Jakie znaczenie miały wonności do namaszczania w Biblii?
Odpowiedź:
"A gdy minął sabat, Maria Magdalena i Maria Jakubowa, i Salome nakupiły wonności, aby pójść i namaścić go." (Mk 16:1). Wizyta kobiet w grobie jest również wspomniana w Mateusza 28:1, Łukasza 24:1 i Jana 20:1, chociaż Łukasz jest jedynym autorem ewangelii, który wspomina o wonnościach, które przyniosły ze sobą.
Łukasza 23:56 dodaje, że w dniu ukrzyżowania Jezusa kobiety "powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści. Przez sabat zaś odpoczywały według przykazania". Jana 19:39 ujawnia, że Nikodem użył już wonności na ciele Jezusa: "Przyszedł też Nikodem, ten, który poprzednio przybył w nocy do Jezusa, niosąc około stu funtów mieszaniny i mirry i aloesu".
Głównym powodem, dla którego ciało zmarłego było namaszczane wonnościami, było kontrolowanie zapachu rozkładu. Żydzi nie praktykowali balsamowania, a wonności/prefumy pogrzebowe były sposobem na zminimalizowanie nieprzyjemnych zapachów. Przy grobie Łazarza, gdy Jezus poprosił o odsunięcie kamienia od wejścia do grobu, Marta sprzeciwiła się: "Panie! Już cuchnie, bo już jest czwarty dzień w grobie. " (Jana 11:39). Wonności, które kobiety przyniosły do grobu Jezusa, miały na celu wyeliminowanie takiego zapachu i uhonorowanie ciała Chrystusa.
Fakt, że kobiety przyniosły wonności, aby namaścić martwe ciało Jezusa, pokazuje, że nie spodziewały się, że Jezus dosłownie powstanie z martwych. Po odpoczynku w szabat (sobota), zgodnie z żydowskim zwyczajem, kobiety udały się do grobu Jezusa wczesnym rankiem w niedzielę z planami dostarczenia tradycyjnych przypraw używanych na martwym ciele. W skład tej grupy kobiet wchodziły Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, Salome, Joanna i prawdopodobnie inne (Łukasza 24:10). Ich głównym zmartwieniem było to, w jaki sposób kamień zostanie przesunięty, aby umożliwić im wejście do grobu. Kiedy dotarły do grobu, były zaskoczone, widząc kamień już odsunięty, a w środku nie było ciała.
W akcie oddania ci wierni i pełni szacunku naśladowcy Jezusa stali się pierwszymi świadkami pustego grobu i pierwszymi, którzy zobaczyli Jezusa żywego. Wonnośći, które przynieśli, były niepotrzebne, ponieważ Jezus żyje wiecznie, ale ich gorliwa lojalność wobec Zbawiciela została nagrodzona zaszczytem zostania pierwszymi naocznymi świadkami zmartwychwstałego Pana.
