Jakie są konsekwencje odwrócenia się narodów od Boga?
Odpowiedź:
Psalm 33.12 mówi: "Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan, lud, który wybrał na swoje dziedzictwo!". Psalmista mówi o narodzie izraelskim. Bóg wybrał Izrael jako naród, przez który sprowadzi obiecanego Mesjasza (5 Ks. Mojżeszowa 18.15; Ks. Malachiasza 4.5-6; Ks. Izajasza 7.14-16). Obiecał zapewnić, błogosławić i chronić Izraelitów, jeśli będą za Nim podążać. Ale Stary Testament podaje nam rozdzierające serce szczegóły tego, co się stało, gdy odwrócili się od Niego (Ks. Ezechiela rozdz. 5; 20.8; Ks. Izajasza rozdz. 1). Historia Izraela pokazuje nam niektóre z konsekwencji, jakie mogą spotkać naród, gdy jego ludzie odwrócą się od Boga.
Żaden inny naród na ziemi nigdy nie będzie miał takiej pozycji, jaką Izrael ma w wielkim Bożym planie. Błędem byłoby "domaganie się" wielu konkretnych obietnic, które Bóg złożył Izraelowi, ponieważ dotyczyły one określonego czasu i celu. Na przykład, dzisiejszym narodom nie obiecuje się obfitych plonów i zdrowego inwentarza żywego, jeśli będą przestrzegać Prawa Mojżeszowego (zob. 5 Ks. Mojżeszowa 28.4); obietnica ta dotyczyła Izraela pod Starym Przymierzem w Ziemi Obiecanej - błogosławieństwo było szczególnie związane z ziemią Izraela (werset 11). Jednak wiele ogólnych zasad zawartych w Piśmie Świętym ma zastosowanie do wszystkich. Możemy nauczyć się z historii Izraela, czego ogólnie można się spodziewać, gdy narody czczą Pana, a czego, gdy buntują się przeciwko Jego przykazaniom.
Dopóki Izraelici czcili Pana, niszczyli świątynie bożków i przestrzegali Bożych przykazań, Pan był aktywnie zaangażowany w ich obronę, gdy inne narody walczyły przeciwko nim. 2 Ks. Mojżeszowa rozdz. 14 jest pierwszym przykładem Pana jako Obrońcy nowo powstałego narodu Izraela. Gdy Mojżesz wyprowadził lud z Egiptu, faraon i jego wojska ruszyły za nimi. Ludzie byli przerażeni i zaczęli wątpić, czy Mojżesz wie, co robi. Ale wtedy "Na to rzekł Mojżesz do ludu: Nie bójcie się, wytrwajcie, a zobaczycie pomoc Pana, której udzieli wam dzisiaj! Egipcjan, których dzisiaj oglądacie, nie będziecie już nigdy oglądali. Pan za was walczyć będzie, wy zaś milczcie!" (2 Ks. Mojżeszowa 14.13-14; tłum. Biblia Warszawska). Potem nastąpiło cudowne rozstąpienie się Morza Czerwonego (wersety 21-22).
W przeciwieństwie do tej cudownej interwencji, Biblia podaje nam przykłady Boga odmawiającego interwencji, gdy zniszczenie przyszło na Izrael. 2 Ks. Królewska, począwszy od rozdziału 24, szczegółowo opisuje koniec Bożego błogosławieństwa dla Izraela. Wybrany lud Boży sprzeciwił się Panu, zbudował świątynie bożków i wypełnił swoje życie rozpustą, morderstwem i cudzołóstwem. Przez pokolenia bezcześcili świątynię i ignorowali Prawo. Bóg posyłał proroków, aby wzywali ich do pokuty, ale oni nie słuchali i często zabijali tych posłańców (Ew. Łukasza 11.27-28). Pan wielokrotnie ich ostrzegał, a gdy nie chcieli słuchać, zesłał na nich sąd w postaci najeźdźców, którzy wzięli ich do niewoli i zniszczyli ich miasta (2 Ks. Królewska 24.12-14). Ten niegdyś wielki naród został poniżony i utracił błogosławieństwa, które Bóg chciał mu dać. Ogólną zasadą, której się z tego uczymy, jest to, że grzech przynosi negatywne konsekwencje. Galacjan 6.7 jest Bożym ostrzeżeniem dla jednostek i narodów, że Bóg nie pozwoli z siebie kpić. Zbieramy to, co siejemy.
