Odpowiedź:
Innym słowem na odnowienie jest odrodzenie, odnoszącego się do biblijnego wyrażenia "narodzenia na nowo." Nasze nowonarodzenie jest odróżnione od naszego pierwszego narodzenia, gdy zostajemy poczęci w sensie fizycznym i dziedziczymy naszą grzeszną naturę. Narodzenie na nowo jest duchowe, święte i to drugie narodzenie wynika z tego, że stajemy się duchowo ożywieni. Człowiek w swoim stanie naturalnym jest "martwy z powodu grzechów", aż do momentu gdy "rodzi się na nowo" (doświadcza odnowienia) przez Chrystusa. Dzieje się to, gdy złoży swoją ufność w Chrystusie (Efezjan 2.1).
Odrodzenie jest radykalną zmianą. Tak jak nasze narodzenie fizyczne wpływa na nasze nowe, indywidualne pojawienie się w świecie rzeczywistym , tak nasze duchowe narodzenie wpływa na pojawienie się nowej osoby w rzeczywistości niebiańskiej (Efezjan 2.6). Po odnowieniu zaczynamy widzieć, słyszeć i szukać rzeczy Bożych; rozpoczynamy życie z wiary i uświęcenia. Teraz Chrystus jest uformowany w sercach; teraz uczestniczymy w boskiej naturze, stając się nowymi stworzenia (2 Koryntian 5.17). Bóg, a nie człowiek jest źródłem tej zmiany (Efezjan 2.1,8). Boża wielka miłość i jego dar, Jego bogata łaska i obfite miłosierdzie są przyczyną nowonarodzenia. Wszechpotężna moc Boża- moc zmartwychwstałego Chrystusa- jest ukazana w odrodzeniu i nawróceniu grzeszników (Efezjan 1.19-20).
Odrodzenie jest konieczne. Grzeszny człowiek nie może stawać przed Bogiem. Podczas rozmowy z Nikodemem, Jezus dwukrotnie powiedział, że człowiek musi się narodzić na nowo, aby ujrzeć królestwo Boga (Ew. Jana 3.3,7). Odrodzenie nie jest opcją, gdyż to, "co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest" (Ew. Jana 3.6). Narodzenie fizyczne uzdalnia nas do życia na ziemi; duchowe odrodzenie uzdalnia nas do życia w niebie. Zobacz Efezjan 2.1; 1 Piotra 1.23; Ew. Jana 1.13; 1 Jana 3.9; 4.7; 5.1, 4, 18.
Odrodzenie jest częścią tego co Bóg robi dla nas w chwili naszego zbawienia, wraz z zapieczętowaniem nas (Efezjan 1.14), adoptowaniem (Galacjan 4.5), pojednaniem (2 Koryntian 5.18-20) itd. Odnowienie jest działaniem Boga, gdy sprawia że człowiek rodzi się duchowo dzięki jego wierze w Jezusa Chrystusa. Przed zbawieniem nie byliśmy dziećmi Bożymi (Ew. Jana 1.12-13), a raczej byliśmy dziećmi gniewu (Efezjan 2.3; Rzymian 5.18-20). Przed zbawieniem byliśmy martwi; po zbawieniu jesteśmy odrodzeni. W efekcie odrodzenia mamy pokój z Bogiem (Rzymian 5.1), nowe życie (Tytusa 3.5; 2 Koryntian 5.17) i wieczne synostwo (Ew. Jana 1.12-13; Galacjan 3.26). Odrodzenie rozpoczyna proces uświęcenie, podczas którego stajemy się ludźmi jakimi Bóg nas zamierzył (Rzymian 8.28-30).
Jedyny sposób odnowienia jest dostępny przez wiarę w skończone dzieło Chrystusa na krzyżu. Żadna ilość dobrych uczynków czy przestrzeganie Prawa nie może odrodzić serca. "Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek..." Jedynie Chrystus oferuje lekarstwo na całkowite zepsucie naszego serca. Nie potrzebujemy renowacji czy reformacji lub reorganizacji; potrzebujemy narodzenia na nowo.
