Pytanie: Czy Bóg odnawia urzędy apostołów i proroków we współczesnym kościele?
Odpowiedź:
Ruch odnawiający urzędy apostołów i proroków opiera się na twierdzeniu, że apostołowie i prorocy są częścią kościoła, „I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami. Aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusa” (Efezjan 4.11-12).
W pierwszych wiekach kościoła istniał urząd apostoła oraz duchowy dar apostolstwa. Urząd i pozycja apostoła były sprawowane przez 12 apostołów Jezusa, Macieja, który zajął miejsce Judasza Iskarioty oraz Pawła. Apostołowie zostali wybrani przez Chrystusa (Ew. Marka 3.16-19). Wybór zastępcy Judasza został opisany w Dziejach Apostolskich 1.20-26. Zauważ, że w tym fragmencie pozycja Judasza jest nazwana „urzędem”. Warto również zauważyć, że Paweł został wybrany przez Chrystusa (1 Koryntian 15.8-9; Galacjan 1.1; 2.6-9). Założenie kościoła uniwersalnego zostało dokonane w I wieku. Z tego powodu urząd apostoła już nie funkcjonuje. Skoro fundamenty kościoła zostały założone, nie ma konieczności posiadania ludzi odpowiedzialnych za zakładanie fundamentów kościoła.
Istniał także duchowy dar apostolstwa (którego nie powinniśmy mylić z urzędem apostoła- bo są to dwie różne rzeczy). Wśród tych, którzy posiadali ten duchowy dar byli: Jakub (1 Koryntian 15.7; Galacjan 1.19), Barnaba (Dzieje Apostolskie 14.4, 14; 1 Koryntian 9.6), Andronik i Junia (Rzymian 16.7), prawdopodobnie Sylas i Tymoteusz (1 Tesaloniczan 1.1; 2.7) oraz Apollos (1 Koryntian 4.6, 9). Ta grupa posiadała dar apostolstwa, ale nie pełniła urzędu apostoła, nadanego przez Jezusa wobec Dwunastu i Pawła. Ci, którzy mieli dar apostolstwa, byli tymi którzy zanieśli przesłanie ewangelii z Bożym autorytetem. Słowo „apostoł” oznacza „posłany z autorytetem delegata.” Było to prawdą dla tych, którzy sprawowali urząd apostoła (tak jak Paweł) oraz dla tych, którzy posiadali duchowy dar (jak Apollos). I mimo, iż są dzisiaj ludzie, którzy są posłani przez Boga by głosić ewangelię, najlepiej jest nie używać względem ich określenia apostołowie, ponieważ rodzi to nieporozumienia. Wiele osób nie jest świadoma różnic w odniesieniu do tych dwóch różnych zastosowań terminu „apostoła.”
Dar proroctwa był również darem nadanym na wyznaczony czas przez Chrystusa po to, aby powstał kościół uniwersalny (Efezjan 2.20). Prorok w pierwszym wieku przekazywał przesłanie od Pana dla wierzących. Ci wierzący nie mieli możliwości- jaką mamy dzisiaj- by posiadać pełną Biblię. Ostatnia księga Nowego Testamentu (Księga Objawienia) nie została ukończona aż do późnych pierwszego wieku. Zatem Pan zapewnił powołanych do tego zadania proroków, którzy zwiastowali przesłanie samego Boga, aż do momentu gdy kanon Pisma Świętego został ukończony.
Należy zauważyć, że obecne nauczanie mówiące o odnowie urzędu proroków i apostołów jest dalekie od tego, co Pismo Święte mówiło o mężach, którzy posiadali dar proroctwa i sprawowali urząd apostoła. Ci, którzy nauczają o odnowieniu tych urzędów twierdzą, że nie powinno się nigdy podważać lub przeczyć temu co mówią owi apostołowie i prorocy, bo byłoby to sprzeczne ze słowami samego Boga. A jednak, apostoł Paweł nakazywał mieszkańcom Berei, aby sami sprawdzili ze Słowem Bożym to, co mówi i upewnili się, że mówi prawdę (Dzieje Apostolskie 17.10-11). Apostoł Paweł powiedział również mieszkańcom Galacji, że jeśli ktoś, nawet on sam, naucza innej ewangelii, to nad tą osobą ciąży przekleństwo (Galacjan 1.8-9). Paweł odwoływał ludzi zawsze do Biblii, jako ostatecznego autorytetu. Ludzie, którzy twierdzą, że są współczesnymi apostołami i prorokami czynią z siebie ostateczny autorytet, czyli coś czego ani Paweł ani Dwunastu nigdy nie robiło.
Powinniśmy zauważyć, że Pismo Święte odnosi się do apostołów i proroków w czasie przeszłym. 2 Piotra 3.2 oraz Judy 3-4 stwierdza, że ludzie nie powinni zapominać przesłania apostołów (czas przeszły). Hebrajczyków 2.3-4 używa także czasu przeszłego mówiąc o tych, którzy dokonywali (w przeszłości) „znaków, cudów i różnorodnych niezwykłych czynów” poprzez dary Ducha Świętego.
