Odpowiedź:
Zasadniczo Biblia jest o Bożych planach i celach dla wspólnoty z ludźmi na ziemi. Bóg wszystko stworzył, włączając w to ludzi, których uczynił na swój obraz i uczynił tak, aby wyrazić to, że przeznaczeniem ludzi jest wspólnota z Nim.
1 Ks. Mojżeszowa mówi o stworzeniu pierwszych ludzi- Adama i Ewy, ich wspólnocie z Bogiem w Ogrodzie Eden i ich upadku w grzech, który zburzył tę wspólnotę. W konsekwencji buntu ludzkości, śmierć i trud przyszły na świat. Świat obecnie jest inny niż został stworzony; jednak Bóg nie skreślił po prostu Adama i Ewy oraz wszystkich ich potomków. On trwał w zabieganiu o nich i przyciągał ich do siebie, pomimo ich grzechu.
Wczesne rozdziały 1 Ks. Mojżeszowej ukazują zepsucie ludzkości. Kain zabił swojego brata Abla. W przeciągu kilku pokoleń, świat stał się tak zepsuty, że Bóg postanowił usunąć wszystkich zsyłając potop, aby zacząć wszystko od nowa z Noem i jego rodziną. Bóg udzielił Noemu wskazówek jak zbudować arkę, aby ocalił swoją rodzinę i niektóre zwierzęta. Nawet po powodzi, Noe udowodnił, że również jest grzesznym człowiekiem. Później populacja wzrosła i cały świat zebrał się, aby zbudować wieżę, która sięgnie nieba. To była próba ludzkości aby dosięgnąć Boga na własnych warunkach. Bogu się to nie podobało i pomieszał ich języki, przez co rozproszyli się po ziemi.
W 12 rozdziale 1 Ks. Mojżeszowej Bóg wybrał Abrahama i jego potomków, aby stali się źródłem przez który wspólnota Boga z ludzkością zostanie odnowiona. Bóg obiecał, że poprzez Abrahama cały świat będzie błogosławiony. Pozostała część Starego Testamentu jest historią rodziny Abrahama (narodu Izrael) i Bożej z nim interakcji. Bóg również obiecał Abrahamowi ziemię Kanaan jako dziedzictwo dla jego potomków.
Pozostała część 1 Ks. Mojżeszowej opowiada historie, niektóre z nich przedstawiały rażące niepowodzenia Abrahama, jego syna Izaaka, wnuka Jakuba (później nazwanego Izraelem) i dwunastu synów Jakuba. Niektórzy spośród dwunastu synów sprzedało Józefa swojego brata do niewoli z powodu zazdrości. Bóg jednak był z Józefem i przez okres około 20 lat, Józef wstaje z niewoli, by zostać władcą całego Egiptu, będąc drugim po faraonie. Gdy uderza głód, bracia Józefa udają się do Egiptu, aby zakupić jedzenia i zostają pojednani z Józefem, który im przebacza i przenosi wszystkich do Egiptu, gdzie będą mieli wystarczająco jedzenia aby przetrwać czas głodu.
2 Ks. Mojżeszowa rozpoczyna się kilka wieków później. Izraelici się rozmnożyli, a Egipcjanie- w obawie z powodu ich liczebności- zniewolili ich. Faraon nakazuje, aby wszyscy nowonarodzeni chłopcy hebrajscy zostali zabici. Jedna matka ukrywa swoje dziecko tak długo jak to jest możliwe, a potem przygotowuje wodoszczelny kosz i układa w nim chłopca i wsadza do rzeki, blisko miejsca w którym córka faraona przychodzi się kąpać. Księżniczka znajduje kosz i postanawia zatrzymać chłopca, któremu nadaje imię Mojżesz i wychowuje jak wnuka faraona. Później, jako dorosły człowiek, Mojżesz widzi przemoc wobec swojego ludu i zabija egipskiego nadzorcę, który bije niewolnika izraelskiego. Faraon się o tym dowiaduje i Mojżesz musi uciekać z kraju. Spędza następne 40 lat jako nomadyczny pasterz. Później objawia mu się Bóg i mówi do niego, aby wracał do Egiptu i aby wyprowadził lud z niewoli. Gdy Mojżesz przybywa do faraona, faraon odmawia podporządkowania się Bożym nakazom. Bóg zsyła okropne plagi na Egipt, z kulminacyjną w postaci śmierci pierworodnych chłopców w każdym domu. Jednak każdy, Izraelita czy Egipcjanin, który zastosował krew ofiarnego baranka na odrzwiach i nadprożach swojego domu zostanie oszczędzony- sąd Boży ominie ten dom. Wraz z ostatnią plagą, faraon powiedział Izraelitom, aby sobie poszli i Mojżesz wyprowadza ich (z Egiptu). Jak dochodzą do brzegu Morza Czerwonego, faraon zmienia zdanie i wraz ze swoją armią wyrusza za dawnymi niewolnikami. Bóg rozdzielił morze, a Izraelici przeszli po suchym lądzie, ale wody zeszły się z powrotem na ścigających ich Egipcjan, którzy zginęli.
