Odpowiedź:
Optymizm to "tendencja do oczekiwania najlepszego możliwego wyniku lub skupiania się na najbardziej obiecujących aspektach sytuacji". Optymiści zwykle czują, że "dobre rzeczy" wydarzą się w przyszłości lub że wydarzy się to, na co mają nadzieję i o czym marzą. Z natury większość ludzi skłania się ku optymizmowi lub pesymizmowi, niezależnie od ich relacji z Bogiem. Każda szklanka jest albo "do połowy pełna", albo "do połowy pusta". Tak więc optymizm niekoniecznie jest tożsamy z wiarą w Boga. Może to być naturalna cecha osobowości, która nie ma nic wspólnego z wiarą.
Światowy optymizm nie opiera się na wierze w Boga. Wielu niewierzących po prostu nie chce się martwić, ponieważ w ten sposób życie jest przyjemniejsze. "Nie martw się, bądź szczęśliwy" to ich motto. Mogą pokładać wiarę w dowolnej liczbie pomniejszych bóstw, takich jak karma, zaprzeczenie, "wszechświat" lub celowa ignorancja. Może to działać tymczasowo, ale jest to błędny optymizm bez prawdziwych podstaw. Optymistyczni ludzie znajdują więcej radości w życiu i zazwyczaj są przyjemniejsi dla otoczenia, ponieważ nie martwią się o rzeczy, których nie mogą kontrolować. Jednak sam fakt, że dana osoba wydaje się być optymistą, nie oznacza, że ma ona wielką wiarę w Boga lub że jej wiara jest właściwie umiejscowiona.
Nie zdając sobie z tego sprawy, niektórzy chrześcijanie również pokładają wiarę w "mniejszego boga", ponieważ źle rozumieją wiarę. Mogą uparcie trzymać się przekonania, że otrzymają wszystko, czego chcą, tylko dlatego, że wierzą w to wystarczająco mocno. Dbają o to, by na zewnątrz wyglądać optymistycznie, ponieważ obawiają się, że "negatywne wyznania" mogą zniweczyć ich prośby modlitewne. Albo po prostu trzymają się przekonania, że pozytywne myślenie ma moc. Jest to fałszywy optymizm, ponieważ nie opiera się na suwerennej naturze Boga, ale na ich własnej zdolności do wystarczająco silnej wiary, aby uzyskać to, czego chcą. Może to prowadzić do dezorientacji i rozczarowania Bogiem, gdy ich prośby pozostają niespełnione.
Biblijny optymizm jest wynikiem wiary w charakter Boga. Biblia nazywa to "nadzieją". List do Rzymian 15.13 mówi: "A Bóg nadziei niechaj was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego." Kiedy pokładamy nadzieję w Bogu, pokładamy ufność w Jego suwerennym planie ponad to, co mówią nam okoliczności. Rzymian 8.23-25 wyjaśnia to w ten sposób: "nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo jakże może ktoś spodziewać się tego, co widzi? A jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy żarliwie, z cierpliwością." Paweł mówi o naszej przyszłej nagrodzie i rzeczach, które "Bóg przygotował tym, którzy Go miłują" (1 Koryntian 2.9).
Niezależnie od tego, co może się wydarzyć w tym życiu, wiemy, że Bóg widzi, troszczy się i "otrze każdą łzę z naszych oczu", gdy będziemy z Nim na zawsze (Ks. Objawienia 21.4). Ta pewność może dać nam optymistyczną perspektywę, nawet w trudnych okolicznościach. Biblijny optymizm nie kładzie tak dużego nacisku na ziemskie wydarzenia. Potrafi zaakceptować trudne okoliczności, ponieważ wierzy, że "Wiemy zaś, że wszystko przyczynia się do [pomnażania) dobra u tych, którzy miłują Boga i zgodnie z [Jego] postanowieniem są powołani" (Rzymian 8.28; tłum. Biblia Warszawsko – Praska). Boża nadzieja wykracza poza to, co rozumiemy, aby spojrzeć na życie z Bożej perspektywy.
Bóg zaprojektował nas do życia z nadzieją. Psalm 43.5 mówi: "Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!". Optymizm jest wyborem. Kiedy decydujemy się zaufać Bogu we wszystkim, możemy polegać na Jego obietnicach, że zatroszczy się o nas tak, jak uzna to za stosowne (Filipian 4.19; Ew. Łukasza 12.30-31). Możemy "Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie" (1 Piotra 5.7), "w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu" (Filipian 4.6) i przyjąć Jego "pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum" (Filipian 4.7). Świadomość, że mamy kochającego niebiańskiego Ojca, który pragnie troszczyć się o nas i zapewniać nam opiekę, powinna dawać każdemu dziecku Bożemu powód do prawdziwego optymizmu (Ew. Mateusza 6.8; Ew. Łukasza 12.29-31).
