Odpowiedź:
Objawienie w teologii odnosi się do informacji, które pochodzą od Boga, aby objawić prawdę na Jego temat lub nas samych i otaczającego nas świata. Objawienie jest wówczas podzielone na dwa typy: naturalne objawienie (czy objawienie ogólne) oraz objawienie szczególne.
Objawienie szczególne jest tym, które pochodzi bezpośrednio od Boga i jest spisane w natchnionym Piśmie Świętym. Zawartością tego objawienia jest prawda, której byśmy nie znali dopóki Bóg by nam jej bezpośrednio nie powiedział. Na przykład, Trójca i usprawiedliwienie z łaski przez wiarę w Chrystusa nie byłaby możliwa do "rozwiązania" na własną rękę. Nasza wiedza o tych rzeczach pochodzi tylko ze specjalnego objawienia. Jeśli osoba lub grupa ludzi nie ma dostępu do Biblii w swoim języku, nie będzie znała prawdy, którą można poznać tylko poprzez specjalne objawienie.
Naturalne objawienie jest prawdą o Bogu, którą można rozpoznać patrząc na otaczający nas świat i poprzez obserwowanie nas samych. Chociaż nie każdy ma dostęp do specjalnego objawienia, Biblia jasno stwierdza, że ludzie wszędzie mają dostęp do naturalnego objawienia i są odpowiedzialni za swoją odpowiedź w tej kwestii. Objawienie naturalne zakłada, że obraz Boga i zdolności logiki są wciąż na tyle nietknięte, by upadła ludzkość otrzymała i zrozumiała trochę wiedzy o Bogu.
Psalm 19.1-4 odnosi się do obfitości i dostępności objawienia naturalnego:
"Niebiosa opowiadają chwałę Boga, A firmament głosi dzieło rąk jego. Dzień dniowi przekazuje wieść, A noc nocy podaje wiadomość. Nie jest to mowa, nie są to słowa, Nie słychać ich głosu... A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk I do krańców świata dochodzą ich słowa."
Początek listu do Rzymian wyjaśnia naturalne objawienie i jego implikacje:
"Objawia się gniew Boży z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość ludzi, którzy swoją przewrotnością dławią prawdę. To bowiem, co można wiedzieć o Bogu, zostało im objawione. Sam Bóg przecież im to objawił. Poprzez to bowiem, co zostało stworzone, gdy świat zaczął istnieć, poznaje się to, co w Nim niewidzialne, łącznie z Jego odwieczną mocą i Bóstwem. Tak więc nie mają już żadnej wymówki. Choć bowiem poznali Boga, to jednak nie oddali Mu chwały jako Bogu i nie złożyli Mu dziękczynienia, lecz w swych pomysłach utracili wszelkie rozeznanie, a ich nierozumne serce znalazło się w ciemnościach. I tak podając się za mądrych, stali się głupimi. Majestat nieprzemijającego Boga zamienili na obraz przedstawiający zniszczalnego człowieka, ptaki, zwierzęta czworonożne i płazy" (Rzymian 1.18-23; Biblia Warszawsko- Praska).
Zgodnie z powyższym fragmentem, objawienie naturalne jest uniwersalne a ludzkość ignoruje je na własne ryzyko. Niektóre rzeczy o Bogu mogą być poznane poprzez obserwowanie stworzenia (Rzymian 1.19). Szczególnie, ze stworzenia można wywnioskować, że Stwórca ma wielką moc i że jest boski – to znaczy godny czci (werset 20). Ludzie powinni dziękować i wychwalać Stwórcę tak wspaniałego stworzenia (werset 21). Jednak fragment mówi również, że ludzie nie odpowiadają wobec naturalnego objawienia uwielbieniem czy dziękczynieniem Bogu i są "bez wymówki" (werset 20). Powinni lepiej wiedzieć. Uniwersalną odpowiedzią grzesznej ludzkości nie jest oddawanie czci Stwórcy, lecz tłumienie prawdy (werset 18) i wówczas uwielbianie i służenie stworzonym rzeczom (werset 25), nawet sporządzenie ich bałwochwalczych wizerunków (werset 23).
