jeśli ktoś sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga języka swego, lecz oszukuje serce swoje, tego pobożność jest bezużyteczna." (Jakuba 1:26). Jakub mówi później, że kontrolowanie języka jest jedną z najtrudniejszych rzeczy do zrobienia z ludzkiego punktu widzenia (Jk 3:2). W rzeczywistości "żaden człowiek nie potrafi okiełznać języka" (Jk 3:7). Na szczęście mamy Ducha Świętego, który pomaga nam w tym zadaniu, a oto pomocna modlitwa: "Strzeż ust moich, Panie, strzeż drzwi warg moich" (Psalm 141:3).
Apostoł Piotr jest często cytowany w Ewangeliach i wydaje się, że z natury był osobą gadatliwą. Przynajmniej w jednym przypadku gadatliwość Piotra była nierozsądna. Na górze przemienienia Piotr mówi do Jezusa: "Mistrzu! Dobrze nam tu być; rozbijmy trzy namioty: Tobie jeden i Mojżeszowi jeden, i Eliaszowi jeden. (6) Nie wiedział bowiem, co ma powiedzieć, bo ogarnął ich lęk". (Marka 9:5-6). Zauważmy, że Piotr "nie wiedział, co powiedzieć", więc oczywiście coś powiedział! Tak właśnie robią gadatliwi ludzie. Bóg szybko uciszył Piotra, przekierowując jego uwagę: "Pojawił się obłok i zakrył ich, a z obłoku odezwał się głos: "To jest mój Syn, którego miłuję. Jego słuchajcie!" (Marka 9:7). Mówienie Piotra musiało zostać zastąpione słuchaniem.
Tak jak zbyt gadatliwa osoba wykazuje się głupotą, a ten, kto trzyma język za zębami, wykazuje się wiedzą i zrozumieniem. "Kto ma wiedzę, oszczędza słowa, a człowiek wyrozumiały jest spokojnego ducha" (Przysłów 17:27). Nie możemy zdobyć wiedzy, jeśli ciągle mówimy, ale zrozumienie pochodzi ze słuchania i oszczędnego używania naszych słów. "Wiedzcie to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu." (Jakuba 1:19).
