Odpowiedź:
Pasterz w czasach Starego Testamentu był często, choć nie zawsze, dzieckiem. Niezależnie od wieku, zadaniem pasterza była ochrona stada i prowadzenie go na dobre pastwiska z dużą ilością pożywienia i wolno płynącą, łatwo dostępną wodą. Jeśli owce były karmione trawą niskiej jakości, były niedożywione. Jeśli woda poruszałaby się zbyt szybko, owce bałyby się z niej pić. Prowadzenie stada owiec do dobrego miejsca było niezwykle ważnym zadaniem dla pasterza, ponieważ dobre pastwiska zapewniały jego stadu zdrowie.
Pasterz zwykle nosił ze sobą kilka przedmiotów, które pomagały mu w opiece nad owcami. Po pierwsze, miał ze sobą kij. Był to solidny kij z gałką na jednym końcu. Czasami gałka miała nawet gwoździe, aby uczynić ją lepszą bronią. Pasterz używał kija, aby chronić swoje owce przed dzikimi zwierzętami lub innymi zagrożeniami. Pasterz nosił również długą laskę. Kij służył jako laska dla pasterza, który używał go również do manewrowania owcami w razie potrzeby. Dla dodatkowej ochrony, pasterze często nosili ze sobą procę, składającą się ze skórzanego woreczka na sznurku. Umieszczając w niej kamień, wprawny pasterz mógł miotać skalnymi pociskami na dużą odległość, aby odstraszyć lub zranić dzikie zwierzęta.
W czasach biblijnych rodziny na Bliskim Wschodzie polegały na owcach, które zapewniały żywność, wełnę i kożuchy. Ponieważ owce były tak cenne, pasterze pozostawali ze stadem, aby chronić je dzień i noc. Często najmłodszy chłopiec w rodzinie służył jako pasterz, dopóki nie dorósł i nie mógł wykonywać cięższej pracy fizycznej. Dawid był pasterzem dla swojej rodziny i często używał odniesień do pasterstwa w Księdze Psalmów. Jeden z najbardziej znanych psalmów, Psalm 23, opisuje Pana jako Wielkiego Pasterza:
"Pan jest pasterzem moim, Niczego mi nie braknie. (2) Na niwach zielonych pasie mnie. Nad wody spokojne prowadzi mnie. (3) Duszę moją pokrzepia. Wiedzie mnie ścieżkami sprawiedliwości Ze względu na imię swoje. (4) Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają. (5) Zastawiasz przede mną stół wobec nieprzyjaciół moich, Namaszczasz oliwą głowę moją, kielich mój przelewa się. (6) Dobroć i łaska towarzyszyć mi będą Przez wszystkie dni życia mego. I zamieszkam w domu Pana przez długie dni".
W Starym Testamencie, oprócz Dawida, godnymi uwagi pasterzami są Abel, Mojżesz, Amos i, przynajmniej przez pewien czas, Zachariasz. W Nowym Testamencie pasterze w pobliżu Betlejem są wybrani, by być świadkami niebiańskiej zapowiedzi narodzin Chrystusa. A Jezus twierdzi, że jest Dobrym Pasterzem, który naprawdę troszczy się o swoje owce - tak bardzo, że oddaje za nie życie (J 10:1-16).
Tak jak pasterze strzegli swoich owiec i troszczyli się o nie dzień i noc, tak samo Bóg troszczy się o nas. Nawet gdy życie staje się trudne, Bóg nas chroni, prowadzi i nigdy nie opuszcza. Możemy ufać, że Bóg jest doskonałym Pasterzem.
