Pytanie: Dlaczego narodziny z dziewicy są takie ważne?
Odpowiedź:
Doktryna o narodzinach z dziewicy jest niezmiernie ważna (mówi o nim Księga Izajasza 7:14; Ewangelia wg św. Mateusza 1:23; Ewangelia wg św. Łukasza 1:27,34). Po pierwsze przyjrzyjmy się biblijnemu opisom wydarzeń poczęcia. W odpowiedzi na pytanie „jak to się stanie?”, Maria, matka Jezusa usłyszała słowa Gabriela: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Ewangelia wg św. Łukasza 1:35). Oto jak anioł zachęcał Józefa, by ten ożenił się z Marią: „z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło” (Ewangelia wg św. Mateusza 1:20). Mateusz mówi, że dziewica „znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego” (Mateusza 1:18). List św. Pawła do Galatów 4:4 również naucza o narodzinach z dziewicy: „zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty.”
Z tych fragmentów jasno wynika, że narodziny Jezusa były wynikiem dotknięcia się ciała Marii przez Ducha Świętego. To, co niematerialne (Duch) i to, co cielesne (łono Marii), było równie ważne przy poczęciu. Maria, oczywiście, nie mogła zajść w ciążę sama z siebie, i dzięki temu stała się ona jedynie „naczyniem”. Jedynie Bóg mógł dokonać cudu Wcielenia.
Odrzucenie fizycznego pokrewieństwa między Marią a Jezusem oznaczałoby, że Jezus nie był tak naprawdę człowiekiem. Jednak Pismo Święte naucza, że Jezus był w pełni człowiekiem, posiadał ciało zupełnie jak my. Otrzymał je od Marii. Jednocześnie Jezus był w pełni Bogiem o wiecznej, bezgrzesznej naturze. Zob. Ewangelia wg św. Jana 1:14; 1 List św. Pawła do Tymoteusza 3:16; i List do Hebrajczyków 2:14-17.
Jezus nie począł się w grzechu; oznacza to, że nie miał grzesznej natury (List do Hebrajczyków 7:26). Grzeszna natura przekazywana jest z pokolenia na pokolenie przez ojca (List św. Pawła do Rzymian 5:12; 17, 19). Narodziny z dziewicy pozwoliły ominąć przekazanie Jezusowi grzesznej natury. Dzięki temu wieczny Bóg stał się doskonałym człowiekiem.
