Odpowiedź:
Począwszy od Objawienia 21:9, Jan zapisuje swoją ostatnią wizję przedstawiającą miasto Boże, Nowe Jeruzalem, w którym wierzący w Chrystusa spędzą swoje wieczne życie. Nowe Jeruzalem jest ostatecznym spełnieniem wszystkich Bożych obietnic. Stanowi ono przykład całkowitej dobroci Boga, a jego nieskończony blask jest "jak bardzo cenny klejnot, jak jaspis, czysty jak kryształ" (Objawienie 21:11). To właśnie tutaj Pismo Święte daje nam opis tak wspaniały, że jesteśmy w stanie rzucić okiem na chwałę wiecznego nieba. W tym fragmencie anioł Boży zabrał Jana na szczyt wielkiej i wysokiej góry. Stamtąd Jan spogląda w dół na Święte Miasto i próbuje opisać to, czego nie da się opisać. Miasto jest jak masywny, krystalicznie czysty diament z chwałą Bożą świecącą z jego centrum nad całym nowym niebem i nową ziemią. Cała wieczność skąpana jest w jego blasku.
Następnie, w wersecie 12, Jan przechodzi od opisu jego ogólnego wyglądu do jego zewnętrznej konstrukcji, zaczynając od ścian. Ludzkie słowa nie są w stanie opisać tego, co Jan stara się przekazać, dlatego nieustannie używa porównań, często mówiąc "jest jak" coś innego. Ale daje nam wystarczająco dużo, aby pobudzić nasze serca i poruszyć nasze dusze. Bóg, poprzez Jana, przybliża nas do zrozumienia tego miejsca tak blisko, jak tylko nasze ograniczone umysły są w stanie to pojąć.
Mury miasta, opisane jako "wielkie i wysokie", są oczywistym symbolem wykluczenia wszystkich, którzy nie są godni wejścia do miasta. Choć niezliczona rzesza wierzących będzie cieszyć się jego chwałą, pojawia się mrożące krew w żyłach przypomnienie, że tylko odkupieni mogą do niego wejść. W samym murze znajduje się dwanaście bram strzeżonych przez dwunastu aniołów z wypisanymi imionami dwunastu plemion Izraela. Zgodnie z kwadratowym kształtem miasta, bramy znajdują się na każdym z czterech boków, jak określono w wersecie 13. Warto jednak zauważyć, że reprezentowanych jest nie tylko dwanaście plemion Izraela, ale także dwunastu apostołów. Powinno to rozstrzygnąć ponad wszelką wątpliwość kwestię włączenia świętych Starego Testamentu. Najwyraźniej Boskim zamiarem jest przedstawienie, że Nowe Jeruzalem będzie miało wśród swoich obywateli nie tylko wierzących obecnego wieku, ale także Izraela i świętych innych wieków.
Pozostaje jednak ostatnie pytanie: jeśli ci, którzy znajdują się w murach Nowego Jeruzalem są zbawieni, to kim są ci, którzy znajdują się poza jego murami? Ostatnie trzy wersety rozdziału 21 dają nam odpowiedź: "A bramy jego nie będą zamknięte w dzień, bo nocy tam nie będzie; i wniosą do niego sławę i dostojeństwo narodów. I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka" (Objawienie 21:25-27). Bramy miasta w murze nigdy nie zostaną zamknięte. Nie chodzi o to, że poza Nową Jerozolimą nadal będą wędrować niezbawieni ludzie, ale obrazuje to miasto z otwartymi bramami na nowej ziemi, gdzie wierzący będą mieszkać przez całą wieczność. Starożytne miasta zamykały swoje bramy na noc ze względów bezpieczeństwa. Ponieważ jednak nie będzie tam nocy, a wszelkie zło zostanie wyeliminowane, bramy te będą stale otwarte. Księga Objawienia wydaje się przedstawiać dużą aktywność wchodzących i wychodzących z miasta, ale wszyscy, którzy wchodzą i wychodzą, są odkupieni krwią Baranka. Niezbawieni znajdują się daleko poza murami miasta - w "ciemnościach zewnętrznych" piekła (Mateusza 8:12), skazani na jezioro ognia (Objawienie 20:14-15) - i nigdy nie mogą zbliżyć się do Świętego Miasta.
Sam Jezus, jak również Jan, określają "nieczystych" jako tych, którzy nie wejdą do miasta: "Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je." (Objawienie 22:15). Natomiast ci ludzie, których imiona są zapisane w księdze życia Baranka, mogą wejść do Świętego Miasta; posiadają życie wieczne i należą do swojego wiernego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Baranek, który kupił ich swoją krwią (Obj. 5:9), nigdy nie wymaże ich imion ze swojej księgi (Obj. 3:5) i da im prawo do drzewa życia i wejścia do miasta (Obj. 22:14).
Chociaż opis miasta nie odpowiada na wszystkie nasze pytania dotyczące stanu wiecznego, objawienie dane Janowi opisuje piękną i chwalebną przyszłość dla wszystkich, którzy pokładają ufność w żywym Bogu. I odwrotnie, ujawnia nam, że kiedy nadejdzie koniec, nie pozostanie żadna okazja do pokuty i przyjęcia do nieba. Prawda jest taka: duchowa odnowa ma miejsce w obecnym życiu, a nie w życiu pozagrobowym.
