Odpowiedź:
Paranoja to stan psychiczny charakteryzujący się podejrzliwym, nieufnym nastawieniem do innych ludzi, urojeniami prześladowczymi lub wielkościowymi oraz irracjonalnymi procesami myślowymi. Paranoja może wahać się od ogólnej samoświadomości do wyniszczającej choroby psychicznej. Paranoicy mogą również cierpieć na fobie, lęki lub skrajną nieśmiałość. Paranoja zwykle wiąże się z przesadną nieufnością wobec ludzi lub sytuacji, które nie są potwierdzone przez wcześniejsze doświadczenia. Stany psychiczne takie jak paranoja nie były dobrze udokumentowane w minionych wiekach, a Biblia nie używa terminu paranoja.
Gdy usuniemy etykietę psychiatryczną, paranoja jest po prostu egocentrycznym strachem, a Biblia ma wiele do powiedzenia na ten temat (Jozuego 1:9; Łukasza 12:7). Strach to rozmyślające podejrzenie, że Bóg nie będzie wystarczający w obliczu tego, z czym mamy do czynienia, że o nas zapomniał lub że może być nawet przeciwko nam. Kiedy strach łączy się z koncentracją na sobie, popadamy w paranoję. Wątpimy we własną wartość i możemy zacząć sprawdzać reakcje innych pod kątem negatywnego nastawienia do nas. Paranoicy widzą i słyszą te reakcje przez własne filtry i stają się przekonani, że inni postrzegają ich w ten sam sposób, w jaki oni postrzegają samych siebie: jako nieodpowiednich i niegodnych. Ludzie zdominowani przez paranoję spoglądają na zewnątrz w kierunku innych, aby potwierdzić swoją wartość, a nie w górę, w kierunku Boga. Nawet gdy pragną potwierdzenia swojej wartości, we wszystkim dostrzegają wyraźne oznaki odrzucenia lub wrogości. Każde słowo, działanie i wydarzenie jest dla nich potwierdzeniem, że ich paranoiczne obawy były słuszne. Może to sprawić, że zdrowe relacje staną się dla paranoika praktycznie niemożliwe.
Lekarstwem na niepatologiczną paranoję jest całkowite poddanie się Duchowi Świętemu (Efezjan 5:18). Kiedy Duch Święty napełnia nas tak, jak tego pragnie, zapominamy o sobie, nie skupiamy się na sobie. To, czy inni ludzie nas lubią lub aprobują, przestaje zaprzątać nasze myśli (List do Galacjan 1:10). Nasze życie sprowadza się do jednego celu: chwały i przyjemności Pana (1 Koryntian 10:31). Odrzucenie wciąż kłuje, zniewagi wciąż ranią, a nasze uczucia wciąż są ranione. Ale kiedy w pełni poddajemy się panowaniu Jezusa, rozpoznajemy te zranienia jako okazje do przeniesienia ich własności na Pana. Kiedy przynosimy paranoiczne lęki Jezusowi, by spojrzał na nie z Jego perspektywy, On może wykorzystać je do pokazania samolubstwa i zaabsorbowania sobą, które prowadzą nas na złą drogę (Psalm 139:23).
Król Saul jest przykładem kogoś, kto pozwolił, by paranoja zawładnęła jego życiem. Kiedy Saul zdał sobie sprawę, że młody Dawid podbił serca ludu Izraela, wpadł w złość i zaczął go podejrzliwie obserwować (1 Samuela 18:6-9). Dawid nie wykonywał żadnych groźnych ruchów w kierunku Saula, ale zazdrość Saula przerodziła się w paranoję i zaczął szukać sposobów na zabicie Dawida. Biblia odnotowuje, że "zły duch od Pana przyszedł na Saula" (1 Samuela 18:10). Wydaje się to sugerować, że w swojej zazdrości i nienawiści do niewinnego człowieka Saul otworzył drzwi dla demonicznego wpływu w swoim sercu. Jego paranoja stała się tak przytłaczająca, że wpadł w morderczy szał, przekonany, że Dawid chce go dopaść i że wszyscy inni są przeciwko niemu, w tym kapłani Pana (1 Samuela 22:13-19) i jego własny syn Jonatan (1 Samuela 20:30-33). Jeśli namaszczony przez Boga król mógł zostać zniszczony przez paranoję, wszyscy powinniśmy być świadomi naszej własnej bezbronności.
Paranoja jako zaburzenie psychiczne powinna być leczona za pomocą leków i terapii. Ale wiele razy paranoiczne tendencje pojawiają się, gdy nosimy w sobie niewyznany grzech lub nieprzebaczenie. Drugi List do Koryntian 2:10-11 przypomina nam, że musimy przebaczyć tym, którzy nas skrzywdzili, "aby szatan nas nie przechytrzył. Nie jesteśmy bowiem nieświadomi jego planów". Jednym z planów szatana jest uzyskanie dostępu do naszego życia poprzez nasze nieposłuszeństwo Bożym przykazaniom. Paranoja jest jednym ze sposobów, w jaki diabeł może zniszczyć świadectwo i skuteczność chrześcijanina. Kiedy pielęgnujemy w sobie gorycz, nienawiść lub inny grzech, to tak jakbyśmy kładli się spać i zostawiali otwarte drzwi wejściowe na całą noc. Wszystko może wejść do środka.
Chociaż nie wszystkie choroby fizyczne lub psychiczne są spowodowane grzechem (J 9:2-3; Łk 13:16), niektóre schorzenia, takie jak paranoja, mogą mieć swoje korzenie w naszym ciągłym nieposłuszeństwie lub w nie w pełni przepracowanych doświadczeniach z przeszłości. Praca z biblijnym doradcą w celu odkrycia tych korzeni może pomóc osobie cierpiącej na paranoję w jej przezwyciężeniu. Skrucha, poddanie się i przyjęcie duchowego uzdrowienia, które oferuje Bóg, może przekształcić paranoję w radosne zapomnienie o sobie (Jeremiasza 17:14; Filipian 3:13).
