Odpowiedź:
Biblia opisuje Boga jako „ogień trawiący” (Hebrajczyków 12.29), zatem nie dziwi, że ogień jest często symbolem Bożej obecności. Przykłady znajdujemy w gorejącym (płonącym) krzaku (2 Księga Mojżeszowa 3.2), słupie obłoku (2 Księga Mojżeszowa 14.19; 4 Księga Mojżeszowa 9.14-15) czy wizji Ezechiela (Księga Ezechiela 1.4). Ogień często był przejawem Bożego sądu (4 Księga Mojżeszowa 11.1, 3; 2 Księga Królewska 1.10, 12) i znakiem jego mocy (Księga Sędziów 13.20; 1 Księga Królewska 18.38).
Z oczywistych powodów, ogień był ważny w systemie ofiarniczym Starego Testamentu. Ogień na ołtarzu całopaleń był boskim darem, gdyż po raz pierwszy został rozpalony przez samego Boga (3 Księga Mojżeszowa 9.24). Bóg powołał kapłanów do sprawowania pieczy nad podtrzymywaniem ognia (3 Księga Mojżeszowa 6.13) i w jasny sposób pokazał, że nie akceptuje innego źródła ognia (3 Księga Mojżeszowa 10.1-2).
W Nowym Testamencie ołtarz mógł symbolizować nasze oddania Panu. Jako wierzący w Jezusa Chrystusa jesteśmy powołani do tego, aby ofiarować nasze ciała jako „ofiarę żywą” (Rzymian 12.1), pochłonięci boskim darem: niegasnącym ogniem Ducha Świętego. Na początku Nowego Testamentu, Duch Święty jest związany z ogniem. Jan Chrzciciel zapowiada, że Jezus będzie Jedynym, który „chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem” (Ew. Mateusza 3.11). Gdy Duch Święty rozpoczyna swoją służbę pośród powołanych w pierwszym kościele, to ukazuje się pod postacią „języków ognia”, spoczywając na każdym wierzącym. W tym momencie, „napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał” (Dzieje Apostolskie 2.3-4).
Ogień jest pięknym obrazem pracy Ducha Świętego. Duch Święty jest jak ogień przynajmniej z trzech powodów: On ukazuje Bożą obecność, Bożą pasję oraz Bożą czystość. Duch Święty jest obecnością Boga, gdy zamieszkuje w sercach wierzących (Rzymian 8.9). W Starym Testamencie, Bóg ukazał się Izraelitom poprzez rozprzestrzenienie się ognia w miejscu najświętszym (4 Księga Mojżeszowa 9.14-15). Ta ognista obecność przyniosła światło i prowadzenie (4 Księga Mojżeszowa 9.17-23). W Nowym Testamencie Bóg prowadzi i pociesza swoje dzieci poprzez Ducha Świętego, który przebywa w naszych ciałach- „namiocie” i „świątyni Bożej” (2 Koryntian 5.1; 6.16).
Duch Święty rozpala w naszych sercach Bożą pasję. Po rozmowie zmartwychwstałego Jezusa z dwoma podróżującymi uczniami, opisali swoje serca jako rozpalone (Ew. Łukasza 24.32). Po tym jak apostołowie otrzymali Ducha podczas Zielonych Świąt, mieli pasję, która trwała do końca ich życia i która dodała im odwagi do szczerego zwiastowania Bożego Słowa (Dzieje Apostolskie 4.31).
Duch Święty wprowadza w nasze życie Bożą czystość. Bożym celem jest oczyszczanie nas (Tytusa 2.14), a Duch Święty prowadzi nas w kierunku procesu naszego uświęcenia (1 Koryntian 6.11; 2 Tesaloniczan 2.13; 1 Piotra 1.2). Tak jak złotnik używa ognia do oczyszczenia odpadów ze szlachetnego metalu, tak Bóg używa Ducha Świętego, aby odsunąć od nas grzech (Psalm 66.10; Księga Przypowieści Salomona 17.3). Jego ogień nas oczyszcza i odnawia.