Rzymian 1 dalej wymienia wiele grzechów, które ludzie odrzucający i tłumiący naturalne objawienie, mają skłonność popełniać, nawet jeśli wiedzą, że te rzeczy są złe (werset 31). To są ludzie, którzy nie mają prawa Bożego w spisanej formie, ale mają prawo "zapisane w ich sercach" (Rzymian 2.15). Sumienie jest częścią naturalnego objawienia. Są pewne rzeczy, które ludzie wiedzą, że są słuszne i inne rzeczy, które wiedzą że są złe. Sumienie nie jest nieomylne i może być zwiedzione, ale gdy ludzie robią coś co wiedzą, że jest złe nawet gdy nigdy im nikt tego nie powiedział, dopuszczają się grzechu naruszając to, co Bóg im objawił.
Na koniec objawienie naturalne jest łączone z zasadą spójności. Rzymian 2.1 mówi, "Nie ma przeto usprawiedliwienia dla ciebie, kimkolwiek jesteś, człowiecze, który sądzisz; albowiem, sądząc drugiego, siebie samego potępiasz, ponieważ ty, sędzia, czynisz to samo." Jeśli jakaś osoba widzi inną osobę czyniącą coś złego i myśli, że to jest złe, a później sama robi tą rzecz i usprawiedliwia się, odrzuca pewną formę naturalnego objawienia.
Często zadawane jest pytanie, "Co stanie się z tymi, którzy nigdy nie usłyszeli o Jezusie? Czy będą potępieni za nie uwierzenie w kogoś o kim nigdy nie słyszeli?" Odpowiedź brzmi "Nie będą potępieni za swoją ignorancję, ale zostaną osądzeni na podstawie informacji jaka została im zapewniona." A każdy otrzymał wiele informacji. Stworzenie objawia, że Bóg jest potężny i godzien czci. Ludzie będą osądzeni z powodu tego, czy czcili Stwórcę czy nie. Sumienie objawia, że niektóre rzeczy są złe. Ludzie będą sądzeni na podstawie tego czy czynili rzeczy o których wiedzieli, że są złe. Zasada spójności odsłania, że ludzie często rozpoznają złe postępowanie w innych, ale usprawiedliwiają swoje czyny w swoim własnym życiu. Ludzie będą osądzani w oparciu o standardy jakich używali by osądzać innych ludzi.
Kiedy wszystko zostało powiedziane i zrobione, Pismo Święte jasno mówi o werdykcie: "Nie ma ani jednego sprawiedliwego, nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga; wszyscy zboczyli, razem stali się nieużytecznymi, nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego. Grobem otwartym jest ich gardło, językami swoimi knują zdradę, jad żmij pod ich wargami; usta ich są pełne przekleństwa i gorzkości; nogi ich są skore do rozlewu krwi, spustoszenie i nędza na ich drogach, a drogi pokoju nie poznali. Nie ma bojaźni Bożej przed ich oczami. A wiemy, że cokolwiek zakon mówi, mówi do tych, którzy są pod wpływem zakonu" (Rzymian 3.10-18). Nikt nie przestrzega prawa Bożego jak zostało im to objawione, czy to poprzez specjalne objawienie czy naturalne objawienie. Gdy wszyscy są sądzeni zgodnie z tym co zostało im objawione, wszyscy będą uznani winnymi, a werdykt będzie całkowicie sprawiedliwy. "Bo ci, którzy bez zakonu zgrzeszyli, bez zakonu też poginą; a ci, którzy w zakonie zgrzeszyli, przez zakon sądzeni będą" (Rzymian 2.12).
Naturalne objawienie jest prawem, a prawo jedynie potępia. Nikt nie będzie zbawiony poprzez przestrzeganie prawa, ponieważ nikt nie jest w stanie wypełnić prawo. Jedyną nadzieją zbawienia jest wiara w Jezusa Chrystusa. Chociaż nikt nie przestrzega doskonale prawa Bożego jak jest objawione w objawieniu naturalnym, istnieje wiele historii misjonarskich o ludziach, którzy rozglądali się wokół nich, uznali, że za tym wszystkim musi być Bóg i wołali do Niego. Bóg w swojej łasce posłał do nich misjonarza, aby opowiedział im o Jezusie, ponieważ nikt nie może być zbawiony bez wiary w Niego.
