Odpowiedź:
Natarczywość to pilna wytrwałość. Osoba natarczywa to taka, która uporczywie o coś prosi, aż do tego stopnia, że staje się to kłopotliwe. Jezus przedstawił kiedyś następujący scenariusz: przypuśćmy, że człowiek idzie w nocy do domu przyjaciela i prosi o kilka bochenków chleba, aby nakarmić niespodziewanego gościa. Przyjaciel odmawia, mówiąc, że jego rodzina już śpi i nie chce ich budzić. Ale mężczyzna nie poddaje się; wciąż puka do drzwi. W końcu Jezus mówi: "jeżeli nawet nie dlatego wstanie i da mu, że jest jego przyjacielem, to dla natręctwa jego wstanie i da mu, ile potrzebuje" (Łk 11:8). W ten sposób Jezus zilustrował potrzebę wytrwałej - a nawet natarczywej - modlitwy, która może kwalifikować się jako jawne błaganie lub, jak podaje NIV, pokazuje "bezwstydną zuchwałość".
Chociaż w Ewangelii Łukasza 18:1-8 nie użyto słowa natarczywość, zasada wytrwałej modlitwy jest nauczana również tam. To z powodu nachalnego błagania wdowy, niegodziwy sędzia w końcu ustąpił i wymierzył jej sprawiedliwość. Wdowa odmówiła przyjęcia "nie" za odpowiedź i nadal dręczyła sędziego poza granicami, w których większość ludzi by się zatrzymała. Popieranie przez Jezusa natarczywości stanowi wyzwanie dla naszego rozumienia modlitwy. Wydaje nam się, że natarczywość w modlitwie nie jest konieczna, ponieważ Bóg już wysłuchał naszych modlitw (Psalm 34:17; 69:33; 1 Jana 5:14). Jednak Jezus mówi, że Ojciec chce, aby nasze modlitwy były wytrwałe. Natarczywość ujawnia szczerość i szczere pragnienie.
Biblia mówi również o natarczywości w Przypowieściach Salomona 6:3. W kontekście osoby próbującej uwolnić się od pochopnej przysięgi lub głupiego zobowiązania, Pismo Święte mówi: "uczyń to, synu mój, abyś znowu był wolny, gdyż jesteś w ręku swego bliźniego! Idź śpiesznie i nalegaj na swego bliźniego". Inne tłumaczenia Biblii mówią, że powinniśmy "błagać pilnie", "nalegać", aby uwolnić się od głupich ślubów.
Bezinteresowność może mieć wartość dla Pana ze względu na pokorę wymaganą do posiadania tej cechy. Kiedy modlimy się z natarczywością, porzucamy wszelką myśl, że sami możemy sobie pomóc. Podobnie jak wdowa z przypowieści Jezusa, rzucamy się na miłosierdzie Boga, prawdziwego Sędziego, i błagamy z miejsca desperacji. Bezinteresowność jest rodzajem błagania, które matka mogłaby wyrazić do porywacza, który grozi jej dziecku. Będzie błagać żarliwie i bez wstydu - bez względu na to, co będzie potrzebne do uwolnienia jej dziecka. Porzuciła wszelkie próby uratowania go samodzielnie. Sytuacja ją przerasta, ale poddanie się nie wchodzi w grę. Więc błaga z natarczywością.
Kiedy modlimy się w ten sposób, demonstrujemy rodzaj wiary, która przenosi góry (Mk 11:23). Jezus pochwalił natarczywość kobiety kananejskiej w Ewangelii Mateusza 15:22-28. Kobieta odmówiła przyjęcia pierwszej, raczej zniechęcającej odpowiedzi Jezusa. W pewnym sensie "zmagała się z Panem", dopóki On nie spełnił jej prośby (zob. Rdz 32:24-28). Bóg szanuje ten rodzaj zmagania się z Nim, ponieważ jest on zakorzeniony w wierze - a Jezus pochwala wielką wiarę kobiety w wersecie 28. Jeśli nie wierzymy, że On może lub zrobi to, o co prosimy, poddajemy się i odwracamy. Wiara pobudza do natarczywości.
Właściwe modlitwy natarczywe to te, które są sprawiedliwe, honorowe i zgodne z Bożym planem dla nas. Kiedy modlimy się natarczywie, zgodnie z Jego wolą, On obiecuje, że nas wysłucha i odpowie (1 Jana 5:14-16; Jana 16:23-24). Bóg stworzył nas dla relacji i społeczności z Nim. Natarczywe modlitwy wymagają, abyśmy pozostali u Jego stóp, błagając o naszą sprawę i przebywając w Jego obecności. Modląc się natarczywie, skupiamy się na Bogu, a nie na naszej zdolności do rozwiązania danej sytuacji. Kiedy szukamy Go z całego serca, On obiecuje, że Go znajdziemy (Jeremiasza 29:13).
