Dlaczego "Nie będziesz pożądał" znajduje się w Dziesięciu Przykazaniach?
Odpowiedź:
Kluczem do zrozumienia tego przykazania jest definicja słowa "pożądać". Dwa różne hebrajskie słowa są używane we fragmentach potępiających pożądanie (Wj 20:17; Pwt 5:21) i oba oznaczają "pożądać lub pragnąć z wielkim pragnieniem". Ponieważ przykazania są podane jako "nie będziesz", pożądanie w tym przypadku dotyczy czegoś, co nie jest własnością pożądającego i za czym nie ma on prawa tęsknić. W tym przykazaniu Izraelitom powiedziano, aby nie pożądali własności bliźniego - jego domu, ziemi, wołu lub osła, ani ludzi w jego życiu - jego żony lub sług, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Izraelici nie mieli pożądać, tęsknić ani kierować swych serc ku czemukolwiek, co należało do kogoś innego.
Podczas gdy kilka przykazań zakazuje pewnych czynów, takich jak morderstwo i kradzież, to jest to jedno z przykazań, które odnosi się do wewnętrznej osoby, jej serca i umysłu. Jak mówi List Jakuba 1:15, wewnętrzna osoba jest miejscem, z którego pochodzi grzech, a w tym przypadku chciwość jest prekursorem wszelkiego rodzaju grzechów, w tym kradzieży, włamań i defraudacji. U swych podstaw chciwość jest wynikiem zazdrości, grzechu, który po zakorzenieniu się w sercu prowadzi do gorszych grzechów. Jezus powtórzył tę myśl w Kazaniu na Górze, mówiąc, że pożądanie w sercu jest tak samo grzeszne jak cudzołóstwo (Mt 5:28). Zazdrość wykracza poza tęskne spojrzenie na nowy samochód sąsiada. Zazdrość o posiadłości sąsiada może przerodzić się w uczucie niechęci i nienawiści do niego samego. To z kolei może przerodzić się w niechęć do Boga i kwestionowanie Go: "Dlaczego nie mogę mieć tego, co on ma, Panie? Czy nie kochasz mnie na tyle, by dać mi to, czego chcę?".
Bóg ma dobre powody, by potępiać chciwość. U podstaw zazdrości leży miłość do samego siebie. Zazdrośni, samolubni obywatele są nieszczęśliwi i niezadowoleni. Społeczeństwo zbudowane z takich ludzi jest słabe, ponieważ zazdrośni malkontenci, jak wspomniano wcześniej, będą bardziej skłonni do popełniania przestępstw przeciwko sobie nawzajem, jeszcze bardziej osłabiając strukturę społeczną. Co więcej, Nowy Testament określa chciwość jako formę bałwochwalstwa, grzechu, którego Bóg nienawidzi (Kolosan 3:5). W ostatecznym rozrachunku, zazdrość i chciwość są narzędziami szatana, które odciągają nas od dążenia do jedynej rzeczy, która kiedykolwiek uczyni nas szczęśliwymi i zadowolonymi - samego Boga. Słowo Boże mówi nam, że "pobożność z zadowoleniem jest wielkim zyskiem" i że powinniśmy być zadowoleni z podstawowych potrzeb życiowych (1 Tymoteusza 6:6-8), ponieważ prawdziwe szczęście nie jest osiągane przez rzeczy, ale przez osobistą relację z Bogiem przez Jezusa Chrystusa. Tylko w ten sposób możemy zyskać to, co godne, prawdziwe, solidne, satysfakcjonujące i trwałe - niezgłębione bogactwa Bożej łaski.
