Pytanie: Jeśli Jezus jest naszym odkupieniem, dlaczego umarł w czasie święta Paschy, a nie w Dniu Odkupienia?
Odpowiedź:
Każda z ofiar Starego Testamentu była typem (pierwowzorem wskazującym) na Chrystusa. Pascha, czy ofiara paschalna była typem (pierwowzorem wskazującym na) Pana Jezusa Chrystusa jako Baranka Bożego. Baranek paschalny miał być rodzaju męskiego, bez skazy i zmazy, i bez jakiejkolwiek złamanej kości. Jezus wypełnił ten wymóg doskonale. Tak jak Izraelici wykorzystali krwawą ofiarę składaną z wiarą, tak my dzisiaj stosujemy bezgrzeszną krew Chrystusa na "odrzwiach" naszego serca. We wszystkich tych rzeczach, "Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha" (1 Koryntian 5.7; tłum. Biblia Tysiąclecia).
Czasami pojawia się zarzut, że ofiara paschalna nie była uważana za przebłaganie; raczej zadośćuczynienie Żydom zostało zapewnione poprzez ofiarę składaną w Jom Kippur (Dzień Pojednania). Jezus, który został zabity podczas Paschy i który w Nowym Testamencie jest nazywany „naszą Paschą”, nie mógł być przebłaganiem za grzech.
Istnieją dwa sposoby, aby odeprzeć ten zarzut. Pierwszy, to pokazać, że Jezus również wypełnił symbolizm Jom Kippur. Jezus zaniósł nasze grzechy na swoim ciele (1 Piotra 2.24) i doświadczył śmierci za każdego człowieka (Hebrajczyków 2.9). Czyniąc tak, złożył cenniejszą ofiarę aniżeli te w Jom Kippur- lepszą, bo ofiara Chrystusa była na zawsze, była dobrowolna i nie tylko zakryła grzechy, ale usunęła je wszystkie (Hebrajczyków 9.8-14).
Drugim argumentem jest wskazanie, że żydowska tradycja rzeczywiście postrzegała ofiarę paschalną jako przebłaganie; to znaczy, że baranek usunął grzech z Bożego widoku. Baranek paschalny umarł pod wylanym gniewem Bożym, zakrywając w ten sposób grzechy osoby za którą został ofiarowany. Oto, co Rashi, szanowany średniowieczny komentator żydowski, ma do powiedzenia: „Widzę krew paschalną i wybaczę ci....Miłosiernie lituję się nad wami przez krew paschalną i krew obrzezania i przebłagam wasze dusze” (2 Ks. Mojżeszowa 15, 35b, 35a).
W czasie dziesiątej i ostatniej plagi w Egipcie, ofiara paschalna dosłownie ratowała pojedyncze osoby od śmierci (2 Ks. Mojżeszowa 12.23). Na podstawie odkupieńczej ofiary krwi paschalnej, pierworodni przeżyli. Ponownie Rashi komentuje: "To tak, jakby król powiedział do swoich synów: 'Wiecie, że osądzam osoby na podstawie śmiertelnych zarzutów i potępiam ich. Daj mi więc prezent, abym w razie postawienia przed moim sądem mógł odłożyć oskarżenia przeciwko tobie.' Bóg powiedział do Izraela: 'Teraz jestem zainteresowany karą śmierci, ale powiem ci, jak to zrobię-zmiłuję się nad wami i ze względu na krew paschalną i krew obrzezania wykupię was" (2 Ks. Mojżeszowa 15.12, 2 Ks. Mojżeszowa 12.10).
Baranek paschalny przynosił odkupienie dla wierzącego domostwa żydowskiego w tą wyznaczoną noc sądu i wyzwolenia. Rabbi Abraham ibn Ezra również łączy Paschę z odkupieniem: "Znak krwi został zaprojektowany jako zadośćuczynienie za tych w domu, którzy wzięli udział w ofierze paschalnej, a także był znakiem dla anioła zagłady, aby przeszedł obok domu” (Czumasz/ również Humash- Tora w formie drukowanej- wyjaśnienie od tłum., s. 388).
Gdy Jan Chrzciciel zobaczył Chrystusa, wskazał na Niego i powiedział: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata." (Ew. Jana 1.29). Jezus jest "Barankiem paschalnym" w tym, że był cichy przed swoimi oskarżycielami (Ks. Izajasza 53.7) i w swojej śmierci zniósł gniew Boży, zachowując życie tych wszystkich, którzy mu ufają, i obdarzył wolnością tych, którzy przedtem byli niewolnikami grzechu.