Wraz z rozwojem wydarzeń z 2 Ks. Mojżeszowej, Mojżesz rozpoczyna zadanie prowadzenia Izraelitów do ziemi, którą Bóg obiecał Abrahamowi i jego potomkom. Po drodze otrzymują Prawo Boże, które mówiło im, jak postępować sprawiedliwie, aby podobać się Bogu. Otrzymują również plany dotyczące przybytku (przenośnej świątyni), w którym Bóg miałby ich spotykać. W 3 Ks. Mojżeszowej Bóg daje Izraelowi instrukcje dotyczące rytuałów i ofiar niezbędnych grzesznikom, aby mogli zbliżyć się do świętego Boga. I chociaż ludzie obiecują być posłusznymi i czcić Boga, 3 Ks. Mojżeszowa podkreśla ich powtarzające się porażki. W rzeczywistości, Izraelici ostatecznie odmówili wejścia do Ziemi Obiecanej, myśląc, że ludzie którzy ją zajmowali byli dla nich zbyt silni. W rezultacie ich niewiary, ludzie żyli na pustyni przez 40 lat, aż do czasu gdy jedno pokolenie wymarło. Później Bóg przeprowadził ich dzieci do tej ziemi. 5 Ks. Mojżeszowa zawiera ostatnie przemówienia Mojżesza do nowego pokolenia, z którego większość nie doświadczyła na własnej skórze Bożego cudownego wyzwolenia z Egiptu.
Ks. Jozuego opowiada o tym, jak Izraelici zdobywali i podbijali Ziemię Obiecaną dzięki Bożej sile. Ks. Sędziów opowiada o ich religijnym kompromisie i uwielbieniu fałszywych bożków Kanaanu. Powtarzający się w Ks. Sędziów cykl dotyczy buntu narodu, Bożej kary i później wyzwolenia przez sędziów po ich pokucie. Ks. Rut opowiada historię sprawiedliwej kobiety moabickiej, która łączy Izrael i staje się pra- prababcią Dawida- który stanie się najwspanialszym królem Izraela.
1 Ks. Samuela jest historią proroka Samuela i tego jak namaścił pierwszego króla Izraela- Saula. Saul przegrywa z powodu nieposłuszeństwa wobec Boga, więc Samuel namaszcza Dawida. Dawid staje się pomocą dla króla Saula i ostatecznie Saul podejrzewa, że Dawid jest przeznaczony na króla, zatem próbuje go zabić. Saul w końcu umiera w bitwie, a Dawid staje się królem. 2 Ks. Samuela i 1 Ks. Kronik opowiadają o rządach Dawida. Chociaż ma kilka oszałamiających niepowodzeń, kocha i szanuje Boga. Bóg obiecuje mu, że zawsze będzie miał potomka zasiadającego na tronie.