Wiele starożytnych narodów już nie istnieje, ponieważ ściągnęły na siebie Boży sąd za swój grzech. Edom (Ks. Jeremiasza 49.17-22), Asyria (Ks. Sofoniasza 2.13-15), Sodoma (1 Ks. Mojżeszowa 18.20) i Babilon (Ks. Jeremiasza rozdz. 51) zostały zniszczone, według biblijnych proroków, za ich zło wobec Pana. Nie ma już przedstawicieli Hetytów (2 Ks. Mojżeszowa 23.23), Moabitów (Ks. Zachariasza 2.8-10) ani Filistynów (Ks. Zachariasza 2.5) z powodu ich upartego buntu przeciwko Panu.
Bóg błogosławił Izraelowi, gdy ten oddawał Mu cześć. Bóg wprowadził ich do ziemi "opływającej mlekiem i miodem" (4 Ks. Mojżeszowa 14.8). Gdy byli Mu posłuszni, obiecał zapewnić im wszystko, czego potrzebowali i chronić ich życie (2 Ks. Mojżeszowa 23.25-26). Troszczył się o to, by żyli spokojnie i szczęśliwie (1 Ks. Królewska 4.25; Psalm 29.11; Ks. Przyp. Salomona 19.23). Nakazał im szanować Jego szabaty, aby mogli odpocząć (3 Ks. Mojżeszowa 19.30). Kiedy jednak Izrael podążał za niegodziwymi królami, popadając w bałwochwalstwo i nierząd, Bóg zesłał głód i zarazy na ziemię, którą umiłował (Ks. Ezechiela 5.17). Dowiadujemy się z tego, że Pan rozkoszuje się dobrobytem swoich lojalnych sług (Psalm 25.12-13; Ks. Przyp. Salomona 13.21). Bogactwo materialne nie jest dowodem na to, że Bóg błogosławi naród, ponieważ źli królowie i kraje również prosperują. Ale kiedy czcimy Pana i jesteśmy posłuszni Jego przykazaniom, czerpiemy korzyści z życia w sposób honorowy, moralny i uczciwy. Naród, który szanuje Boże prawa, również czerpie z tego korzyści. Historia pokazuje, że narody, które tego nie robią, są często niszczone od wewnątrz.
Bóg daje nam swoje prawa dla naszego dobra. Stworzył nas, byśmy mieli z Nim społeczność i chodzili w sprawiedliwości. Kiedy to robimy, żyjemy w zdrowych granicach, które On ustanowił i jesteśmy chronieni przed wieloma bólami serca i katastrofami, które wymyśla szatan. Ale kiedy naród odwraca się od prawdziwego Boga i staje się swoim własnym bogiem, Pan usuwa swoją ochronną rękę i pozwala temu narodowi doświadczyć świata, którego zażądał. Rzymian 1.18-32 pokazuje nam postęp ludzi i narodów, które sprzeciwiły się Bogu i przedefiniowały moralność. Homoseksualność, niepohamowana żądza i bałwochwalstwo są częścią Bożego sądu nad narodem, który odwrócił się od Niego.
Dobrą wiadomością jest to, że Bóg zna tych, którzy są Jego i obiecuje ich nagrodzić, nawet jeśli wszyscy inni się od Niego odwrócili. Ks. Malachiasza 3.13-18 zawiera jeden z najbardziej pocieszających fragmentów Starego Testamentu. Przypomina nam, że Bóg czuwa, wie wszystko i będzie sądził sprawiedliwie. Nawet gdy naród odwraca się od Boga, jednostki w tym narodzie mogą nadal podążać za Nim i wiedzieć, że ich imiona są zapisane w Bożej księdze pamięci.
