www.gotquestions.org/Polski

Pytanie: Dlaczego chrześcijanie mają nabożeństwa w niedzielę?

Odpowiedź: Większość chrześcijan tradycyjnie uczestniczy w nabożeństwach w niedzielę. Nabożeństwo niedzielne jest częściowo przypisywane sabatarianizmowi, czyli poglądowi, że jeden dzień tygodnia powinien być zarezerwowany na kultywowanie religii i nabożeństwa, jak wymagają tego starotestamentowe prawa dotyczące szabatu (2 Ks. Mojżeszowa 20.8, 31.12-18). W tym poglądzie, człowiek ma unikać wszelkiej pracy z wyjątkiem tej niezbędnej dla dobra rodziny i społeczeństwa. Ta interpretacja prawa twierdzi, że tylko w dosłowny szabat, siódmy dzień tygodnia (w sobotę) może zrealizować wymogi prawa.

Zwolennicy semi- sabatarianizmu, już w IV w. po Chr., wierzyli zasadniczo podobnie jak sabatarianie, z wyjątkiem tego, że przenieśli jego żądania z soboty na niedzielę, pierwszy dzień tygodnia (dzień, w którym Chrystus powstał z martwych).Teolodzy tamtego okresu, zwłaszcza w Kościele Wschodnim, nauczali praktycznej tożsamości żydowskiego szabatu (sobota) i chrześcijańskiej niedzieli.

Co ciekawe, legenda przytoczona w tzw. Apokalipsie Piotra, która pochodzi z II w. po Chr. i jest powszechnie uznawana za pismo fałszywe, przenosi na niedzielę wszystkie wymogi kultu szabatu. Człowiek nazwiskiem Albertus Magnus nadał rozpędu temu rozwijającemu się ruchowi, sugerując podział semi- sabatarianizmu na dwie części: nakaz moralny przestrzegania dnia odpoczynku po przepracowaniu ostatnich sześciu dni oraz symbol ceremonialny, który odnosił się tylko do Żydów w sensie dosłownym. Tomasz z Akwinu podniósł tę propozycję do rangi oficjalnej doktryny rzymskokatolickiej, która z czasem zyskała również przychylność wielu teologów reformowanych.

Pismo Święte nigdy nie wspomina żadnych szabatowych (w sobotę) spotkań wierzących, aby spotykać się i uwielbiać Boga. Jednak istnieją fragmenty, które wyraźnie wspominają pierwszy dzień tygodnia, niedzielę. Na przykład, Dz. Apostolskie 20.7 stwierdza "pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba." Paweł również twierdzi, że wierzący w Koryncie, "pierwszego dnia w tygodniu niech każdy z was odkłada u siebie i przechowuje to, co może zaoszczędzić" (1 Koryntian 16.2). Skoro Paweł wydzielił to ofiarowanie jako "służbę" w 2 Koryntian 9.12, ta zbiórka mogła się łączyć z niedzielnym spotkaniem uwielbieniowym wspólnoty chrześcijańskiej. W sensie historycznym niedziela, a nie sobota, była normalnym dniem dla chrześcijan w kościele, a ich praktyka odnosi się aż do pierwszego wieku.

Chrześcijanie uwielbiają w niedziele świętując zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. To jest bardzo ważne, aby pamiętać jednak, że niedzielne nabożeństwo nie jest nakazane w Biblii i niedziela nie zastąpiła soboty i nie stała się chrześcijańskim szabatem. Chociaż Nowy Testament opisuje spotkania i nabożeństwa chrześcijan w niedzielę, nigdzie nie stwierdza, że niedziela zastąpiła sobotę jako szabat. Kluczowy aspekt w tym wszystkim dotyczy tego, że nie mamy ograniczać naszego uwielbienia do jednego, konkretnego dnia tygodnia. Mamy odpoczywać w Panu każdego dnia. Mamy uwielbiać Pana każdego dnia.