Biblia zawiera również zestaw ksiąg znanych jako literatura mądrościowa. Job opowiada historię człowieka, który stracił wszystko, ale nadal ufa Bogu. Sednem Ks. Joba jest to, że czasem sprawiedliwi ludzie cierpią bez szczególnego powodu- ale Bóg zawsze ma powód, nawet jeśli nie decyduje się, aby nam go ujawnić. Ks. Psalmów jest księgą modlitw, hymnów i wierszy. Wiele z nich napisał Dawid. Zawierają pieśni uwielbienia i modlitwy o wyzwolenie od wielu różnych stanów z historii Izraela. Ks. Przypowieści Salomona jest zbiorem mądrych powiedzeń i praktycznej mądrości, głównie przypisanych Salomonowi. Ks. Kaznodziei Salomona opisuje daremność życia Salomona po tym jak odszedł od Pana. Pieśń nad Pieśniami jest historią miłosną, która opowiada o przyjemnościach małżeństwa.
Pierwsza i druga Ks. Królewska mówią o królach, którzy podążają za Dawidem. Jego syn Salomon dobrze zaczyna, ale potem idzie na kompromis z bałwochwalstwem. Kiedy syn Salomona zostaje królem, dziesięć północnych plemion oddzieliło się od niego, dzieląc królestwo na północ (Izrael) i południe (Juda), przy czym tylko plemiona Judy i Beniamina pozostały wierne linii Dawida. Żaden z królów północnych nie podąża za Panem a jedynie kilku z południa tak uczyniło. (Druga Ks. Kronik mówi więcej o królach Judy niż o północnym królestwie). Było wiele dynastii na północy, ale wszyscy południowi królowie byli potomkami Dawida.
W czasach królów Bóg posyłał proroków, aby ostrzegali swój lud, że nadejdzie sąd, jeśli nie odwrócą się od swoich grzechów. Ozeasz i Amos przemawiali do królestwa północnego. Izajasz, Jeremiasz (i Treny napisane przez Jeremiasza), Joel, Micheasz, Nahum, Habakuk i Sofoniasz przemawiali do królestwa południowego. (Obadiasz i Jonasz zostali posłani do innych narodów.) Ludzie nie pokutowali i w końcu Bóg zesłał sąd. Północne królestwo zostało zniszczone przez Asyrię około 722 r. przed Chr., a południowe zostało pokonane przez Babilon w 586 r. przed Chr. Jerozolima i świątynia zostały zniszczone, a wielu mieszkańców Judy deportowano do Babilonu. Ezechiel i Daniel byli prorokami Boga w czasie tego wygnania. Ks. Estery to historia Żydów mieszkających w Persji w tym samym czasie.
Po 70 latach pobytu Judy na wygnaniu Bóg zaczął sprowadzać ludzi z powrotem do Jerozolimy w celu jej odbudowy. Nehemiasz i Ezdrasz odnotowują ten czas odbudowy, a prorocy Zachariasz, Aggeusz i Malachiasz w tym czasie głosili ludowi słowo Boże. Przez cały ten czas prorocy mówili o przywróconym królestwie, nowym przymierzu i potomku Dawida, który będzie rządził na wieki. Zaczęli nawet wskazywać, że poganie (nie-Żydzi) będą objęci błogosławieństwem. Ale jak to wszystko się stanie, nie zostało jeszcze wyjaśnione. Malachiasz jest ostatnim prorokiem Starego Testamentu, a po nim nastąpił około 400- letni okres bez żadnego przekazu proroczego zapisanego w Piśmie Świętym. W ciągu tych 400 lat Izrael na krótko uzyskał niepodległość, ale potem został podporządkowany Cesarstwu Rzymskiemu.
W ewangeliach Nowego Testamentu (Mateusza, Marka, Łukasza i Jana), nowy prorok, Jan Chrzciciel, wchodzi na scenę jako pierwszy prorok od czterech wieków, ogłaszając, że Królestwo się zbliża i że Mesjasz, który będzie rządził jest już obecny (na scenie). On wskazuje na Jezusa jako Mesjasza. Każda z czterech ewangelii opowiada nam o życiu i służbie Jezusa. I chociaż urodził się w Betlejemie, to nie jest to jego początek, bo On faktycznie jest Bogiem w ludzkim ciele, który przyszedł, aby żyć pośród nas! Ewangelie opisują Jego cuda i niezwykłe twierdzenia, takie jak twierdzenie, że jest równy Ojcu, przebacza grzechy i że jest godzien czci i uwielbienia. Jezus zebrał małą grupę dwunastu uczniów, aby ich szkolić i nauczać. Objawił im, że zostanie zabity, aby zapłacić za grzechy świata. Oni wówczas nie rozumieli tego co mówił i odrzucili ten pomysł. Jak król, Mesjasz miałby być zabity? Ale, tak jak powiedział, Jezus został zdradzony i ukrzyżowany, a potem powstał z martwych. Zamiast ustanowić ziemskie królestwo polityczne, powiedział swoim uczniom, aby rozpowiadali dobrą nowinę o Jego życiu, śmierci i zmartwychwstaniu na cały świat. Każdy, kto w niego wierzy otrzyma odpuszczenie swoich grzechów i stanie się częścią Jego królestwa. Gdy nastąpi właściwy czas, powróci w widoczny i pełny mocy sposób. Prawo Starego Testamentu jest w Nim wypełnione i z Jego powodu świątynia jak również ofiary i kapłaństwo są przestarzałe. Gdy On powróci, obiecane królestwo zostanie w pełni zainaugurowane.
Ks. Dziejów Apostolskich relacjonuje przyjście/ wylanie Ducha Świętego i rozprzestrzenianie się ewangelii na cały świat przez pierwotnych uczniów (apostołów), bez zdrajcy Judasza, a dodatkowo z jego zastępcą Maciejem, a także z nowym apostołem o imieniu Paweł. Paweł początkowo był prześladowcą kościoła, ale Chrystus ukazał mu się i poświęcił go, aby stał się apostołem pogan.
Listy Nowego Testamentu są listami napisanymi przez apostołów Chrystusa w różnych częściach Cesarstwa Rzymskiego, wyjaśniając właściwą doktrynę i napominając do właściwego życia. Trzynaście listów jest napisanych przez Pawła i ich tytuły ukazują to do kogo zostały napisane: Rzymian, 1 i 2 Koryntian, Galacjan, Efezjan, Filipian, Kolosan oraz 1 i 2 Tesaloniczan zostały napisane do kościołów w miastach Korynt, Galacja, Efez itd. 1 i 2 Tymoteusza, Tytusa oraz Filemona są listami napisanymi do pojedynczych osób. Wszystkie te listy wyjaśniają dalej, kim jest Jezus i jak ewangelia odnosi się do codziennego życia.
Kilka innych listów zostało nazwanych imionami mężczyzn, którzy je napisali: Jakub; 1 i 2 Piotra; 1,2 i 3 Jana oraz Judy. Autor listu do Hebrajczyków nie jest znany, ale został napisany do Hebrajczyków (Żydów), wyjaśniając jak cały Stary Testament został wypełniony w Jezusie.
Ks. Objawienia jest ostatnią księgą Biblii. Jan apostoł napisał ją, aby opisać wizję jaką otrzymał od Jezusa. Ks. Objawienia jest pełna fantastycznych i tajemniczych obrazów, ale wszystko to prowadzi do faktu, że jednego dnia Jezus powróci i Jego rządy będą widoczne i niezaprzeczalne. W Nim wszystkie obietnice dane Abrahamowi i światu zostaną spełnione. Ci, którzy Go odrzucają zostaną wrzuceni do jeziora ognia. To z powodu Jego życia, śmierci i zmartwychwstania ludzie mogą otrzymać przebaczenie i mieć z Bogiem taki rodzaj społeczności jaki najpierw mieli Adam i Ewa, a który później utracili. Na końcu, Bóg stworzy nowe niebo i nową ziemię. Punkt kulminacyjny historii opisany jest w Ks. Objawienia 21.3: "I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący:Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi."
Biblia jest sagą, która rozciąga się na całą historię ludzkości. Historia Biblii jest taka, że społeczność z Bogiem, która została utracona na początku, zostaje odnowiona poprzez służbę Chrystusa. Tej wspólnoty doświadczymy w pełni w odnowionym niebie i ziemi, ale poprzez Ducha Świętego, ci którzy złożą swoją wiarę w Chrystusa mogą cieszyć się namiastką tej wspólnoty tu i teraz.
Najlepszym sposobem poznania Biblii jest jej przeczytanie. Jeśli dopiero rozpoczynasz, możesz zacząć od "fabuły" Biblii poprzez przeczytanie następujących ksiąg w następującym porządku:
